- Γέφυρες πολέμου στήνει στον Έβρο η Τουρκία
- Σε 15' "σβήνουν" το ποτάμι
Για μία ακόμη φορά, η γειτονική χώρα πρωτοτυπεί, αφού είναι η μόνη παγκοσμίως, η οποία μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δαπανά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση μέσων ταχείας γεφύρωσης υδάτινων κωλυμάτων στο πλαίσιο ενός καλά μελετημένου και με σπουδή υλοποιούμενου εξοπλιστικού προγράμματος.
Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, δικαιολογίες διπλωματικές-πολιτικές δεν υπάρχουν για την κίνηση αυτή και είναι επιβεβλημένο να τεθεί σε ανώτατο επίπεδο στην τουρκική πολιτική ηγεσία. Η επικείμενη επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν για τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης δίνει μια καλή ευκαιρία στον πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Καραμανλή να θέσει το θέμα άμεσα στον Τούρκο ομόλογό του.
Το 1994, ο τότε υπουργός Άμυνας Γεράσιμος Αρσένης, θορυβημένος από την αγορά (προελεύσεως ΗΠΑ) και εγκατάσταση πολύ μικρότερων δυνατοτήτων γεφυρών στον Έβρο, είχε σπεύσει να θέσει το θέμα στον Αμερικανό ομόλογό του και να αποτρέψει την πώληση επιπλέον συστημάτων ζεύξεως στην Τουρκία. Η χώρα μας βρίσκεται πια στη δυσάρεστη θέση του έντονου προβληματισμού γι’ αυτές τις προμήθειες και οι επιτελείς των Γενικών Επιτελείων αναζητούν ήδη τρόπους επιχειρησιακής αντιμετώπισής τους.
Για πρώτη φορά από το 1923, όταν η οργανωθείσα από τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο Στρατιά του Έβρου των 115.000 ανδρών αποτέλεσε το πολύ ισχυρό «επιχείρημα» της ηττημένης στη Μικρασία Ελλάδας για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, στο 1974 όταν η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο έδωσαν υπόσταση στην τουρκική απειλή και επέβαλαν τη στρατηγική αναδιάταξη του Ελληνικού Στρατού, μέχρι ακόμη και σήμερα, ο ποταμός Έβρος κατείχε πάντα κεντρικό ρόλο στην ελληνική στρατιωτική προσπάθεια και σκέψη.
Ήταν η κύρια γραμμή άμυνας απέναντι στον επίδοξο εισβολέα εξ Ανατολών, ένα μεγάλο φυσικό κώλυμα 150 χλμ. κατά μήκος όλης σχεδόν της ελληνο-τουρκικής μεθορίου (ο ίδιος ο ποταμός στο μεγαλύτερο μέρος της ροής του αποτελεί τη μεθόριο), όπου με το σύνολο των ρευμάτων, κοιτών, αρδευτικών καναλιών, αναχωμάτων αλλά και των έργων αμυντικής οργάνωσης και φυσικά των προγεφυρωμάτων του (Κάρακατς, Φέρρες) προσέφερε, κύρια στον αμυνόμενο, σε συνδυασμό με τη ευνοϊκή γεωμορφολογία δυτικά του ποταμού, τακτικό πλεονέκτημα.
Η κατάσταση αυτή έχει όμως πλέον ανατραπεί. Η Τουρκία, με σειρά συντονισμένων και πολυεπίπεδων χειρισμών, μετασχηματίζει τις δυνάμεις της στην Ανατολική Θράκη σε μία ισχυρότατη και σύγχρονη επιθετική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα τις προικοδοτεί με όσα μέσα απαιτούνται, ώστε ο ποταμός Έβρος να μην μπορεί πλέον να αποτελέσει ισχυρό αμυντικό στήριγμα.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία, την τελευταία διετία, με στοχευμένες ενέργειες έχει σήμερα καταφέρει να αναιρέσει σχεδόν όλα τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα, τα οποία προσέδιδε στον αμυνόμενο μία ποτάμια γραμμή. Και φυσικά αυτά δεν είναι καθόλου λίγα! Από την απαρχή σχεδόν της συγκροτημένης ανθρώπινης στρατιωτικής δραστηριότητας, σχεδόν πάντοτε, όπου βέβαια υπήρχαν ποταμοί, η επιλογή της θέσης των οργανωμένων ή μη αμυντικών τοποθεσιών γινόταν σε άμεση και καθοριστική σχέση με αυτούς.Μήπως οι Τούρκοι παίζουν το παιχνίδι με την γάτα και το ποντίκι;
Παρ' όλα αυτά θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές πως η Ελληνική άμυνα στον ποταμό Έβρο είναι τέτοιου μεγέθους και τέτοιας οργάνωσης, που δεν επιτρέπει σε ΚΑΝΕΝΑΝ να στήσει γέφυρα στον Έβρο. Οι θέσεις έχουν στοχοθετηθεί με απόλυτη ακρίβεια πριν από δεκαετίες και καθιστούν ανέφικτη μία τέτοια επιχείρηση διέλευσης ποταμού εάν δεν επιχειρηθεί προηγουμένως ευρείας κλίμακας καταδρομική επιχείρηση στις θέσεις του Ελληνικού πυροβολικού... Μόνο που και αυτό εάν γίνει κατορθωτό (χρειάζονται πολλές ομάδες που θα δράσουν χωρίς προβλήματα και με απόλυτο συντονισμό, επιχείρηση που κρίνεται αδύνατο να πραγματοποιηθεί), αυτομάτως θα γνωστοποιηθεί η επικείμενη ευρείας κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση εκ μέρους της Τουρκίας. Σε κάθε περίπτωση, η διέλευση του Έβρου αποτελεί αυτοκτονία για κάποιον που έχει γνώση της περιοχής και κυρίως γνώση στρατιωτικών αμυντικών επιχειρήσεων.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η "κίνηση" των τουρκικών μονάδων αφορά σε καλοκαιρινή άσκηση του Τουρκικού Μηχανικού (αντίστοιχες γίνονται και από την Ελλάδα την ίδια περίοδο). Εξετάζοντας την περίπτωση που είναι σχετική με κίνηση εντυπωσιασμού ή παραπλάνησης εκ μέρους του τουρκικού στρατού, πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως οι συγκεκριμένες μονάδες του τουρκικού μηχανικού θα "δράσουν" μόνο εφόσον έχει εξασφαλισθεί η καταστροφή των Ελληνικών πυροβολαρχιών. Και κάτι τέτοιο είναι δυνατό να γίνει μόνο από την "πλάτη" της Ελληνικής αμυντικής διάταξης. Και στην "πλάτη" βρίσκονται μουσουλμανικά χωριά με κατοίκους που στο μεγαλύτερο μέρος τους ελέγχονται από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Οπότε, ο πραγματικός κίνδυνος για πιθανή ολοκλήρωση διέλευσης του Έβρου δεν βρίσκεται στον ποταμό και στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά στο Ελληνικό έδαφος που (είτε θέλουμε να το κατανοήσουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι..) ελέγχεται εν πολλοίς από τους πράκτορες της ΜΙΤ (βλ. Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής) που δρουν ανενόχλητοι σε ολόκληρο το βόρειο τμήμα του Νομού Ροδόπης.
Οι γέφυρες του ποταμού είναι άχρηστες, εάν η Ελληνική πλευρά κατορθώσει να καταστρέψει τις υπάρχουσες "γέφυρες φίλιων δυνάμεων" που έχει δημιουργήσει η Άγκυρα στην Ροδόπη. Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί και η μονάδα ειδικών δυνάμεων που βρίσκεται στην περιοχή των Σαπών (Ν. Ροδόπης), η οποία έχει μία αρκετά μεγάλη ζώνη ευθύνης (ραντάρ Μαρώνειας, αντιμετώπισης και άσκηση πίεσης σε φίλιες πληθυσμιακές ομάδες προς την Τουρκία οι οποίες βρίσκονται (ιδιαίτερα) στο ανατολικό τμήμα του Ν. Ροδόπης και ταυτόχρονη εξασφάλιση του ορεινού οδικού άξονα ασφαλείας που ξεκινά από τα Αρριανά (γνωστό Δήμο που βρίσκεται υπό την πλήρη επίρρεια του τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής) και καταλήγει στην Ορεστιάδα (με πλήθος άλλων ενδιάμεσεων διασταυρώσεων με οδούς υψίστης στρατιωτικής σημασίας.
Το ζητούμενο -στην συγκεκριμένη επαρχιακή οδό- είναι η επικινδυνότητα και βραδύτητα διέλευσής της λόγω των συνεχόμενων στροφών, αλλά -κυρίως- η εύκολη ναρκοθέτηση ή καταστροφή συγκεκριμένων τμημάτων της, που μπορούν να καταστούν σοβαροί παράγοντες αποκοπής (για διάστημα μερικών ωρών) του βορείου Έβρου από την υπόλοιπη Ελλάδα (ο σιδηρόδρομος και η εθνική οδός Αλεξανδρούπολης - Ορεστιάδας δεν αποτελούν λύση για την μετακίνηση στρατευμάτων, λόγω της στοχοποίησης βαρέως πυροβολικού που έχει γίνει από την πλευρά της Τουρκίας).
Όμως, υπάρχουν δύο ακόμη οδικοί άξονες για να μετακινηθούν Ελληνικά στρατιωτικά τμήματα από την Αλεξανδρούπολη προς τον βόρειο Έβρο. Ο ένας είναι με αφετηρία την Αλεξανδρούπολη και περνώντας την Αισύμη και την Λεπτοκαρυά φτάνει στην Δαδιά και εκτείνεται στη συνέχεια προς Γιαννούλη (σττρίβει για Σουφλί), Πρωτοκκλήσι (στρίβει για Λάβαρα), Ασβεστάδες (στρίβει για Διδυμότειχο)και συνεχίζει βόρεια για Ορεστιάδα. Ο δεύτερος οδικός άξονας (με μεγαλύτερους κινδύνους) είναι από Αλεξανδρούπολη προς Πεσάνη και στη συνέχεια φτάνει στη Δαδιά και ακολουθεί το ίδιο δρομολόγιο με τον προηγούμενο επαρχιακό δρόμο... Η περίπτωση χρήσης επαρχιακών οδών από τα βόρεια οδικά τμήματα της Ροδόπης αποκλείεται λόγω του τοπικού πληθυσμού, αλλά και της γειτνίασης με την Βουλγαρία (θυμίζουμε πως η νότια Βουλγαρία κατοικείται κυρίως από μουσουλμάνους που ελέγχονται από την Άγκυρα...)Συνοψίζοντας, θεωρούμε πως οι εμφανείς κινήσεις των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων αποσκοπούν στην κίνηση των Ελληνικών στρατιωτικών μονάδων (καταμέτρηση δυνάμεων, χρόνος και τόπος μετακίνησης κ.α.), προκειμένου να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα σχέδιο κρούσης από την πλευρά της Άγκυρας, τέτοιο που να μπορεί να δημιουργεί ένα μικρό περιθώριο δημιουργίας θετικού αποτελέσματος. Και οι ποτάμιες γέφυρες του τουρκικού μηχανικού (πέρα από την άσκηση του τουρκικού μηχανικού) αποσκοπούν σε αυτό ακριβώς: δηλαδή, στην συλλογή επαρκών πληροφοριών για την διάταξη των Ελληνικών στρατιωτικών μονάδων... Και αυτή η καταγραφή γίνεται με χαρακτηριστική άνεση λόγω των εκ Γερμανίας ερχομένων μουσουμάνων στην Ελλάδα, που αυτή την περίοδο "οργώνουν" την Θράκη για... συναντήσεις με συγγενείς τους...!Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου