Οι βιομηχανίες όπλων μας χρωστάνε 22 δισ. ευρώ και δεν τους τα ζητάει κανείς!!!

• Τους δώσαμε το «δώρο» για να μας προμηθεύσουν όπλα, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα για το «αντίδωρο» των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, και μάλιστα με τη συνεργία του ελληνικού Πενταγώνου

Σε μία εποχή που η κυβέρνηση λαμβάνει σκληρά μέτρα λιτότητας περιστολής των δαπανών και περιορισμού των δημοσίων επενδύσεων, στο υπουργείο Αμυνας δεν έχουν εκτελεστεί συμβάσεις ύψους 22 δισ. ευρώ! Οσο κι αν μοιάζει απίστευτο, είναι ωστόσο αληθινό. Τα λεγόμενα «υπόλοιπα» των 22 δισ. ευρώ αφορούν συμβάσεις των αντισταθμιστικών ωφελημάτων ή offsets ή ΑΩ.




Τα προγράμματα αυτά θεωρούνται οι «ουρές» των κύριων συμβάσεων προμήθειας οπλικών συστημάτων. Επί της ουσίας, και σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθούσαν οι παλαιότερες κυβερνήσεις, για την ενσωμάτωση των offsets αυξανόταν το κόστος της βασικής σύμβασης. Με τη συναίνεση δηλαδή τόσο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας όσο και της κατασκευάστριας ή προμηθεύτριας εταιρείας, «φούσκωνε» το κόστος της αγοράς, άρα και η υποτιθέμενη αξία των όπλων. Ετσι, ο ελληνικός λαός -συναινώντας σχεδόν- κατέβαλλε μεγαλύτερο του «κανονικού» τίμημα για την απόκτηση των όπλων. Η θυσία -αν και το γεγονός ότι γίνονταν υπερτιμολογήσεις παρέμενε άγνωστο στους μη μυημένους- είχε το νόημα της στήριξης των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών. Εταιρειών δηλαδή κρατικών είτε ιδιωτικών που με το τρικ της υλοποίησης ΑΩ κατάφερναν να εξασφαλίζουν εμμέσως επιδοτήσεις για να παράγουν υποσυστήματα ή τμήματα των υπό προμήθεια οπλικών συστημάτων. Οι «επιχορηγήσεις» αυτές προέρχονταν από κρατικά χρήματα, από το υστέρημα δηλαδή του ελληνικού λαού.
Τα 22 δισ. -πρόκειται για την ονομαστική αξία των προγραμμάτων ΑΩ που δεν έχουν υλοποιηθεί- είναι χρήματα που έχουν καταβληθεί στις κατασκευάστριες ξένες εταιρείες που προμήθευσαν τις Ενοπλες Δυνάμεις με οπλικά συστήματα. Ομως το «αντίδωρο», δηλαδή τα ίδια τα offsets που αθροιστικά κοστολογήθηκαν 22 δισ. ευρώ, δεν έχει ακόμη καταβληθεί. Τα χρήματα αυτά, όμως, έχουν εκταμιευτεί από το Ελληνικό Δημόσιο. Πού βρίσκονται τώρα αυτά; Παραμένουν μέχρι και σήμερα στα ταμεία των ξένων αμυντικών βιομηχανιών που τα εισέπραξαν και ανέλαβαν να τα επιστρέψουν ως offsets σε ελληνικές -δημόσιες και ιδιωτικές- εταιρείες.
Δεδομένου ότι η αξία των ΑΩ προσδιορίζεται αφού το πραγματικό ποσό που έχει δαπανηθεί για την υλοποίηση τους πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή γύρω στο 7, προκύπτει ότι το πραγματικό ποσό που έχει εκταμιευτεί και καταβληθεί σε ξένες βιομηχανίες είναι περίπου 3-3,5 δισ. ευρώ.
Στο ερώτημα για ποιο λόγο τα χρήματα αυτά δεν έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα προκειμένου να γίνουν επενδύσεις σε ελληνικές βιομηχανίες, η απάντηση είναι καταπέλτης για το υπουργείο Εθνικής Αμυνας: τα ΑΩ δεν έχουν υλοποιηθεί και γι’ αυτό οι ξένοι κατασκευαστές δεν έχουν εκπληρώσει την υποχρέωσή τους να επανεπενδύσουν σε offsets τα χρήματα που εισέπραξαν ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο.
Μέχρι και σήμερα εκκρεμεί ο επαναπατρισμός των κεφαλαίων που δόθηκαν προκειμένου να γίνουν αντισταθμιστικά ωφελήματα σε μία σειρά από προγράμματα, μεταξύ των οποίων:
* τα γερμανικής κατασκευής νέα άρματα μάχης τύπου Leopard 2Hel,
* τα επίσης γερμανικά άρματα Leopard 2A4, που αποτελούσαν τη συμφωνημένη ενδιάμεση λύση μέχρι την οριστική παράδοση των νέων τανκς,
* τα προγράμματα που είχε συμφωνηθεί να υλοποιήσουν οι Γερμανοί της «ThyssenKrupp» για το πρόγραμμα της ναυπήγησης τεσσάρων νέων υποβρυχίων τύπου 214, των γνωστών γερμανικών υποβρυχίων που γέρνουν όταν πλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας,
* η κατασκευή νέων μεταφορικών ελικοπτέρων τύπου NH-90,
* το χτίσιμο των πυραυλακάτων τύπου Super Vita,
* η προμήθεια των μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-16 και η σύμβαση για την αγορά των όπλων που ενσωματώθηκαν στα νέα μαχητικά,
* η αναβάθμιση των μαχητικών ελικοπτέρων Apache και
* ο εκσυγχρονισμός του αντιαεροπορικού συστήματος «Βέλος».
Τα αντισταθμιστικά προγράμματα -ουρές- αυτών των προγραμμάτων αγγίζουν περίπου τα 3,5 δισ. ευρώ. Οι κατασκευάστριες εταιρείες από τα φιλικά και συμμαχικά κράτη όπως αυτό της Γερμανίας, για παράδειγμα, προτιμούν να αποταμιεύουν τα χρήματα που όφειλαν να έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα.
Προφανώς δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς ότι οι ξένοι κατασκευαστές και οι κυβερνήσεις των χωρών που σιωπούν στην τρόπο τινά υπεξαίρεση ελληνικού κρατικού χρήματος δεν έχουν καμία πρεμούρα να επιστρέψουν τα χρήματα που έλαβαν με τη σαφή υποχρέωση να τα επανεπενδύσουν στην ελληνική αμυντική βιο μηχανία.
Το εντυπωσιακό είναι ότι την παρελκυστική τους αυτή τακτική ενισχύουν με πράξεις ή παραλείψεις οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι από το κράτος για να υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον.

«Γαλάζια» άρνηση για τα offsets των F-16

Τρανό παράδειγμα των καθυστερήσεων στην επιστροφή και επανεπένδυση των χρημάτων που διατέθηκαν για ΑΩ (τα έργα που θα χρηματοδοτηθούν μέσω των offsets είναι προσυμφωνημένα) αποτελεί ο χειρισμός του γενικού διευθυντή Εξοπλισμών και Αμυντικών Επενδύσεων κ. Βαγγέλη Βασιλάκου σε υπόθεση που αφορά αντισταθμιστικά των F-16 που αγοράστηκαν από τη Ν.Δ. το 2005. Ο κ. Βασιλάκος αρνήθηκε να υπογράψει για να υλοποιηθεί η σύμβαση κατασκευής «βάσεων έδρασης» στα νέα F-16 με το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα επιχειρήθηκε να κλείσει πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009.

Αιτιολογώντας την απόφασή του να παγώσει την υλοποίηση των offsets επικαλέστηκε «δημοκρατική ευαισθησία», υποστήριξε ότι δεν ήθελε να δεσμεύσει με την υπογραφή του τη νυν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και κατηγόρησε τους στρατιωτικούς ότι καταφεύγουν σε πρακτικές παλαιότερων ετών.

Ενώ όμως καταγγέλλει τους άλλους ότι επιδεικνύουν ασέβεια (επειδή δεν υλοποιούν συμφωνίες), ο ίδιος με προσωπικές του ενέργειες παρενέβη για να δώσει επιχορήγηση 4 εκατ. ευρώ σε ερευνητικό ίδρυμα μέσω της σύμβασης αγοράς των F-16 και των Leopard 2Hel…

Απο http://kostasxan.blogspot.com/2010/03/22.html