Και όμως μπορούν … αν θέλουν !!

Το μεγάλο πρόβλημα των περισσοτέρων νησιών του Αιγαίου είναι η λειψυδρία. Το πρόβλημα της έλλειψης νερού ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, γίνεται εντονότερο με την προσέλευση των τουριστών. Τα υδροφόρα πλοία (λίγα σε αριθμό) δίνουν προτεραιότητα στα ποιο κοσμικά, παρά το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι τουρίστες “ανακαλύπτουν” τα μικρά νησιά, ιδίως της λεγόμενης άγονης γραμμής, λόγω ησυχίας αλλά και μικρότερου κόστους. Υπάρχει λύση σ’ αυτό το πρόβλημα; Ναι υπάρχει … και μάλιστα Ελληνική και βραβευμένη !!

KRATEROS PAP

Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Πλωτή μονάδα αφαλάτωσης: Πανεπιστήμιο Αιγαίου

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΜΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΛΩΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΑΦΑΛΑΤΩΣΗΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Βραβείο Ευρωπαϊκού Διαγωνισμού Καινοτομίας RegioStars 2008 Ερευνητικής Ομάδας του Τμήματος Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Παρουσίαση της πλωτής μονάδας αφαλάτωσης από την Τηλεόραση του BBC

Ευρωπαϊκή διάκριση σε καινοτόμο σχέδιο του Πανεπιστημίου Αιγαίου που προάγει τη βιώσιμη ανάπτυξη και προωθεί την ανάπτυξη περιφερειακών οικονομιών με βάση τη γνώση.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στις παρακάτω διευθύνσεις:

29.2.08 – Δελτίο Τύπου από το Τμήμα Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

“H Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα πλαίσια των RegioStars Awards βραβεύει καινοτόμα περιφερειακά σχέδια που προάγουν την βιώσιμη ανάπτυξη και προωθούν την ανάπτυξη περιφερειακών οικονομιών. Από τις 268 περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά 18 κράτη υπέβαλλαν 71 προτάσεις. Οι 26 από αυτές επελέγησαν από ανεξάρτητη επιτροπή Ευρωπαίων Εμπειρογνωμόνων για την τελική φάση.

Η Ελληνική πρόταση που αφορά την ΠΛΩΤΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΜΟΝΑΔΑ ΑΦΑΛΑΤΩΣΗΣ που αναπτύχθηκε με επικεφαλής το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ήταν μεταξύ των προτάσεων που τιμήθηκαν, αφού έλαβε ειδική διάκριση της κριτικής επιτροπής. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου εκπροσώπησαν ο πρόεδρος του τμήματος Τμήματος Ναυτιλίας Καθηγητής Νικήτας Νικητάκος και ο Διδάκτωρ Θεόδωρος Λίλας (Διδάσκων 407/80).

Στα πλαίσια του συγκεκριμένου έργου σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε η πρώτη στο κόσμο πλωτή πλατφόρμα που διαθέτει ανεμογεννήτρια και φωτοβολταϊκά συστήματα που παράγουν την ενέργεια που χρειάζεται, ώστε η ενσωματωμένη μονάδα αφαλάτωσης να μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε πόσιμο, δίνοντας μια οικολογική λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας των νησιών.

Είναι σχεδιασμένη και κατασκευασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να παραμένει «ακίνητη» κάτω από τις πλέον δύσκολες καιρικές συνθήκες (όπως στις πρόσφατες κακοκαιρίες με ισχυρούς ανέμους και υψηλά κύματα). Το σύστημα επίσης είναι 100% οικολογικό, αφού δεν χρησιμοποιεί καθόλου καύσιμα, ούτε χημικά για την επεξεργασία του θαλασσινού νερού. Η μονάδα είναι μεταφερόμενη που σημαίνει ότι κατασκευάζεται σε ναυπηγείο και ρυμουλκείται στο μέρος εγκατάστασης, ενώ εύκολα μπορεί να μεταφερθεί όπου απαιτηθεί.

Έχει εγκατασταθεί και λειτουργεί στο Αιγαίο εδώ και 9 μήνες, χωρίς να σταματήσει ή να παρουσιάσει κανένα πρόβλημα λόγω δύσκολων καιρικών συνθηκών, πράγμα που επιβεβαιώνει την επιτυχία του εγχειρήματος. Αυτό ανοίγει ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο που αφορά την εκμετάλλευση αιολικού δυναμικού στη θάλασσα, και μετά την επιτυχία του πιλοτικού συστήματος σχεδιάζεται η υλοποίηση μεγαλύτερου, το οποίο με οικολογικό τρόπο θα παράγει 1000000 λίτρα ποσίμου νερού την ημέρα με ελάχιστο κόστος

Η σημασία της διάκρισης της χώρας σε καινοτόμο τεχνολογικό επίπεδο είναι πολύ μεγάλη γιατί δείχνει την ικανότητα και τη δυναμική που έχουμε όταν συνεργαζόμαστε οργανωμένα και έχουμε σωστό στόχο. Τέλος δημιουργεί επιπλέον την υποχρέωση να μην αφήσουμε αναξιοποίητη την όποια τεχνολογική πρωτοπορία δημιουργούμε σαν χώρα.

Πλωτή οικολογική μονάδα αφαλάτωσης

Το έργο περιλαμβάνει το σχεδιασμό, μελέτη και κατασκευή ενός συστήματος αφαλάτωσης θαλάσσιου ύδατος για την κάλυψη της ζήτησης νερού στα νησιά, που έχει ως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το ότι είναι πλωτό, αυτόνομο και καλύπτει τις ενεργειακές του ανάγκες με φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο, αξιοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – κατά κύριο λόγο την αιολική και, επικουρικά, την ηλιακή ενέργεια.

Η τοποθέτηση ανεμογεννήτριας πάνω στην πλωτή κατασκευή και η σύζευξή της με την μονάδα αφαλάτωσης προσφέρει μια σειρά πλεονεκτημάτων, όπως:

Μειωμένο κόστος σύνδεσης των μονάδων.
Δυνατότητα τοποθέτησης της μονάδας μακριά από κατοικημένες περιοχές.
Δυνατότητα μετακίνησης της μονάδας ανάλογα με την εποχιακή ζήτηση.
Μειωμένο κόστος υλοποίησης αφού ακόμα και μεγάλες μονάδες μπορούν να κατασκευαστούν σε μέρη με υποδομές (ναυπηγεία) και να μεταφερθούν σε μέρη λειτουργίας που δεν διαθέτουν απαραίτητα υποδομές για την κατασκευή τους.

Η ερευνητική δουλειά αντιμετώπισε επιτυχώς επιμέρους προβλήματα που σχετίζονται με τη βέλτιστη λειτουργία της μονάδας με μεταβλητή ενέργεια. Στα συστήματα που τροφοδοτούνται αποκλειστικά και μόνο από ΑΠΕ, η διαθέσιμη ισχύς είναι συνεχώς μεταβαλλόμενη: δηλαδή, φυσάει πολύ έχουμε πολύ διαθέσιμη ισχύ, φυσάει λιγότερο έχουμε λιγότερη.

Σε συνθήκες, λοιπόν, μεταβαλλόμενης ενέργειας, με την πιλοτική λειτουργία του συστήματος έχουν επιβεβαιωθεί τα ερευνητικά αποτελέσματα και έχουν επιτευχθεί:

Όσον αφορά τη μονάδα αφαλάτωσης:

- βέλτιστη ενεργειακή απόδοση,

- μείωση του φαινόμενου των οργανικών και ανόργανων επικαθίσεων στις μεμβράνες
- αύξηση του βαθμού απόδοσης του κύκλου λειτουργίας

- λειτουργία χωρίς χημική επεξεργασία.

Όσον αφορά την πλωτή κατασκευή:

- καλή συμπεριφορά σε διάφορες καιρικές συνθήκες ανέμου και κυματισμού.
- συμμόρφωση με όλους τους κανονισμούς και συμβατότητα με τις σχετικές προδιαγραφές που αφορούν πλωτές κατασκευές,

- παρακολούθηση από Νηογνώμονα και νηολόγηση.

Όσον αφορά την ενεργειακή διασύνδεση: ευέλικτη και αξιόπιστη κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της διαδικασίας αποκλειστικά και μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Όσον αφορά τη συνολική λειτουργία του συστήματος: πλήρως αυτοματοποιημένο και τηλε – παρακολουθούμενο, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη ανθρώπων πάνω στην πλωτή μονάδα (ούτε εξειδικευμένου προσωπικού στα μικρά νησιά).

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε πλοία υπάρχουν μονάδες αφαλάτωσης, οι οποίες όμως τροφοδοτούνται από γεννήτριες Diesel, χρησιμοποιούν δηλαδή ενέργεια από πηγές που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «φιλικές» και έχουν, βέβαια, υψηλό κόστος λειτουργίας. Επίσης, υπάρχουν και μονάδες αφαλάτωσης, που είναι σταθερές και εκμεταλλεύονται για τη λειτουργία τους την αιολική ενέργεια (π.χ. μεγάλες μονάδες στα Κανάρια νησιά, μια μικρή πιλοτική στη Θηρασιά κλπ). Λειτουργικές πλωτές ανεμογεννήτριες δεν υπάρχουν, και ειδικότερα τέτοιες που να συνδυάζονται με άμεση χρησιμοποίηση της παραγόμενης ενέργειας από σύστημα αφαλάτωσης.

Η καινοτομία της παρούσας πλωτής μονάδας αφαλάτωσης έγκειται στο συνδυασμό σε ένα πλωτό μέσο μίας μονάδας αφαλάτωσης και μιας ανεμογεννήτριας, η οποία παρέχει άμεσα την ενέργεια που χρειάζεται η πρώτη. Έτσι, αυτομάτως, η πλωτή μονάδα μετατρέπεται σε αυτόνομη ενεργειακά και φιλική στο περιβάλλον και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ευέλικτα, δηλαδή οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη πόσιμου νερού, σε νησιά αλλά και στα παραθαλάσσια κομμάτια της ηπειρωτικής χώρας.

Ο χαρακτηρισμός του έργου ως «καλή πρακτική» συνίσταται στο ότι:

ολοκληρώθηκε μέσω αποτελεσματικής συνεργασίας και συντονισμού φορέων με διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο, προερχόμενων από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα,
παράγει πόσιμο νερό με έναν καινοτόμο τρόπο: με κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της διαδικασίας αποκλειστικά και μόνο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολική),
επιλύει με φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο το κρίσιμο πρόβλημα λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν τα Ελληνικά νησιά,
είναι ενεργειακά αυτόνομο, χάρη στην ανεμογεννήτρια που την υποστηρίζει,
είναι πλήρως αυτοματοποιημένο και τηλε-παρακολουθούμενο, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη ανθρώπων πάνω στην πλωτή μονάδα (ούτε εξειδικευμένου προσωπικού στα μικρά νησιά, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει),
έχει ελαχιστοποιημένα κόστη λειτουργίας και συντήρησης,
δεν αλλοιώνει το φυσικό περιβάλλον,
μπορεί να δώσει λύση στην έλλειψη νερού όπου και όταν χρειασθεί, χάρη στη δυνατότητά της μονάδας να μετακινείται και
το αποτέλεσμα του έργου είναι άμεσα αξιοποιήσιμο και οικονομικά βιώσιμο.

Η Επιτροπή του διαγωνισμού των Βραβείων RegioStars 2008 που αφορούν την επιβράβευση των πιο καινοτόμων περιφερειακών σχεδίων της Ευρώπης απένειμε Ειδική Μνεία στο έργο «Πλωτή, αυτόνομη και φιλική για το περιβάλλον μονάδα αφαλάτωσης, Νότιο Αιγαίο, Ελλάδα»

Δείτε ΕΔΩ την βράβευση.

πηγή

Δείτε οπωσδήποτε το VIDEO: http://www.youtube.com/watch?v=GTuh2wIz32M

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Λύση στη λειψυδρία: Πλωτή Μονάδα Αφαλάτωσης

Έτοιμη είναι η πλωτή μονάδα αφαλάτωσης που κατασκευάσθηκε από Έλληνες επιστήμονες, με στόχο να προσφέρει λύση στο πρόβλημα υδροδότησης των ελληνικών νησιών. Ωστόσο, η αξιοποίησή της δεν έχει αρχίσει, καθώς αντιμετωπίζεται επιφυλακτικά από τα συναρμόδια υπουργεία, προφανώς λόγω υψηλού κόστους. Για την ιδέα έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον οργανισμοί του εξωτερικού. Η ιδέα της πλωτής μονάδας αφαλάτωσης γεννήθηκε από την προσωπική εμπειρία των ίδιων των ανθρώπων που τη σχεδίασαν, όταν στη διάρκεια των διακοπών τους τα καλοκαίρια σε κάποια μικρά νησιά του Αιγαίου έζησαν την έλλειψη νερού. Οι τρεις φίλοι διαπίστωσαν ότι νησιά όπως η Μήλος, η Κίμωλος, η Σύμη, η Χάλκη, η Ηρακλειά, η Σχοινούσσα, ακόμη και η Πάτμος, βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος του πλαστικού μπουκαλιού και της μεταφοράς νερού με υδροφόρες από αλλού, λύσεις που κοστίζουν. Τα μόνα έργα που υπάρχουν είναι μικρές δεξαμενές, η απόδοση των οποίων εξαρτάται από το αν και πόσο θα βρέξει, ενώ μονάδες αφαλάτωσης θαλασσινού νερού απουσιάζουν αφού το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος είναι ψηλό.

Ήταν επομένως θέμα χρόνου κάποιοι να συλλάβουν την ιδέα της δημιουργίας μιας πλωτής μονάδας αφαλάτωσης που να μεταφέρεται παντού και να χρησιμοποιεί για τη λειτουργία της μόνο Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας: τον άνεμο για την κυρίως λειτουργία του πλωτού εργοστασίου με μια μικρή ανεμογεννήτρια των 30 κιλοβάτ και επικουρικά τον ήλιο για την ηλεκτροδότηση των συστημάτων ελέγχου και τηλεχειρισμού του. Το 2002 οι Νικήτας Νικητάκος και Θεόδωρος Λίλας, καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, μαζί με τον Νάσο Βατίστα, ηλεκτρολόγο- μηχανικό, άρχισαν να σχεδιάζουν το έργο. Όσο πρωτότυπη και να ήταν η ιδέα τους όμως, αλλά τόσο δύσκολη αποδείχθηκε η υλοποίησή της.

Το πρόβλημα της ανεμογεννήτριας

Έπρεπε να δοθούν καινοτόμες λύσεις σε πολλά προβλήματα, όπως η πλωτή κατασκευή με την ενσωματωμένη ανεμογεννήτρια (που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει έως τότε), να σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε τα Μπωφόρ του Αιγαίου να μην επηρεάζουν τη λειτουργία της. Να παραμένει σταθερή ακόμη και με 12 Μπωφόρ και να δουλεύει η ανεμογεννήτρια χωρίς να επιβαρύνεται η αντοχή της. Σχεδιάστηκε έτσι μια στιβαρή κατασκευή, με κατάλληλη κατανομή των βαρών και σωστές αγκυρώσεις. Έπρεπε επίσης να βρεθεί ένας τρόπος με τον οποίο να αποτρέπουν μικροοργανισμούς να επικάθονται πάνω στις μεμβράνες αφαλάτωσης, ώστε να μη χρειάζεται για την καταστροφή τους να γίνεται χρήση χημικών τα οποία εν συνεχεία αποβάλλονται στη θάλασσα, μολύνοντάς την. Άλλη πρόκληση ήταν να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να μην απαιτείται πάνω στη μονάδα η παρουσία προσωπικού (επομένως, έπρεπε να λειτουργεί αυτόματα και να ελέγχεται με τηλεχειρισμό), καθώς επίσης να αποφευχθούν τυχόν παρεμβάσεις στο νησί, γι΄ αυτό και επελέγη η λύση της πλωτής μονάδας. Όλα αυτά τελικώς επιτεύχθηκαν.

Η πιλοτική μονάδα κατασκευάστηκε στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, της δόθηκε το μυθολογικό όνομα «Υδριάδα» και το καλοκαίρι του 2007 ρυμουλκήθηκε και αγκυροβόλησε έξω από το λιμάνι της Ηρακλειάς, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Έχει δυνατότητα παραγωγής 70 κυβικών μέτρων νερού ημερησίως- ποσότητα ικανή να καλύψει τις ανάγκες 250 ατόμων-, είναι ενεργειακά αυτόνομη ενώ διαθέτει σύστημα αυτόματου ελέγχου μέσω GΡRS για την παρακολούθηση και τον τηλεχειρισμό της. Όσο για το φωτοβολταϊκό σύστημα με το οποίο είναι εφοδιασμένη, αυτό μπορεί να τροφοδοτήσει ως εναλλακτική πηγή τα συστήματα ελέγχου- τηλεχειρισμού σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα με την ανεμογεννήτρια.

Δισταγμός στην Ελλάδα, ενδιαφέρον από εξωτερικό.

Το πείραμα πέτυχε, όμως παρά τα αρχικά εύσημα που πήρε μέχρι σήμερα η ελληνική πολιτεία δεν έχει μετουσιώσει το ενδιαφέρον της σε έμπρακτο αποτέλεσμα αξιοποίησης του έργου. Η ιδέα της πλωτής μονάδας αφαλάτωσης ως λύσης για τα άνυδρα νησιά αντιμετωπίζεται διστακτικά από τα αρμόδια υπουργεία, μάλλον γιατί θεωρούν ότι το κόστος της είναι υψηλό. Μια επίγεια μονάδα αφαλάτωσης παραγωγής 1.000 κ.μ. νερού ημερησίως κοστίζει 1 εκατ. ευρώ, ενώ μια αντίστοιχη πλωτή στοιχίζει γύρω στα 4 εκατ. ευρώ. Με τη διαφορά ότι στο κόστος αυτό δεν συνυπολογίζεται η δαπάνη για ηλεκτρικό ρεύμα. Σε βάθος δεκαετίας για την παραγωγή 3,5 εκατ. κ.μ. νερού ετησίως, το κόστος του ηλεκτρισμού για τη μεν επίγεια ανέρχεται σε 8 εκατ. ευρώ, ενώ για την πλωτή είναι μηδενικό.

Αυτά ίσως τα στοιχεία μαζί με τα άλλα της πλεονεκτήματα φαίνεται ότι συνυπολόγισαν επιχειρήσεις και οργανισμοί ύδρευσης του εξωτερικού, που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ελληνική πατέντα της οικολογικής αφαλάτωσης μέσω πλωτής μονάδας.

Δεδομένου του ξένου ενδιαφέροντος, οι εμπνευστές της μονάδας άρχισαν να σχεδιάζουν ένα πλωτό εργοστάσιο αφαλάτωσης με διπλάσιες διαστάσεις από το πρώτο. Σαράντα μέτρων μήκους και 40 μέτρων πλάτους (αντί για 20 Χ 20 του σημερινού), με δυνατότητα παραγωγής 1.000 κ.μ. νερού ημερησίως- ποσότητα ικανή να καλύψει τις ημερήσιες ανάγκες 5.000 ατόμων- το έργο θα κοστίσει 4 εκατ. ευρώ.

Έχει δυνατότητα παραγωγής 70 κυβικών μέτρων νερού ημερησίως, ικανής να καλύψει τις ανάγκες 250 ατόμων

Ιδανικό το Αιγαίο για τέτοιες εγκαταστάσεις

Το Κυπριακό Δημόσιο, λόγω της μόνιμης ανομβρίας που ταλαιπωρεί το νησί, προσανατολίζεται στην κατασκευή πολλών και μεγάλων πλωτών μονάδων αφαλάτωσης για παροχή νερού 20.000-30.000 κυβικών μέτρων την ημέρα. «Θα μιλάμε στην ουσία για ένα πλωτό αιολικό πάρκο, κόστους 80 εκατ.

ευρώ» λέει ο ηλεκτρολόγος- μηχανικός Νάσος Βατίστας, ιδρυτικό μέλος της ομάδας Εcowindwater. Αν και κάποιοι θεωρούν ότι η συζήτηση για τη δημιουργία πλωτών αιολικών πάρκων στο Αιγαίο είναι ακόμη πρώιμη, κάποιοι άλλοι, όπως η ομάδα Εcowindwater, θεωρούν πως το Αιγαίο είναι ιδανικό για κάτι τέτοιο και πως η ημέρα που θα γίνει εφικτή μια τέτοια λύση δεν είναι μακριά. Κατασκευάζοντας πλωτές ανεμογεννήτριες οι οποίες θα αγκυρώνονται σε βάθη μεγαλύτερα από τα 100 μέτρα- και επομένως δεν θα είναι ορατές από τις ακτές- θα ξεπεραστούν οι αντιδράσεις όσων διαμαρτύρονται για την αισθητική ρύπανση των ακτών. Και αυτό διότι μέχρι σήμερα, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα είθισται να αναπτύσσονται σε χώρες με πολλά αβαθή σημεία, όπως στη Βόρεια Θάλασσα, σε κοντινές αποστάσεις από την ακτή και σε βάθη 30-40 μέτρων.

ΠΗΓΗ: tanea.gr (2009)

από το Meganisi news

ΠΗΓΗ