Του Μ. Καλόπουλου«Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και φρικαλεότητες» Βολταίρος
Χιλιετίες τώρα, οι θρησκείες πλανεύουν την λαϊκή φαντασία κατασκευάζοντας ιδανικά ψεύδη. Βομβαρδίζουν τον παγκόσμιο πληθυσμό με σαγηνευτικούς μύθους, που υπόσχονται οτιδήποτε ποθεί η λαϊκή φαντασία. Χιλιετία τώρα τεράστιες πνευματικές λαϊκές ελπιδο-πανήγυρεις, στήνονται σε κάθε γωνιά τα γης, φιλοξενώντας τοπικό άρωμα και χρώμα από τους υλικούς και πνευματικούς πόθους και τις ανάγκες των λαών. Τα μυθολογικά τους εδέσματα κατακλύζουν τις τοπικές κοινωνίες, δηλητηριάζοντας με εύγευστα ψεύδη, τον ανυπεράσπιστο εγκέφαλο των απλών ανθρώπων.
Αναρίθμητα καλο-κατασκευασμένα "θαύματα", σκορπούν ρίγη συγκινήσεων και ενθουσιασμού, πυροδοτώντας παραλήρημα αποδοχής και αφοσίωσης, που τελικά μετουσιώνεται σε "πίστη". Σε κάθε γωνιά της γης, τα εγκεφαλικά αυτά εμφυτεύματα, γεννούν ασταμάτητα αδελφότητες ομόθρησκων πιστών, που ενωμένοι σε τεράστια πλήθη ανθρώπων, δημιουργούν αναπόφευκτα μια τεράστια δύναμη κρούσης, ικανή να υπηρετήσει... οποιαδήποτε ιδανικά τους υποδειχθούν!
Σταδιακά η απόσταση ανάμεσα στην αποδοχή και την υποταγή στην πίστη μικραίνει, ως τη στιγμή που πίστη και καθήκον ταυτίζονται απολύτως δια βίου. Τεράστιες διαχρονικές οντότητες γεννιούνται τότε, σαν μυθικοί γίγαντες και άβουλα πολυπλόκαμα τέρατα, που μια μικρή ομάδα ιερέων, χάριν φανταστικών ανταλλαγμάτων... μπορεί να τα διατάξει να εκτελέσουν οποιοδήποτε έργο.
Πρέπει βέβαια να επισημάνουμε, πως με τον καιρό δημιουργήθηκαν δυο διαφορετικές σχολές σκέψης, για την δημιουργία αυτών των διαχρονικών γιγάντων, που αποκαλούνται θρησκείες. Η αρχαιότερη και φυσικότερη είχε προσανατολισμό την εναρμόνιση των πιστών (με τις όποιες κατανοητές τότε) επιταγές της φύσης, ως αυτονόητη πηγή ιερότητας. Αυτές οι φυσιολατρικές θρησκευτικές δυνάμεις, όσο κι αν παραπλανηθούν, έχουν έναν ολοφάνερο εσωτερικό φραγμό, που απαιτεί με ό,τι κάνεις, να τιμάς και να εναρμονίζεσαι, έστω και κατ' ελάχιστο, με την ιερή μητέρα Φύση! Έτσι ανέκαθεν οι καθοδηγητές τους εύρισκαν αξεπέραστες δυσκολίες να υπερβούν φανερά αυτά τα όρια.
Το πρόβλημα όμως αυτό... λύθηκε στα χέρια ενός βιβλικού άνδρα, που το προφίλ του μπορεί να τρεμοπαίζει ανάμεσα στον μύθο και την ιστορία, αλλά η ζημία που έκανε στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη... και ελπίζω κάποτε η μελλοντική πανανθρώπινη ιστορία να τον αναγνωρίσει σαν τον μεγαλοφυέστερο εφευρέτη της χειρότερης θεολογικής πανουργίας... κι αυτός, δεν είναι άλλος απ' τον βιβλικό πληγοποιό και θεραπευτή Αβραάμ!
Ο άνδρας αυτός, που πρώτος αυτοαποκαλείται "προφήτης", σπάζοντας το φράγμα της εξάρτησης από τις ιερές υποδείξεις την φύσης, γέννησε την δεύτερη σχολή θρησκευτικής σκέψης, δημιουργώντας έναν ανώνυμο στην αρχή προσωπικό θεό, μέχρι που κάποιοι αργότερα τον ονόμασαν "Γιαχβε"... και που το μοναδικό του μέλημα ήταν το συμφέρον των προφητών και των απογόνων τους!
Όπλα του; Τα "θαύματα" πληγών και ιάσεων, που διαχειρίζεται με ύποπτη συχνότητα αλλά και κερδοφόρο αποτελεσματικότητα ο ίδιος ο Αβραάμ! Επίτευγμά του; Το τελευταίο εμπόδιο της φυσιολατρίας είχε παραμεριστεί επιτυχώς! Τώρα η "ιερότητα" δεν έχει καμιά σχέση ή περιορισμούς απ' τις φυσιολατρικές αξίες, αλλά αποκλειστικά με οτιδήποτε υπηρετεί το φυλετικό συμφέρον και τα ιδιοτελή συμφέροντα των προφητών! Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα νέο θεολογικό όπλο, κατασκευασμένο ειδικά για την προώθηση των συμφερόντων ενός φυλετικού ιερατείου!
Οι αλλεπάλληλες επιτυχίες τους δημιουργούν έναν αξιόλογο όγκο αφηγήσεων, που τελικά ελαφρά συγκαλυμμένες καταγράφονται, δημιουργώντας σταδιακά το "ιερό" βιβλίο, που αργότερα θα συγκλονίσει ολόκληρο τον κόσμο! Η τερατογένεση είχε συντελεστεί, και η εποχή των "ιερών βιβλίων" είχε γεννηθεί, για να καταγράψει έναν εκπληκτικό κατάλογο "άθλων" και θεουργικών "θαυμάτων", που εξυμνώντας την δύναμη του αβρααμικού θεού, διασώζουν ταυτόχρονα την γνώση, τα δόλια μέσα και την ιστορία της θεουργίας... ή αλλιώς την ιστορία της θεολογικής μαγείας!
Το δυστύχημα της ανθρωπότητας είναι πως "κανείς" μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να έχει αντιληφθεί ικανοποιητικά, πως πίσω απ' τις απίστευτες στρατιωτικές βιβλικές νίκες και τα αναρίθμητα "θαύματα" σωφρονισμού, τιμωρίας, πληγών και θανάτου, βρίσκεται καταγεγραμμένο ένα ολόκληρο οπλοστάσιο μυστικών όπλων, με κυρίαρχα τα φυτικά, ζωικά και ορυκτά δηλητήρια!
Υπενθυμίζω εν συντομία μόνο, αυτά που ονομαστικά αναφέρονται: «Θέλω ψωμίσει αυτούς αψίνθιο και θέλω ποτίσει αυτούς ύδωρ χολής» Ιερεμίας 23.15. Αν μάλιστα δίπλα στην «ύδωρ χολής» (που ο Βασ. Βέλλας[1] μεταφράζει ξεκάθαρα ως "δηλητηριασμένο ύδωρ" Βλ. Β.Β. Ο΄ Ιερεμίας 8.14΄), και στη δρόγη «Αψίνθου», (Αποκάλυψη 8.11) υπενθυμίσουμε τον ορυκτό δηλητηριώδη «χαλκό», (Γένεσις 4.22) που μπορούσε να μεταβάλει ολόκληρο παραπόταμο του Νείλου, σε δηλητηριώδες "αίμα", (Έξοδος 7.19)... προσθέσουμε τις «φαρμακερές οχιές» (Ιερεμίας 8.17), τις δρόγες «Νάρδου» (Άσμα Ασμάτων 1.12) την παραισθησιογόνο «Ερυσίβη» (Δευτερονόμιο 28.42... φυτικό L.S.D.!), αλλά και τον διάσημο «Μανδραγόρα», (Γέν. 30.14)... τότε σίγουρα καταλαβαίνουμε ότι οι ήρωες της Βίβλου δεν στερήθηκαν ποτέ τον απαραίτητο εξοπλισμό βοτανο-μαγείας! Εξοπλισμένοι με τα απίστευτα αυτά όπλα, ο γιγαντισμός της συγκεκριμένης θρησκείας ήταν ζήτημα προφητικής ευφυΐας, χρόνου και ευκαιριών.
Απ' το στόμα αυτού του θεού, μπορεί πλέον να ακουστεί οτιδήποτε, αρκεί να είναι προς το συμφέρον του ιερατείου και της φυλής. Πρόκειται, όχι για συνηθισμένη θρησκεία οποιονδήποτε σεβαστών ιδεών ή αξιών, αλλά για στυγνή επιστράτευση λαών, στο θέλημα ενός φυλετικού "θεού". Ενός καινοφανούς "θεού", που σαν μαριονέτα, λέει και κάνει ότι συμφέρει στο ιερατείο που τον γέννησε. Με τον "νευρόσπαστο" αυτόν θεό να γεννιέται στα όρια της ανατολικής Μεσόγειου, η θεολογική όψη του κόσμου άλλαξε δραματικά! Ένας ασυγκράτητα οργίλος θεός έκανε την εμφάνιση του με απίστευτο μένος και προοπτικές εξάπλωσης!
«Ωργίσθη ο Γιαχβέ και καπνός ανέβαινεν εκ των μυκτήρων αυτού, και πυρ κατατρώγον εκ του στόματος αυτού· άνθρακες ανήφθησαν απ' αυτού». Β. Σαμουήλ 22.9
«O Γιαχβέ θα καταπιεί αυτούς στο θυμό του. Πυρ θα τους καταφάει. Και θα αφανίσει απ' τη γη τον καρπό και το σπέρμα τους». Ψαλμοί 21.9-10
Αυτός ο θεός, που δεν περιορίζεται από κανενός είδους σεβασμό στην φυσική τάξης του κόσμου... μπορούσε να διατάξει τα πάντα! Οι εκφράσεις που ακολουθούν, ήταν αδιανόητο να ακουστούν από το στόμα των φυσιολατρικών θεοτήτων. Τώρα όμως... και οι πιο απίθανες εκφράσεις αφανιστικής οργής μπορούν να βρουν την θεϊκή τους έκφραση!
Οι αβρααμικές θρησκείες, διακρίνονται για τον «επιθετικό επεκτατισμό» τους, που δεν κρύβουν άλλωστε στα "ιερά" τους κείμενα! Οι πιστοί μετατρέπονται σε "ιερό στράτευμα" και οι επιθετικοί πόλεμοι σε θέλημα Κυρίου!
«Όταν πλησιάσης εις πόλιν διά να εκπολεμήσης αυτήν, τότε κάλεσον αυτήν εις ειρήνην· και εάν σοι αποκριθή ειρηνικά και ανοίξη εις σε, τότε πας ο λαός ο ευρισκόμενος εν αυτή θέλει γείνει υποτελής εις σε και θέλει σε δουλεύει· εάν όμως δεν κάμη ειρήνην μετά σου, αλλά σε πολεμήση τότε θέλεις πολιορκήσει αυτήν· ...και αφού Κύριος ο Θεός σου παραδώση αυτήν εις τας χείρας σου, θέλεις πατάξει πάντα τα αρσενικά αυτής εν στόματι μαχαίρας· τας δε γυναίκας και τα βρέφη και τα κτήνη και πάντα όσα ευρίσκονται εν τη πόλει, πάντα τα λάφυρα αυτής, θέλεις λάβει εις σεαυτόν· και θέλεις τρώγει τα λάφυρα των εχθρών σου, όσα Κύριος ο Θεός σου έδωκεν εις σε. ...Ούτω θέλεις κάμει εις πάσας τας πόλεις τας πολύ μακράν από σου, αίτινες δεν είναι εκ των πόλεων των εθνών τούτων· εκ των πόλεων όμως των λαών τούτων, τας οποίας Κύριος ο Θεός σου δίδει εις σε κληρονομίαν, δεν θέλεις αφήσει ζων ουδέν έχον πνοήν· αλλά θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς κατά κράτος». Δευτερονόμιο 20.10-17
Και φυσικά αυτές οι εντολές εκτελέστηκαν κατά γράμμα, από τους αιμοσταγείς στρατηγούς της καινοφανούς αυτής θεολογίας. Δέκα τουλάχιστον φορές αυτή η απεχθής έκφραση αναφέρεται ως εκτελεσθείσα στον βιβλίο του Ιησού του Ναυή: «και επάταξαν αυτούς εν στόματι μαχαίρας και εξωλόθρευσαν πάσας τας ψυχάς τας εν αυτή, δεν αφήκεν υπόλοιπον... Ούτως επάταξεν ο Ιησούς πάσαν την γην την ορεινήν και την μεσημβρινήν και την πεδινήν... δεν αφήκεν υπόλοιπον, αλλ' εξωλόθρευσε παν το έχον πνοήν, καθώς προσέταξε Κύριος ο Θεός του Ισραήλ». Ιησούς του Ναυή 10.39-40 Βλέπε επίσης Ιησούς του Ναυή. 10.28,30,35,37.39,40 και 11.11.
Κάποιοι απαντούν πως αυτή είναι η συνηθισμένη αγριότητα του πολέμου, ξεχνώντας πως η διαφορά είναι τεράστια, όταν αυτές τις αθλιότητες της διατάζει ένας θεός!
«Θέλεις πατάξει (τα έθνη) και κατά κράτος θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς. Δεν θέλεις δείξει έλεος. Θέλεις καταστρέψει... συντρίψει... κατακόψει... εξολοθρεύσει, κατακαύσει εν πυρί» Δευτερονόμιο 7.2-5. «Τα έθνη... με το πρόσωπο στη γη θα σε προσκυνούν και θα γλύφουν το χώμα των ποδιών σου». Ησαΐας 49.23.
Αυτός ο θεός... συμπεριφέρεται σαν τον ελληνικό μυθολογικό Τυφώνα, που εμφορείται μόνο από ασυγκράτητο καταστροφικό μένος, το οποίο δυστυχώς μεταδίδει αυτούσιο στους υπηρέτες του. Κοιτάξτε πως παραληρεί ο αιμοσταγής δούλος του Γιαχβέ Δαβίδ: «Κυνηγώ του εχθρούς μου και τους αφανίζω, δεν σταματώ πριν τους εξοντώσω εντελώς. Τους εξοντώνω τους συντρίβω, κάτω απ τα πόδια μου κείτονται καταγής.... Σκόνη τους κάνω καθώς της γης το χώμα και σαν να ‛ναι λάσπη του δρόμου τους ποδοπατώ». Β. Σαμουήλ (ή Βασιλειών Β΄) 22.36-43.
Μένει κανείς έκπληκτος απ' το αμόκ βίας και αβυσσαλέου μίσους του Δαβίδ κατά των αντιπάλων του! Παρ όλα αυτά, πράγματι θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει τις υπερβολές ενός πολεμιστή... όχι όμως τον θεό και την θρησκεία του, και το υποτιθέμενο ιερό τους βιβλίο, όταν αντί να συγκρατεί τα ανθρώπινα πάθη, αντιθέτως ενθαρρύνει τη χειρότερη μορφή εκρηκτικού μίσους! Υποτίθεται πως ο ρόλος των θρησκειών είναι να κατευνάζουν και όχι να ξεσηκώνουν τα ανθρώπινα πάθη! Αυτό το εγκεφαλικό καταδιωκτικό αμόκ του Δαυίδ θα μπορούσε πράγματι να δικαιολογηθεί ως ανθρώπινη αδυναμία, αν δεν είχε θεολογικά επαινεθεί και ιεροποιηθεί! «Τον δε (κατακτημένο) λαό, έβαλε (ο Δαβίδ) κάτω από πριόνια και σιδερένια τριβόλια και τσεκούρια, και πέρασεν αυτούς δια της καμίνου»! Β Σαμουήλ 12.31.
Η αίσθηση του δικαίου ορίζεται όχι πλέον απ' τον κοινό νου, αλλά απ' τις διαθέσεις αυτού του ξέφρενα μοχθηρού θεού! «ο δίκαιος θέλει ευφρανθεί όταν ιδεί την εκδίκηση, και τους πόδας αυτού (Ο΄ τας χείρας αυτού) θέλει νίψει εν τω αίματι του ασεβούς (Ο΄ αμαρτωλού)» Μασ. Ψαλμοί 58.10 (ή ΝΗ΄10) Ο΄ Ψαλμοί 57.11.
Κάποια στιγμή η εκρηκτική έπαρση και η αίσθηση της υπεροπλίας, καθώς και η εμπειρία παλαιοτέρων δόλιων νικών και δηλητηριασμένων πληγών, επιστρατεύονται πλέον κατά των εθνών συνολικά: «Πάσας τας κακάς νόσους της Αιγύπτου θέλει βάλει (ο Κύριος) επί πάντας τους μισούντας σε. Και θέλεις εξολοθρεύσει πάντα τα έθνη» Δευτερονόμιο Ζ΄ 15.
«Εξολόθρευσα έθνη και ερήμωσα τας οδούς αυτών, ώστε να μην υπάρχει διαβαίνων. Οι πόλεις αυτών ηφανίσθησαν... εγείρομαι προς λεηλασίαν, διότι απόφαση μου είναι να συναθροίσω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια και να εκχέω έπ' αυτά την αγανάκτηση μου, όλην την έξαψη της οργής μου... (γιατί;) για να δουλεύσωσιν αυτόν (τα έθνη) υπό έναν (τον δικό μας) ζυγόν». Σοφονίας 3.6-10.
Στους αιώνες που κύλησαν, οι προφήτες κατάφεραν απίστευτα ύπουλα δόλια νικηφόρα και εξαιρετικά κερδοφόρα "χτυπήματα", εναντίον Χαναναίων, Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Ασσυρίων και Μακεδόνων... που ποτέ δεν μελετηθήκαν επαρκώς!
Η αντιπαλογνωσία των εθνών, συμπεριλαμβανομένων και των σοφών Ελλήνων, δεν ξεπέρασε ποτέ την νηπιακή της μορφή! Η διαχρονική αλυσίδα των ευφυών προφητών συνέχισε, με συγκαλυμμένη θεολογική γλώσσα, να καταγράφει λεπτομερώς στα ιερά της βιβλία όλους αυτούς τους άθλους, που φυσικά απέδιδαν σε "θαύμα" επέμβασης του παντοδύναμου αβρααμικού θεού, και όχι στο μυστικό δηλητηριώδες οπλοστάσιο και στους απίστευτους μηχανισμούς "θαυμάτων" που είχαν εξελίξει!
Στην πορεία του χρόνου, τρεις συνολικά θρησκείες γεννήθηκαν απ' την γιγαντωμένη αυτή αβρααμική πίστη: Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός, που βασικά θα έπρεπε να ονομάζονται τρισυπόστατος αβρααμισμός, μια και στη ρίζα και των τριών αυτών θρησκειών βρίσκεται θρονιασμένος ο μεγάλος μάγος της ανατολής Αβραάμ. Αβρααμογεννείς λοιπόν και αβρααμο-κεντρικές θρησκείες είναι ο ακριβής προσδιορισμός τους.
Η ερώτηση όλων των αφυπνισμένων ανθρώπων σήμερα είναι: "γιατί αφήσαμε αδιαμαρτύρητα αυτό το δηλητηριώδες βιβλίο, να συνταράξει συθέμελα την ιστορία του κόσμου μας;" Η απάντηση είναι μόνο μια... κανείς δεν μας είπε εγκαίρως πόσο δηλητηριώδες μπορεί να είναι! Έτσι η αφανιστική επιθετικότητα αυτού του βιβλίου και ο υποτιθέμενος οργισμένος θεός του, έγραψαν απολύτως ανεμπόδιστα την θλιβερότερη και καταστρεπτικότερη ιστορία των τελευταίων 2000 χρόνων! Μάλιστα, η τελευταία προσθήκη του, με την παραπλανητική ονομασία Καινή (καινούργια) Διαθήκη, όπου με σχετική επιτυχία επιχειρήθηκε η απάλειψη των ακραίων αιμοβόρων χαρακτηριστικών του Τυφώνα-Γιαχβέ, και η αντικατάστασή τους με τα ψευδο-αγαπητικά και τα ψευδο-σωτηριακά χαρακτηριστικά του γιου του Γιάχ-σουα ή Ιησού, αποτελεί την χειρότερη μορφή παραπλάνησης, την οποία εμείς οι ίδιοι με την αδιαφορία μας επιτρέψαμε.
Και ο πιο ήπιος αμφισβητίας εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει, πως όλη αυτή η αλλαγή πλεύσης, (απ' την μοχθηρή Πάλαια στην "αγαπητική" Καινή Διαθήκη), υπακούει στον απλό δόλιο κανόνα που λέει: "χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησέ το"!
Κάτω απ' το βάρος του μοναδικού αυτού δόλιου θρησκευτικού βιβλίου (που απ' την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα ποτέ δεν έπαψε να μεταφέρει τις δηλητηριώδεις επεκτατικές σκέψεις του Αβραάμ), ζήσαμε αδιαμαρτύρητα την συντριβή του ελληνικού πολιτισμικού γίγαντα, κάτι που άλλαξε δραματικά προς το χειρότερο την πανανθρώπινη εξέλιξη.
Δυστυχώς τα χειρότερα είναι ακόμα μπροστά μας! Ο αιμοβόρος αυτός Τυφώνας που λέγεται βιβλικός Γιαχβέ, έχει εθιστεί στην ηδονή της καταστροφής και της απόλυτης κυριαρχίας. Αν δεν νικηθεί... δεν θα ησυχάσει ποτέ. Το δηλητήριο που ξερνά σε κάθε του κίνηση κυλά μέσα στις φλέβες του, γιατί είναι βασικό δομικό στοιχείο της υπόστασής του. Αν δεν βρεθεί "κάποιος" (σαν άλλη Μήδεια) να αφαιρέσει την "βίδα" από την "πτέρνα" του μεταλλικού αυτού τέρατος, ώστε να χάσει το δηλητηριασμένο αίμα του (όπως ο κάποτε ο μυθικός Τάλλος), η σιδερένια καρδιά του και τα φλογισμένα στήθια του, θα κατακαίνε και θα συντρίβουν οτιδήποτε στήσει μπροστά του... ο όποιος πολιτισμός μας απέμεινε!
Υπάρχει λοιπόν ελπίδα διαφυγής; Κατηγορηματικά ΝΑΙ... γιατί όπως συμβαίνει με όλα τα τέρατα τις ιστορίας, έχει κι αυτό την "αχίλλειο πτέρνα" του! Το βιβλικό αυτό τέρας, όπως και ο μυθικός Τάλλος, έχει κι αυτό την "βίδα" του, που πρέπει επειγόντως να ξεβιδώσουμε! Και στην περίπτωση μας η "βίδα" αυτή δεν είναι άλλη απ' την μεθοδική κριτική ανάλυση των βιβλικών κειμένων, που συγκρατώντας το δηλητηριασμένο αίμα του, δίνει ζωή στο καταστροφικότερο τέρας όλων των εποχών, που εδώ και δυο χιλιετίες συγκλονίζει συθέμελα την ανθρωπότητα!
Μ. Καλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου