Κάπου στο κοντινό μέλλον…
>
Οι πόρτες τύπου σαλούν άνοιξαν με γδούπο, καθώς το φορείο έμπαινε με ταχύτητα στα επείγοντα. Η συνομιλία που ακολούθησε συνοδεύτηκε για λίγο απ’ τον ήχο της φθίνουσας ταλάντωσής τους.
>
-Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου σε εξέλιξη. Ξεκίνησε μόλις πριν δέκα λεπτά.
-Θρομβόλυση αμέσως. Μα, τι είναι όλη αυτή η φασαρία απ’ έξω;
-Διαδήλωση. Ακτιβιστές διαδηλώνουν για τα δικαιώματα των αιμοπεταλίων!
-Ορίστε;
-Μάλιστα ψυλλιάστηκαν ότι ο τύπος που έφερα έχει έμφραγμα και μοιάζουν έτοιμοι να μπουκάρουν σε περίπτωση που ξεκινήσουμε θρομβόλυση! Πιστεύουν, βλέπεις, πως τα αιμοπετάλια έκαναν απλώς τη δουλειά τους, και μάλιστα πολύ καλά. Δεν φταίνε αυτά αν ο άλλος έτρωγε τον άμπακο! Κι εδώ που τα λέμε έχουν και κάποιο δίκιο…
-Το ήξερα ότι εκείνη η έρευνα θα μας δημιουργούσε προβλήματα. Μόνο που δεν τα περίμενα τόσο σύντομα.
-Λες για την ανακάλυψη της κυτταρικής πρωτοσυνείδησης. Ναι, όλα έδειξαν πως θα έφερνε μεγάλη επανάσταση στην ιατρική επιστήμη η επιβεβαίωση ότι τα κύτταρα έχουν τη δική τους συνείδηση κι επίγνωση. Ότι επικοινωνούν και νιώθουν. Αγωνιούν κι ελπίζουν. Το ότι απέκτησαν αυτόματα και δικαιώματα περιέπλεξε λίγο τα πράγματα. Βλέπεις το σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να εκμεταλλευτεί το γεγονός στην επικοινωνιακή προπαγάνδα του, με απρόβλεπτα τελικά αποτελέσματα.
-Ναι, τα βλέπω!
-Σκέψου τον καθημερινό άνθρωπο, εθισμένο πια στο ρόλο του θύματος, να συνειδητοποιεί εν μία νυκτή πως είναι θύτης των αναλώσιμων συνειδητών κυττάρων του! Το σοκ του ασήκωτου φορτίου θα τον κινητοποιούσε αυτόματα προς την υπεράσπισή τους.
-Δηλαδή, θες να μου πεις πως δεν θα μπορούμε να λύουμε τους αιμοπεταλιακούς θρόμβους που δημιουργούνται στα καρδιακά στεφανιαία αγγεία, προκαλώντας έμφραγμα; Άλλο πάλι και τούτο! Μα ο μηχανισμός αυτός είναι γνωστός απ’ τη βιολογία του λυκείου! Ήμαρτον, γέμισε ο τόπος αγράμματους διαδηλωτές;
-Σε πληροφορώ πως οι περισσότεροι είναι γιατροί.
-Εεεεεργκ..!!
-Σύνελθε, γιατί οι συνθήκες είναι επιεικώς ακατάλληλες για να πάθεις εγκεφαλικό! Τέλος πάντων, οι νέες εντολές είναι σαφείς: θρομβόλυση θα κάνουμε μετά την έγκριση της αρμόδιας επιτροπής.
-Ποιας;
-Αυτής που μόλις προχθές συνεστάθη. Πρέπει πρώτα να συνεδριάσει.
-Και θα περιμένω την επιτροπή με έμφραγμα εν εξελίξει;;!!
-Η αλήθεια είναι πως έχει ήδη δημιουργηθεί αναμονή…
-Μα είναι τελείως ηλίθιο! Αν πεθάνει ο ασθενής, πεθαίνουν και όλα του τα κύτταρα, μαζί και τα αιμοπετάλια. Που πήγε η κοινή λογική;
-Μεταλλάχθηκε σε σπάνια λογική μάλλον… Αν και, τελικά, δεν υπάρχουν σαφή κριτήρια επιλογής. Και τι σε σταματά εσένα κύριε απ’ το να επιτεθείς κάποια στιγμή και στα ωφέλιμα κύτταρα; Και ποια είναι τα ωφέλιμα; Και γιατί να θυσιαστούν κάποια απ’ αυτά για να σωθούν κάποια άλλα; Και ποιος το αποφασίζει αυτό; Εσύ; Όλα αυτά πρέπει να συζητηθούν απ’ την επιτροπή για κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
-Θεέ μου, θα τρελαθώ!
-Χμμ, καθόλου καλή ιδέα. Η επιτροπή που είναι αρμόδια για τα νευρικά κύτταρα έχει ήδη οκτάμηνη αναμονή!
-Και με αυτόν τι θα κάνουμε τελικά;
-Α, καλά, πάει αυτός! Να δούμε τι θα κάνουμε με τον επόμενο…
>Και ο γδούπος της γνωστής πόρτας τύπου σαλούν, έκανε και τους δυο τους να ανατριχιάσουν.
>
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
>
Ένα σχόλιο, προς καθορισμό πλαισίου αναφοράς:
«Οι άνθρωποι αποτελούν τα κύτταρα του ασύλληπτου υπεροργανισμού της Ανθρωπότητας.»
Η αναγωγή της φανταστικής μας ιστορίας στο ανωτέρω πλαίσιο είναι όλη δική σας.
}^{
Λεωνίκης http://excaliburteaminnervoyager.blogspot.com/2011/01/blog-post_30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου