Αφήστε τα παιδιά να μιλήσουν!

Αφήστε τα παιδιά να κυβερνήσουν! Ναι ίσως τότε ο κόσμος μας να γίνει πολύ καλύτερος, πολύ πιο αληθινός, πολύ πιο γνήσιος και χαρούμενος...

Ζούμε σε ένα κόσμο όπου υποτίθεται κυριαρχούν οι Χριστιανοί, οι πιστοί ακόλουθοι του μηνύματος της αγάπης, της αδελφοσύνης, της ισότητας, του μοιράσματος, της αλήθειας... και δυστυχώς όσο και να αναζητάμε δεν βρίσκουμε γύρω μας εύκολα τις ποιότητες αυτές, ειδικά όχι ανάμεσα σε όλους αυτούς που μπαίνουν μπροστά για να κυβερνήσουν τις ζωές μας...

Οι τελευταίοι μάλιστα κατάφεραν να καταστρέψουν με τις επιλογές τους όλες τις αξίες, τις κοινωνικές και πολιτιστικές δομές, οι οποίες ακόμη και μέσα σε χρόνια φτωχά και δύσκολα κατάφερναν να διατηρούν ακμαίο το ηθικό των Ελλήνων...

Το επίγειο παράδεισο της χώρας μας τον ξεπούλησαν, τον μόλυναν, τον τσιμεντάρισαν απ΄άκρη σ΄άκρη... και καλούμαστε πλέον εμείς και τα παιδιά μας να ζήσουμε σε μια πατρίδα χρεοκοπημένη και λαβωμένη όσο ποτέ ίσως άλλοτε στην ιστορία της...

Αθλιότητα ξεχύνεται από τα "ψηλά πατώματα" της κοινωνίας μας και αποζητά να μας πνίξει...

Ναι πολλοί αγανακτούμε με όλη αυτή την κατάντια, όμως αυτός είναι ο κόσμος των "μεγάλων".

Υπάρχουν -ευτυχώς υπάρχουν- όμως και τα παιδιά!

Υπάρχουν αυτά τα υπέροχα μικρά πλάσματα με τα έξυπνα μάτια και τα λαμπερά τους πρόσωπα που ζουν στον κόσμο της αγάπης, κι ας μην έμαθαν ακόμη τις προσταγές κανενός θεού, κι ας μην πήγαν καλά καλά στο σχολείο, κι ας μην διαθέτουν τις περγαμηνές που απαιτεί η κοινωνία για τα "καταξιωμένα", όμως σάπια πρόσωπα στα "υψηλά" πατώματα της...

Υπάρχουν αυτές οι παιδικές φωνές που μας θυμίζουν σε καθημερινή βάση τα δικά μας όνειρα, το παιδί που ήμασταν και "σκοτώσαμε" για να εισαχθούμε "επάξια" στον ανταγωνιστικό κόσμο των μεγάλων...

Είναι παιδιά που με τα παρατηρητικά τους μάτια και την αγνή τους καρδιά βλέπουν τη σαπίλα και το γκρεμό στον οποίο οδηγεί όλους μας η ψευτιά του κόσμου των μεγάλων και που δεν χρειάζονται πτυχία και ντοκτορά για να αποστομώσουν "κορυφαίους" επιστήμονες που υποθηκεύουν το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη, επειδή μας πουλούν όλους μας για να κάνουν ευτυχισμένους μια χούφτα απάνθρωπους πολιτικάντηδες...

Ένα τέτοιο παιδί, 12 μόλις χρόνων, αποστόμωσε το 1992 για πέντε λεπτά τους συνέδρους των Ηνωμένων Εθνών που είχαν συγκεντρωθεί για το UN Earth Summit. H Severn Suzuki, ανάμεσα σε πολλά άλλα θαυμάσια θέματα που έπιασε στη σύντομη ομιλία της, θύμισε σε όλους εκεί, πως όπως τα μικρά παιδιά, δεν έχουν τις λύσεις στα χέρια τους για το περιβάλλον και τη μόλυνση του πλανήτη, έτσι ΚΑΙ οι μεγάλοι δεν γνωρίζουν τις λύσεις-μολονότι καμώνονται πως τις έχουν- και πως αφού είναι έτσι, καλά θα κάνουν να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ τουλάχιστον να καταστρέφουν...

Βέβαια η ομιλία της πέρασε και οι σιωπηλοί τότε παρευρισκόμενοι ξέχασαν τα αληθινά λόγια που άκουσαν και σήμερα, 17 χρόνια μετά, συνεχίζουν να προωθούν την καταστροφή...

Ακούστε την ομιλία της - θυμηθείτε πως κάπου μέσα σας ΖΕΙ ακόμη το παιδί που έχει τις ίδιες αγωνίες με αυτές της Severn... Ξυπνήστε το παιδί μέσα σας, ακούστε το και μην επιτρέψετε σε κανέναν και τίποτε να του κλείσει ξανά το στόμα...

Και ΝΑΙ, τότε ο κόσμος μας θα γίνει αυτός που από μικρά παιδιά ονειρευόμασταν να είναι.