ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ

Σκεφτήκατε ποτέ, οτι η ζωή σας είναι ένα θεατρικό σκηνικό, όπου εσείς, οι συγγενείς σας, οι φίλοι σας ακόμα και ο άγνωστος περαστικός που συναντάτε στον δρόμο, παίζετε ως κομπάρσοι σ'ενα τεράστιο θέατρο σκιών; Σαν καθοδηγούμενα ρομποτάκια από την αρχή της ζωής μας ,μέχρι το τέλος της ακολουθούμε ένα πανομοιότυπο πρόγραμμα, σαν διαφορετικοί πρωταγωνιστές στο ίδιο σήριαλ με ελάχιστες παραλλαγές. Πολλοί θα το έχετε νιώσει. Είμαι σίγουρη όμως οτι οι περισσότεροι δεν έψαξαν περισσότερο να βρουν τον λόγο για τον οποίο ένιωσαν αυτό το συναίσθημα. Σαν το έμφυτο ένστικτο της ελευθερίας που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο , να προσπαθεί να μας αποκαλύψει την κρυμμένη αλήθεια. Και μην ξεχνάτε οτι η καλύτερη κρυψώνα, είναι αυτή μπροστά στα μάτια μας,γιατί εκεί δεν πρόκειται να ψάξει κανένας.Παρόλα αυτά, αρκετοί από εμάς και πολλές φορές ασυνείδητα βρήκαμε τρόπο μέσα σε αυτό το ελεγχόμενο περιβάλλον, να γράφουμε οι ίδιοι το σενάριο της ζωής μας.Βλέποντας λοιπόν οι σεναριογράφοι οτι οι κομπάρσοι άρχισαν να εκτρέπονται εκ του καθορισμένου ρόλου τους ,ανακάλυψαν έναν τρόπο έναν τρόπο για να επανακτήσουν τον έλεγχο και να μας επαναφέρουν στην "τάξη" τους.

RFID


To RFID είναι τα αρχικά από το Radio Frequency Identification που σημαίνει ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων. Οι δέκτες rfid είναι μικροσκοπικές συσκευές που δέχονται και στέλνουν πληροφορίες ασύρματα .Όταν ενεργοποιηθούν ,δέχονται σήμα ,το οποίο επεξεργάζονται, το επανακωδικοποιούν και το στέλνουν πίσω στην πηγή του σήματος. Ο πιο γνωστός τύπος εμφυτεύσιμου τσιπ στον άνθρωπο είναι το Verichip, μια συσκευή rfid σε μέγεθος κόκκου ρυζιού που τοποθετείται υποδόρια, κάτω από το δέρμα. Αποτελείται : α)από μπαταρία λιθίου ή ηλεκτρικό πηνίο, τα οποία φορτίζονται από την θερμοκρασία που εκπέμπει το ανθρώπινο σώμα ,οπότε έχει διάρκεια εφόρου ζωής.Σύμφωνα με τον κατασκευαστή της Carl Sanders,τα μόνα σημεία στα οποία μπορεί να τοποθετηθεί η συσκευή είναι το μέτωπο και το πάνω μέρος του χεριού β) από ένα τσιπ γ) από μια κεραία εκπομπής (που λειτουργεί ως πομπός- δέκτης)αποστέλλοντας πληροφορίες για τα προσωπικά στοιχεία του ατόμου,την κατάσταση της υγείας του και την ακριβή τοποθεσία του πάνω στον χάρτη ,εντοπιζόμενος από δορυφόρο,σαν ένα είδος gps. Oλες αυτές οι πληροφορίες μέσω της κεραίας αποστέλλονται στους δορυφόρους και μέσω των ραντάρ στους επίγειους υπολογιστές. Κάθε εμφυτεύσιμο τσιπ φέρει έναν αριθμό αναγνώρισης μοναδικό για τον κάθε άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να διαβαστεί από οποιοδήποτε ηλεκτρομαγνητικό ανιχνευτή.

BIOΤΣΙΠ


Με την πρόοδο της τεχνολογίας όμως ανακαλύφτηκε ένα νέος είδους μικροτσίπ, το λεγόμενο βιοτσιπ ή DNA chip,το οποίο είναι ένα τσιπ συγχωνευμένο με μόρια DNA και θα έχει την δυνατότητα να καταγράφει τον γενετικό κώδικα και να ελέγχει την γενετική δραστηριότητα του ανθρώπου στον οποίο έχει εμφυτευτεί.Όπως ένα τσιπ υπολογιστών κάνει εκατομμύρια μαθηματικές πράξεις σε ένα δευτερόλεπτο, ετσι και ένα βιοτσιπ μπορεί να εκτελέσει χιλιάδες βιολογικές αντιδράσεις,οπως αποκωδικοποίηση των γονιδίων μέσα σε δευτερόλεπτα. Το βιοτσιπ τύπου dna σε σχέση με το κλασικό μικροτσιπ έχει μικρότερο όγκο,μεγαλύτερο χώρο δεδομένων,μεγαλύτερη "ασφάλεια" και προπάντων δεν παραβιάζετε.Δεδομένου ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου ουσιαστικά αποτελεί ένα ηλεκτρικό όργανο που συνδέεται μέσω ενός τεράστιου συστήματος νευρώνων με το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και επομένως με κάθε λειτουργία είτε φυσική ,είτε συνασθηματική,ένα ηλεκτρικό πηνίο μέσω του φαινομένου της επαγωγής μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τις βαθύτερες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη διάθεση.Έτσι μέσω του εμφυτευμένου τσιπ ,αφού λειτουργεί και ως δέκτης,μπορούν εύκολα όχι μόνο να καταγράφουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα αλλά και να τα ελέγχουν.Όπως αντιληφθήκατε, η χρήση των rfid αποτελούν ένα ακόμα κομμάτι στο πάζλ που λέγεται έλεγχος της ανθρωπότητας.Το αν θα καταφέρουν να το συμπληρώσουν ομως,εξαρτάται από το αν θα τους το επιτρέψουμε εμείς. Μην ξεχνάτε οτι,ακόμα και αν ζούμε σ ένα θέατρο σκιών πάντα υπάρχει η ελευθερία επιλογής και η ώρα που πρέπει να επιλέξουμε έχει φτάσει.

 http://enterstararticles.blogspot.com/2010/12/blog-post.html