Σε πείσμα των κοπρόσκυλων αλλά και των ένοχων αβανταδόρων τους που τους στηρίζουν, και επιχειρούν να γεμίσουν την ψυχή μας και τη ζωή μας με πλαστικά ιδανικά και πέτσινες αλήθειες.
Σε πείσμα της κατευθυνόμενης κατασκευής πέτσινων ηρώων και χάρτινων επαναστάσεων, που το μόνο που ξέρουν είναι να δολοφονούν και όχι να τιμούν την πατρίδα που τους γέννησε.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Σε πείσμα όλων αυτών των σκατιάρηδων της πολιτικής και της υποτιθέμενης κοινωνίας.
Εμείς θα προβάλουμε τα αληθινά μας ινδάλματα.
Θα προβάλουμε τους αθάνατους ήρωές μας.
Αυτούς που γεννήθηκαν και έζησαν, που δυνάμωσαν, που χαμογέλασαν, που ονειρεύτηκαν το μέλλον τους - το δικό τους και των παιδιών τους - αλλά που δεν ξέχασαν ποτέ πως ήρθαν σ αυτόν τον κόσμο για να βιώσουν το μεγαλέιο μιας μόνο στιγμής.
Της στιγμής που θα πεθάνουν γι να τιμήσουν την πατρίδα τους.
Την ώρα που η πολιτική ηγεσία σκορπά τον ιδρώτα μας για να μοιράζει σπίτια στις Κούνεβες.
Την ώρα που αποφασίζει να σκοτεινιάσει τον ουρανό της Ελλάδας με μιναρέδες θεωρώντας πως έτσι θα την αναγκάσει να γονατίσει στον ισλαμισμό, επειδή η ίδια η ηγεσία είναι προσκυνημένη.
Την ώρα που η τσογλαναρία «τιμώντας» «ήρωες» του δοκιμαστικού σωλήνα γιατί δεν είχε τίποτε πιο σημαντικό να αναδείξει στο βόρβορο που την καταδίκασαν.
Αυτή την ώρα οφείλουμε να θυμόμαστε ότι εσύ χάθηκες στον ουρανό της Ελλάδας και στα νερά του Αιγαίου, γιατί το ιδανικό σου ήταν να μην επιτρέψεις να τα γκριζάρουν ούτε οι μιναρέδες ούτε οι προσκυνημένες πολιτικές.
ΚΩΣΤΑ ΗΛΙΑΚΗ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Ακολουθεί αναδημοσίευση άρθρου μου γιατί νομίζω πως τη μνήμη και την τιμή την οφείλουμε πρίν απ όλα στα ίδια τα παιδιά μας
Εκει που πηγε ο Κωστας, δεν περιμενει από μας να τον φωναζουμε ΑΘΑΝΑΤΟ. Είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Αλλα κι εμεις δεν περιμενουμε τη συγνωμη των Τουρκων που τον εφαγαν με μπαμπεσια. Γιατι αυτή η συγνωμη μας ατιμαζει.
Τα χερια του Ηλιακη, τα χερια των δεκαδων Ηλιακηδων και των συντροφων τους που χρονια τωρα κοκκινοβαφουν το Αιγαιο, ηταν δεμενα.
Δεν τα εδεσαν οι αντιπαλοι, γιατι αυτοι δεν ειχαν τα κοτσια ουτε καν να τα πλησιασουν.
Τα εδεσαν οι «δικοι». Τα δεσαν οι ηγετες μας. Αυτοι μπορεσαν να τα δεσουν, γιατι οι Ηλιακηδες τους τα προσεφεραν. Τους τα εμπιστευτηκαν. Τους ειπαν «παρτε τα χερια μας κι αυτό που ξερουμε να κανουμε καλα, βαλτε από διπλα τη θεληση και την αποφασιστικοτητα σας, τα σχεδια και την ανοθευτη εθνικα διπλωματια σας, και παμε μαζι να κανουμε αυτό που ορκιστηκαμε και οι δυο. Να κραταμε γαλανο το Αιγαιο μας, να κραταμε γαλανη την Ελλαδα»
Αυτό ειπαν οι Ηλιακηδες.
Κι αυτοι, οι «προικισμενοι», οι γεννημενοι με το χαρισμα να είναι ηγετες, τα πηραν τα χερια των Ηλιακηδων και τα δεσαν. Τα χερια που δεν τολμησαν ν αγγιξουν οι αντιπαλοι, τα δεσανε οι φιλοι. Οι πολιτικες των φιλων. Οι επιλογες των φιλων. και δη των ηγετων.
Κι ετσι το Αιγαιο κοκκινιζει καθημερινα. Μαζι του κοκκινιζει και η Ελλαδα. Από το αιμα των Ηλιακηδων κοκκινιζουν και τα δυο.
Μονο τα προσωπα εκεινων που θα πρεπε να κοκκινιζουν από ντροπη δε λενε να κοκκινισουν. Παραμενουν πιο κιτρινα κι απ το θανατο κι εχουν το βλεμμα στραμμενο χαμηλα, γιατι δεν εχουν τη δυναμη να κοιταξουν αυτό το λαο στα ματια.
Γιατι αναζητησαν το ευκολο καταφυγιο πισω από τη λογικη του «ο σκοπος αγιαζει τα μεσα».
Οι Ηλιακηδες όμως δεν αγιασαν γιατι καποιοι τους αντιμετωπισαν ως «μεσα» και μαλιστα αναλλωσιμα αφου πρωτα φροντισαν να ξεχασουν εντελως το σκοπο.
Οι Ηλιακηδες αγιασαν γιατι αγαπησαν την Ελλαδα με την καρδια τους και με το αιμα τους.
Γιατι αν και ειχαν τα χερια δεμενα δε λουφαξαν.
Γιατι τιμησαν την ψυχη τους, τον τοπο που τους γεννησε, και μ ένα μαγικο τροπο τιμησαν κι ολους εμας.
Μηπως θα πρεπει καποια στιγμη κυριοι.
Αυτος ο λαος το ονομα του οποιου ορκιστηκατε να υπηρετειτε.
Αυτος ο λαος που φορολογειται βαναυσα, που καταληστευεται καθημερινα, που ειχε την ατυχια να καταδυναστευεται ποικιλοτροπα από ένα κρατος που ξερει να του φερεται (αυτου του λαου) σαν τον Κρονο που τρωει τα παιδια του.
- Μηπως θα πρεπει τελικα αυτος ο λαος καποια στιγμη να μαθει πως χανονται κάθε φορα οι Ηλιακηδες?
- Μηπως θα πρεπει να μαθει τι ακριβως ειδε ο Αιγυπτιος πιλοτος κατά τη διαρκεια της πτησης του?
- Μηπως θα πρεπει να μαθει τι ειδε το πληρωμα του εμπορικου καραβιου που ποτε δεν εφτασε στον Πειραια?
- Μηπως θα πρέπει καποια στιγμη σ αυτά τα δεκαδες «μηπως» ν απαντησετε αμεσα, υπευθυνα και κυριως .αληθινα?
Αυτό το λαο, στο ονομα του οποιου και για λογαριασμο του οποιου υποτιθεται ότι αποφασιζετε και σχεδιαζετε τους χειρισμους σας, τον ρωτησατε ποτε αν τους επικροτει αυτους τους χειρισμους εκεινες τις κρισιμες στιγμες που σας θελει περισσοτερο .«παντελονατους»?
Αυτό το αιμα που χυνεται κάθε φορα, ποιος σας ειπε πως εχετε το δικαιωμα αντι να το αξιοποιειτε για να κανετε ένα βημα μπροστα, αντι να φωτιζετε τις συνθηκες του χαμου του με την αληθεια, να το «νερωνετε» χυνοντας πανω απ αυτο δακρυα υποκριτικα και κροκοδειλια?
- Ποιος σας ειπε κυριοι πως όταν ο ψαρας μαλαγρωνει το νερο, φευγουν από διπλα του τα πεινασμενα ψαρια?
- Με ποιο δικαιωμα κυριοι, και στ ονομα ποιας συλλογιστικης μπορειτε να μαλαγρωνετε τα νερα του Αιγαιου με Ιμια. με Ηλιακηδες.. και τα νερα της ιστοριας με Μακεδονιες και Θρακες. με διαρκεις υπαναχωρησεις. και μ ένα ιδιοτυπο κρυφτο με την αληθεια, που κανει τα πεινασμενα κητη της αντιπερα οχθης να στηνουν πανηγυρι και να τσιμπολογουν φιλετακια μες την απλοχερη μαλαγρα σας?
- Από πού προκυπτει κυριοι πως η υπευθυνη και συνετη διπλωματια είναι ταυτισμενη με προσκυνημενες πρακτικες και χειρισμους διαρκους και αταλαντευτης .υπαναχωρησης?
- Ποια διπλωματια κυριοι δεν κριθηκε εκ του αποτελεσματος το αν και κατά ποσον υπηρξε πετυχημενη σ αυτή τη ζωη? Τσακωστε από τα μαλλια τη διπλωματια σας και τους χειρισμους σας με το ένα χερι. Τσακωστε με το άλλο το κουστουμι που ακουει στο ονομα «επιτυχια» και προσπαθειστε να δειτε ποσο ταιριαστο είναι σ αυτους τους χειρισμους σας. Το αποτελεσμα θα απογοητευε τον καθενα. Πως είναι δυνατον εσας να σας ικανοποιει?
Αυτος ο λαος κυριοι επιμενει να παραμενει και να αισθανεται Ελληνικος. Παραμενιε ελληνικος όχι μοναχα τις λιγοστες μερες της προεκλογικης περιοδου που τον αποκαλειτε ετσι απ τα καλοστολισμενα και πλανα μπαλκονια σας. Γι αυτό κι αυτος ο λαος κυριοι, όταν βλεπει καποιους να επιμενουν να του απελληνοποιησουν το φιλοτιμο, τοτε ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ.
Όταν αυτος ο λαος κυριοι βλεπει καποιους να επιμενουν να του αποχρωματιζουν την ιστορια, τη γλωσσα και την παραδοση, τοτε ΑΓΑΝΑΚΤΕΙ.
Αυτος ο λαος κυριοι, όταν βλεπει καποιους να παραδιδουν την πρωτευουσα του, τη γη του, τις γειτονιες και τα σοκακια που περπατουσε αμεριμνος, ερωτευμενος, χαμογελαστος, στο συγχρονο εφευρημα των πολυπολιτισμικων συμμοριων που ασυδοτουν και τσαμπουκαλευονται, τοτε αυτος ο λαος ΘΥΜΩΝΕΙ.
Γιατι αυτό τον λαο κυριοι, δεν θα τον πεισετε ποτε πως ο πολιτικος καθωσπρεπεισμος, και η πολυπολιτισμικολαγνεια, νομιμοποιουν τη γκετοποιηση της γειτονιας και της ζωης του της ιδιας.
Γιατι σε τελευταια αναλυση κυριοι, αυτος ο λαος αρνειται να πιστεψει, αρνειται να δεχτει, πως η φιλολογια για τον δηθεν σοβασμο των δικαιωματων του «καρυδιου της κάθε καρυδιας», που θελει δικαιωματα χωρις υποχρεωσεις, που απαιτει σεβασμο χωρις να ξερει να σεβεται, ταυτιζεται με την αφαιμαξη των δικων του δικαιωματων ακομα και των στοιχειωδων. Κι όταν αυτος ο λαος δεν μπορει πια να περασει την Αριστοτελους, τη Μενανδρου, τη Σωκρατους και δεκαδες άλλες συνοικιες της Αθηνας / της Ελλαδας ετσι όπως τις καταντησαν τα στομφωδη πολυπολιτισμικα και λοιπα σας παραλληρηματα, τοτε αυτος ο λαος ΑΓΡΙΕΥΕΙ.
ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ.
Οι Ηλιακηδες, οι Γιαλοψοι και τοσοι αλλοι δεν επεσαν για την Ελλαδα που εσεις οικοδομειτε. Για μια τετοια Ελλαδα, εσεις μπορει να αισθανεστε περηφανοι, αλλα οι ηρωες μας - ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ - δεν εχουν κανενα λογο να είναι περηφανοι για το αιμα που εδωσαν, για τις γυναικες, τις μανναδες, τα παιδια που αφησαν πισω τους. Αυτοι δε θυσιαστηκαν για μια τετοια Ελλαδα .κυριοι.
Οι ψυχες αυτων των ηρωων δε θα αναπαυτουν κυριοι, οσο υπαρχουν καποιοι «κυριοι» που ανοιγουν διαπλατα τις πορτες επειδη εμαθαν απλα να συμβιβαζονται και να παραχωρουν.
Δεν θα ησυχασουν οσο καποιοι αλλοι «κυριοι» ανοιγουν κερκοπορτες με τις πολιτικες αλλα και με την ανοχη τους.
Κι αν γι αυτό το δημιουργημα σας αισθανεστε περηφανοι κυριοι, τοτε καντε το εξης απλο. Βιντεοσκοπειστε - οι ιδιοι προσωπικα - αν εχετε το θαρρος να κυκλοφορησετε στην Αθηνα που εσεις δημιουργησατε τη βραδυνη ζωη της στις γειτονιες της, βιντεοσκοπειστε τη δραση των φιλοσκοπιανων στα χωρια και τις πολεις της Μακεδονιας, τη δραση των κουμπαρων και μη στη Θρακη, και καντε μια επισκεψη στη μαναδες των Ηλιακηδων. Κοιταχτε αυτές τις μανες στα ματια και μην κοιτατε τα κορδονια σας, δειχτε τους και το βιντεοσκοπημενο υλικο, και πειτε σ αυτές τις μανες αν τολματε «Μανουλα, αυτά κανουμε εμεις σεβομενοι το αιμα του παιδιου σου. Και γι αυτά ειμαστε περηφανοι όπως θα ηταν κι αυτος» καντε το αν τολματε. Καντε το αν αντεχετε το δακρυ αυτης της μανουλας που θα σας πνιξει σαν οργισμενο ποταμι.
Καντε το περηφανοι εκπροσωποι του λαου μας στο ελληνικο κοινοβουλιο, αν αισθανεστε περηφανοι πραγματικα.
Κυριοι.
Ε. κυριοι..!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου