Ο προσανατολισμός των θαλασσοπόρων Βίκινγκς.

Μία νέα μελέτη υποστηρίζει ότι οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν ξεχωριστές πέτρες από την Ισλανδία για να προσανατολιστούν στα θαλάσσια ταξίδια τους.Στην Σκανδιναβική μυθολογία αναφέρεται ότι ηλιόπετρες οδηγούσαν όσους ταξίδευαν στη Βόρεια Αμερική. Σήμερα μία νέα ομάδα από επιστήμονες από όλον τον κόσμο δημοσίευσε μία μελέτη που υποστηρίζει ότι τα Ισλανδικά αντενοκάταρτα συμπεριφέρονταν όπως αυτές οι μυθικές ηλιόπετρες, τα οποία πολώνουν το φως. Κρατώντας αυτές τις πέτρες ψηλά, οι Βίκινγκς τις χρησιμοποιούσαν για να βρουν τη θέση του ήλιου στον ουρανό.
Οι Βίκινγκς ήταν ειδικευμένοι θαλασσοπόροι και ταξίδευαν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ της Βόρειας Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Όμως χωρίς τη χρήση μαγνητικής πυξίδας που δεν εφευρέθηκε παρά τον 13^οαιώνα θα έπρεπε να βασίζονταν σε άλλα μέσα για να βρίσκουν τον προσανατολισμό τους. Χωρίς τη θέα αστεριών, που λογικά δεν θα φαίνονταν εξαιτίας των μεγάλων ημερών που υπάρχουν τους καλοκαιρινούς μήνες στο βόρειο ημισφαίριο, ο ήλιος θα πρέπει να ήταν αρκετά μεγάλη βοήθεια για τον σωστό προσανατολισμό. Όμως σε μέρες που είχε συννεφιά ή ομίχλη, το μόνο που θα μπορούσε να καθοδηγήσει τους θαλασσοπόρους θα ήταν η διεύθυνση των ανέμων. Οι Σκανδιναβικοί μύθοι αναφέρουν ότι οι θαλασσοπόροι όποτε βρίσκονταν μέσα σε ομίχλη σήκωναν ψηλά στον ουρανό κάποιες πέτρες για να ανιχνεύσουν την πορεία του ήλιου, όταν αυτός βρισκόταν κρυμμένος.
Αυτό το χρόνο λοιπόν, η παραπάνω επιστημονική ομάδα μελέτησε δείγματα φυσικών κρυστάλλων που μπορούν να μπλοκάρουν πολώνοντας επιλεκτικά το φως και ασχολήθηκε με τον τρόπο που τα κύματα φωτός μπορούν να περιοριστούν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις ταλάντωσης. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι τα Ισλανδικά αντενοκάταρτα που κατασκευάζονταν από κρυσταλλικό ανθρακικό ασβέστιο μπορούσαν να πολώσουν το φως και ίσως να ήταν αυτό που οι Σκανδιναβικοί μύθοι ονομάζουν ηλιόπετρες. Τα αντενοκάταρτα μπορούσαν εύκολα να λαξευτούν σε σχήμα ρόμβου για να μπορούν να πολώσουν το φως.
Μάλιστα ένα αντενοκάταρτο έχει ανακαλυφθεί σε ένα ναυάγιο ενός βρετανικού πλοίου από το 1592. Οι ερευνητές απέδειξαν ότι οι ηλιόπετρες όντως θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον προσανατολισμό και πειραματίστηκαν με ανάλογους κρυστάλλους χρησιμοποιώντας τη λεπτή διαφορά μεταξύ δύο σημείων παρατήρησης. Όταν τοποθετούσαν ένα σημείο στο πάνω μέρος του κρυστάλλου και το έβλεπαν από κάτω τότε παρατηρούσαν ότι έβλεπαν δύο σημεία. «Κατόπιν αντιστρέφουμε τον κρύσταλλο μέχρι τα δύο σημεία να έχουν την ίδια ακριβώς ένταση ή σκοτεινότητα. Υπό αυτή τη γωνία, η άνω μετωπική επιφάνεια του κρυστάλλου υποδηλώνει και τη θέση που βρίσκεται ο ήλιος,» όπως υπογραμμίζει η επιστημονική ομάδα.

 

ΠΗΓΗ