Κάτι Ξένο...

-Ρε συ, αυτές οι σκιές μας ακολουθούν!

-Ρε ηλίθιε, αυτές οι σκιές είναι οι δικές μας!

-Γι’ αυτό ρε έξυπνε ανησυχώ, επειδή δεν μπορούμε με τίποτα να τους ξεφύγουμε!!

-[Πάει να γελάσει, μα αλλάζει γνώμη…]

Είναι σαφές πως κάτι περίεργο συμβαίνει. Όχι, δεν ξεκίνησε τώρα. Απλώς μόλις πρόσφατα κλιμακώθηκε. Είναι αυτό το Κάτι, που πάγωσε τα χαμόγελα στον παραπάνω διάλογο…

Θα μου πείτε, τι κάτι περίεργο ρε παλουκάρια; Εδώ γίνεται χαμός! Οικονομική κρίση, κατάρρευση πολιτικών συστημάτων, ντόμινο εξεγέρσεων, μετακινήσεις πληθυσμών, σκάνδαλα και παράξενες ειδήσεις κάθε είδους, φόβος – θυμός – κατάθλιψη (σε επίπεδο εθνών!), αλλά και κλιμακούμενες μεταβολές στον πλανήτη μας (ξέρω, ξέρω, πάλι εμείς οι άνθρωποι φταίμε), μεταβολές στην ηλιακή δραστηριότητα, αλλά και σε πολλές άλλες παραμέτρους του ηλιακού μας συστήματος (βρε τι δύναμη έχουμε πια εμείς και τα απορρίμματά μας, σε λίγο θα μολύνουμε και τον Άλφα Κενταύρου!). Επίσης, οι πιο οξυδερκείς θα έχουν προσέξει και κάποιες άλλες αλλαγές, που με πολύ τόλμη και τρέλα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αντικειμενικές, όπως παράξενα ισχυρή επιρροή φαινομενικά άσχετων γεγονότων, μη αιτιοκρατική σύνδεσή τους, εμφάνιση σωρείας συμβολικών καταστάσεων που μέχρι πρόσφατα παρέμεναν επιμελώς δυσδιάκριτες, αυτόματη εστίαση προσοχής σε μέχρι πρότινος δευτερεύουσες καταστάσεις και συνθήκες, Μεταβολή και Ρευστότητα…

Ασύνδετα; Ναι. Αυτό, μάλιστα, είναι και το ζήτημα που έχει προκύψει! Καταστάσεις που δεν προκαλούν η μία την άλλη (εκτός βέβαια της εμφανούς σχέσης γεωπολιτικής – οικονομίας – εξεγέρσεων), συμβαίνουν όλες μαζί και μοιάζουν να συγκλίνουν προς μία υποθετική κορύφωση. Ποιες αποτελούν αιτίες και ποιες αποτελέσματα; Δύσκολο να απαντηθεί ικανοποιητικά, αφού φαίνονται αιτιοκρατικά ασύνδετες, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Σ’ αυτό συμφωνούν ακόμα και οι παρανοϊκότεροι των συνομωσιολόγων (π.χ. εμείς!).

Τότε… , μετακινώντας την οπτική θέασης του προβλήματος γύρω από κάποιους νοητούς, αδιάστατους ως προς το δικό μας χώρο, άξονες [sorry, πάλι αναλύω την τρέλα…], θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι όλες αυτές οι καταστάσεις είναι αποτελέσματα μίας κρυφής μα θεμελιώδους αιτίας, που αφορά (λέμε τώρα) την σχέση Παρατηρητή – Πραγματικότητας και το πώς αυτή επηρεάζεται από μία «ξένη» επέμβαση ή παρουσία…

Άραγε γνωρίζετε ποια είναι η επιστήμη που επεξηγεί αναλυτικά το πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος οργανισμός, όσον αφορά την «μηχανική» του όψη; Η ιατρική θα μου πείτε, και δεν θα έχετε άδικο. Όμως και ο ποιο πρακτικός επιστήμονας της ιατρικής, αν θέλει να εμβαθύνει στην λειτουργία του οργανισμού σε κυτταρικό επίπεδο, θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει βασικές αντιληπτικές έννοιες της Γεωμετρίας. Το κάθε κύτταρο έχει στην μεμβράνη του υποδοχείς, δηλαδή γεωμετρικές εσοχές και εξοχές, οι οποίες ενεργοποιούν μηχανισμούς όταν επάνω τους ταιριάξουν τα γεωμετρικά τους αντίστοιχα από άλλα κύτταρα, ορμόνες, κ.α.

Τους ίδιους κανόνες χρησιμοποιεί για την επιβίωσή του και ένας ιός. Παρόλο που ο άνθρωπος, αυτός ο επιστήμονας της ιατρικής που λέγαμε, δεν έχει καταλήξει στο αν ο ιός είναι ζωντανός ή όχι (εδώ αποδεικνύεται και η διαφορετική του φύση), οι διάσπαρτοι μικροοργανισμοί του, που συνδέονται μεταξύ τους με άγνωστο τρόπο, μεταβάλουν γεωμετρικά τις κυτταρικές μορφές και δομές του ανθρώπινου οργανισμού, εξουδετερώνοντάς τες. Το αντίστοιχο πράττει και το ανοσοποιητικό μας σύστημα στους μικροοργανισμούς του ιού. Ένας γεωμετρικός πόλεμος! Διότι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ. Εμείς και ο ιός ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΜΕ.

Τελικά τι είναι ο ιός; Δεν έχουμε ιδέα, πέρα απ’ το ότι, μικροσκοπικά, αποτελείται από μικροοργανισμούς φαινομενικά ασύνδετους, και μακροσκοπικά, οι επιδημίες του σχηματίζουν συγκεκριμένα σχήματα στο χάρτη!

Και τι είναι ο άνθρωπος; (Συνηθισμένη ερώτηση στις κηδείες!) Πάλι δεν έχουμε ιδέα, αλλά νιώθουμε ότι αποτελεί κύτταρο της Ανθρωπότητας. Και τι συμβαίνει όταν η Ανθρωπότητα ως υπεροργανισμός κολλήσει την αντίστοιχου επιπέδου ίωση;… Τι επίθεση θα δεχτούν τα κύτταρά της (εμείς) απ’ τους «μικροοργανισμούς» του υπερ-ιού; Θυμηθείτε ότι δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε, και οι μικροοργανισμοί αυτοί αποκλείεται να είναι υλικοί, αφού οι αισθήσεις μας, που διαμορφώνουν την αντίληψή μας για την ύλη, έχουν γεωμετρία ξένη προς τον ιό (δεν «δένουν» για να ενεργοποιηθούν)!

Κάποιοι θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι μιλάμε για ψυχική επίθεση από “Κάτι” που μεταβάλει την πραγματικότητά μας, μπαίνοντας στο χώρο μας. Και οι πύλες εισόδου μπορεί να είναι είτε εξωτερικές, στην πραγματικότητα που μας περιβάλει, είτε εσωτερικές, στο μυαλό των παρατηρητών της (εντάξει, είναι αυθαίρετη η διάκριση μέσα-έξω, παρατηρητή-πραγματικότητας, μη βαράτε οι γνώστες!)

Η ξένη αυτή παρουσία δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον Άνθρωπο και την πραγματικότητά του, οπότε ή τον-την καταστρέφει, ή τον-την αφομοιώνει (μπρρρ!!). Αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται επιεικώς τρελά (η αγαπημένη μου λέξη!), είστε απ’ τους τυχερούς που μπορούν να γελάσουν με τον αρχικό διάλογο. Κι εμείς είμαστε απ’ τους άτυχους που γελούν μέχρι λιποθυμίας με ότι μοιάζει σε σας σοβαρό…

Σημείωση: Μεταξύ της κλίμακας των κυττάρων και της κλίμακας του συνόλου του οργανισμού, υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες «οντότητες» ή αν θέλετε γεωμετρικά συστήματα, στα οποία τα κύτταρα ανήκουν και με τα οποία μοιράζονται ιδιότητες και ικανότητες. Η αναγωγή δική σας.

Κλειδί: Οτιδήποτε κοιτάς, γίνεται αυτόματα συμβατό με την αισθητηριακή και αντιληπτική σου γεωμετρία, και ταυτόχρονα ασύμβατο με την “ξένη” γεωμετρία. Άραγε τι να συμβαίνει σε χώρους όταν δεν είναι κανείς εκεί για να τους δει; (Κλεμμένο!)

ΥΣ. Με το συγκεκριμένο θέμα έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν ευφυέστεροι ειδικοί, οι οποίοι το έχουν αναλύσει διεξοδικά. Έτσι το παρόν κείμενο το θεωρούμε ως μία απαραίτητη υπενθύμιση, ειδικά υπό συνθήκες οπού η απειλή πλανάται κυριολεκτικά πάνω απ’ τα κεφάλια μας (και μέσα, και μέσα!!). Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, είπαμε να αφήσουμε στην άκρη για λίγο την μαγειρική (άλλωστε αφομοιώθηκε πια απ΄ τον δρόμο των πολλών, αφού σημειώνει και υψηλές τηλεθεάσεις!) και να επανέλθουμε στην ενεργό δράση, τουλάχιστον όσοι από μας ακόμη τολμούν. Το ίδιο ζητάμε κι από σας (πάντως όσοι ακόμη δειλιάζουν, δεν παρεξηγούνται…).

Πηγή