Περί "παγκόσμιας διακυβέρνησης"

Οι φράσεις "Νέα παγκόσμια τάξη" και "νέα τάξη πραγμάτων" έχουν καταστεί πλέον τόσο κακόφημες και μισητές, που παύουν πια να χρησιμοποιούνται από επίσημα χείλη. Στη θέση τους έχει μπει ένας άλλος όρος, "φρέσκος", αλλά για όσους το ψάχνουν το θέμα, εξίσου μισητός και απεχθής: "παγκόσμια διακυβέρνηση".Όλο και περισσότερο ακούμε καθημερινά σχεδόν να επαναλαμβάνεται αυτή η φράση, συνήθως συνοδευόμενη από επίθετα όπως "δημοκρατική", "συλλογική" και λοιπούς προσδιορισμούς που λειτουργούν ως δολώματα και με τρόπο εξωραϊστικό. Παραδείγματα;...

1) Πρώτο και καλύτερο, η χρήση του όρου από τον δημοσιογράφο Ριχάρδο Σωμερίτη.


Από ΤΟ ΒΗΜΑ:Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μία, δεξιά και καταδικαστέα. Μπορεί, αν το θελήσουμε, να είναι πολυπολιτισμική, προοδευτική και συνεπώς θετική και σωτήρια με τους όρους μιας δημοκρατικής παγκόσμιας συλλογικής διακυβέρνησης για ό,τι είναι αναγκαίο.Τι άλλο μας πλασάρει ο κύριος αυτός στο ίδιο άρθρο;α) ότι τα σύνορα των χωρών είναι εικονικάβ) ότι η προστασία που προσφέρουν είναι μύθοςγ) ότι χωρίς παγκόσμιες λύσεις δε θα υπάρξει σωτηρίαδ) ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ο μονόδρομος της επιβίωσής μαςε) ότι οι "εθνικές λύσεις" είναι κίνδυνος και οδηγούν στα χειρότεραΜάλιστα. Ο "εκσυγχρονιστής" κύριος Σωμερίτης που κατηγορεί την Ελλάδα ότι είναι "όλο και πιο αφόρητα συντηρητική" και ότι δεν είναι απαραίτητα κακό ότι τη χώρα μας την κυβερνούν μεγάλα και μικρά «τζάκια».


Για να δούμε καλύτερα πώς σκέφτονται πολλοί που χρησιμοποιούν τον όρο με θετική σημασία, ας δούμε τι άλλες αντιλήψεις έχει ο κύριος Σωμερίτης:«Σκηνή στον δρόμο: Ένας επιπόλαιος αδυνατούλης, νομίζοντας πως είναι ισχυρός γιατί είχε μπάρμπα αστυνομικό, χτύπησε το ξαδερφάκι ενός φουσκωτού που φυσικά τον έβαλε κάτω και τον έκανε κιμά. Ο φουσκωτός μπήκε μάλιστα και στο σπίτι του, έκανε κατάληψη στο ισόγειο σπάζοντας ό,τι βρήκε και πετώντας έξω τους συγγενείς του αδυνατούλη. Με ποιον είστε; Απάντηση πολλών: Με τον φουσκωτό.»Και για όσους δεν κατάλαβαν ο «φουσκωτός» είναι η Ρωσία και ο «αδυνατούλης» η Γεωργία! Η φιλοσοφημένη αυτή πολιτική “ανάλυση” δεν είναι του Τζ. Μπούς, όπως θα νόμιζε κάθε στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος σε τούτον τον πλανήτη, ούτε του Σαακασβίλι που τρώει τις γραβάτες του, αλλά του Ριχάρδου Σωμερίτη σχολιογράφου του «Βήματος» παρακαλώ(!)Και δεν εξαντλείται μόνο σε τέτοια ατράνταχτα επιχειρήματα ο άκρατος αμερικανισμός του κου Σωμερίτη..



Κατηγορεί και τους Έλληνες ανταποκριτές στην Ρωσία επειδή οι άνθρωποι με κίνδυνο της ζωής τους κάνουν καλά την δουλειά τους και μεταδίδουν δηλαδή αυτά πού βλέπουν με τα δικά τους μάτια και όχι με τα μάτια του Μπους και του Σαακασβίλι 2) Άλλο παράδειγμα τώρα. Παναγιώτης Ιωακειμίδης:Το σύστημα διακυβέρνησης δεν είναι με άλλα λόγια δημοκρατικό. Αλλά δεν είναι και αποτελεσματικό στη διαχείριση, ούτε των πολιτικών, ούτε των οικονομικών κρίσεων (ίσως επειδή ακριβώς δεν είναι δημοκρατικό). Οι αλλαγές επομένως είναι απολύτως αναγκαίες. Ορισμένοι ομιλούν για την ανάγκη μιας νέας αρχιτεκτονικής παγκόσμιας διακυβέρνησης. [...] Χρειάζεται ρύθμιση, πειθαρχία και θεσμική εμπλαισίωση δημοκρατικού χαρακτήρα...[σ.σ.: εγώ θα έλεγα αρχι-τεκτονικής!]


Για πάμε απ' την ανάποδη. Ποιος είναι αυτός που τα λέει; Τι ρόλο βαράει; Λοιπόν (ταρατατά τατάαα...) ο κύριος αυτός είναι μέλος του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ. Όπου ΕΛΙΑΜΕΠ = χρηματοδότηση από τον Soros με όλα τα ευκόλως εννοούμενα συμπεράσματα. ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, αυτά που πιστεύει ΜΟΙΑΖΟΥΝ με όσα πιστεύει ο κύριος Σωμερίτης και που διαβάσαμε πιο πριν;Ο Ομπάμα είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ξεκινάει από το πουθενά, είναι ο κοινός άνθρωπος, χωρίς στηρίγματα οικονομικά πολιτικά ή οικογενειακά. Και πάρα ταύτα η δημοκρατική διαδικασία -όπως λειτουργεί στις Ηνωμένες Πολιτείες- τού επέτρεψαν να φτάσει στο ύπατο αξίωμα, δηλαδή να φτάσει στο Λευκό Οίκο. Και αυτό λέει πάρα πολλά για τις δημοκρατικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτή τη χώρα, ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε άλλες επιφυλάξεις που μπορεί να έχει ο καθένας μας για τις Ηνωμένες Πολιτείες.Με άλλα λόγια; Εκθειασμός του Ομπάμα, των Η.Π.Α. και της δημοκρατίας τους! Να συνεχίσω;Πρώτα από όλα αυτό το οποίο επιτυγχάνει ήδη είναι ότι αποκαθιστά την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Διότι υπήρχε ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα σε ό,τι αφορά την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη διακυβέρνηση Μπους.


Με άλλα λόγια, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν οδηγηθεί στη χειρότερη δυνατή στιγμή τους από πλευράς αποδοχής στο παγκόσμιο σύστημα. Η ανάδειξη Ομπάμα στο Λευκό Οίκο, στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, συμβάλλει καθοριστικά -θα έλεγα- στο να αποκατασταθεί αυτή η εικόνα. Με άλλα λόγια, το να προσεγγίζουμε τις Η.Π.Α. με μία πιο συμπαθητική και πιο θετική άποψη και να έχουμε μια καλύτερη εικόνα για τη χώρα αυτή.Δε σχολιάζω κάτι παραπάνω γιατί δεν το κρίνω αναγκαίο. Προχωράμε σε άλλο παράδειγμα.3) Ο Τζέφρι μας! Γιωργάκης Παπανδρέου. Τι είπε πάλι το καμάρι:«Η μεγάλη πρόκληση είναι η «επανίδρυση» της δημοκρατίας» είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισημαίνοντας το «παράδοξο» της ύπαρξης τεράστιων δυνατοτήτων στην ανθρωπότητα για επίλυση μιας σειράς προβλημάτων, από τη μια, και την επιδείνωση προβλημάτων ή την αδυναμία επίλυσής τους από την άλλη, ενώ απέδωσε το γεγονός αυτό στο ότι «δεν έχει παγιωθεί η δομή της παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης».[...]


Σε ότι αφορά την οικονομική κρίση η ατζέντα που προσπαθούν να διαμορφώσουν οι σοσιαλιστές, περιλαμβάνει όπως είπε ο κ. Παπανδρέου, «την στήριξη των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων και όχι των τραπεζών και των τραπεζιτών, την στήριξη των φτωχών, την προώθηση αλλαγών σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο ως τον ΟΗΕ με στόχο τον αφοπλισμό και την παγκόσμια διακυβέρνηση και την «πράσινη ανάπτυξη».


ΠΗΓΗ