H κυβέρνηση Ομπάμα υπό τη κυριαρχία του εβραϊκού λόμπι;

Ένα άρθρο της ισραηλινής εφημερίδας Ηaaretz κάνει το γύρο του κόσμου και σχολιάζεται από Αμερικανούς δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς. Στο άρθρο της Natasha Mozqovaya περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο τα άτομα που επιλέγονται από τον Ομπάμα για τη στελέχωση της αμερικανικής κυβέρνησης περνούν από έλεγχο ώστε να ανταποκρίνονται στις εκάστοτε απαιτήσεις του εβραϊκού λόμπι. Ο λόγος γίνεται για κατόχους νευραλγικών θέσεων της κυβέρνησης Ομπάμα. Πρώτα για τον Chaz Freeman, ο οποίος είχε επιλεγεί από τον αμερικανό πρόεδρο για τη διευθυντική θέση του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών (National Intelligence Council) και ο οποίος τελικά απορρίφθηκε ύστερα από παρέμβαση της αμερικανοεβραϊκής κοινότητας για τις "αντι-ισραηλινές του ροπές". Αμέσως μετά ο Ομπάμα στράφηκε στον Chuck Hagel για τον οποίο οι Αμερικανοεβραίοι έκριναν ότι δεν έχει ένα ξεκάθαρο "φιλοϊσραηλινό παρελθόν".


Ο πρόεδρος του Σιωνιστικού Οργανισμού των ΗΠΑ Morton A. Klein υποστήριξε ότι "οποιοσδήποτε Αμερικανός που ανησυχεί για την προσπάθεια του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, που πιστεύει στη διατήρηση των σχέσεων Ισραήλ-ΗΠΑ και που υποστηρίζει το νόμιμο δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τους πολίτες του από την τρομοκρατία θα πρέπει να είναι αντίθετος στην επιλογή του Hagel". Κεντρικό επιχείρημα στον αγώνα κατά του Hagel είναι η άρνησή του το 2004 να υπογράψει αίτημα προς τον Bush το νεότερο να μιλήσει για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στη συνάντηση των G8 εκείνης της χρονιάς. Ο ίδιος είχε αρνηθεί επίσης να υπογράψει επίσημο αίτημα προς τα Ηνωμένα Έθνη να χαρακτηρίσουν τη Χεζμπολάχ ως τρομοκρατική οργάνωση.
Ακόμα και η Εβραία Hannah Rosenthal, που επιλέχθηκε από τον Ομπάμα ως διευθύντρια του Γραφείου του State Department για την Παρακολούθηση και Καταπολέμηση του Αντισημιτισμού δέχεται πυρά από συντηρητικούς εβραίους επειδή τόλμησε σε κάποια στιγμή στο παρελθόν να υπονοήσει ότι το Ισραήλ ενισχύει "συστημικά" τον αντισημιτισμό (υπονοώντας τις ισραηλινές πολιτικές και στρατιωτικές δράσεις που ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων παγκοσμίως).


Σε ένα από τα πολυάριθμα άρθρα της η Rosenthal είχε κατηγορήσει επίσης τους συντηρητικούς εβραϊκούς κύκλους ότι έχουν κυριαρχήσει στη συζήτηση για τις σχέσεις Ισραήλ-Παλαιστινίων (προφανώς περιθωριοποιώντας τις μετριοπαθείς φωνές). Έγραψε μάλιστα για "εποχές φόβου" όπου, εξαιτίας αυτών των ανθρώπων, ο κόσμος δεν μπορεί πια να ξεχωρίσει τον ένα Εβραίο από τον άλλο, και να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει στο Ισραήλ.Κι επειδή ο πόλεμος εναντίον της έχει ήδη ξεσπάσει αναγκάστηκε τελικά να δηλώσει πίστη στο Ισραήλ προκειμένου να αναλάβει πόστο στην αμερικανική κυβέρνηση! "Έχω ζήσει στο Ισραήλ. Το επισκέπτομαι όποτε βρίσκω την ευκαιρία. Το θεωρώ μέρος της καρδιάς μου. Κι επειδή το αγαπώ τόσο πολύ, θέλω να το βλέπω ασφαλές και ελεύθερο και δημοκρατικό...".



Σε τέτοιου είδους δηλώσεις ο διαπρεπής Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Stephen Walt (σ.σ. συγραφέας του βιβλίου "Το ισραηλινό λόμπι και η πολιτική των ΗΠΑ με τον John Mearsheimer) εντοπίζει το πρόβλημα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή αλλά και στον κόσμο γενικότερα. Γιατί τα νήματα του υπουργείου των Εξωτερικών καταλήγουν να κινούν όσοι εδώ και δεκαετίες προσπαθούν πάση θυσία να προστατέψουν την ειδική σχέση Ισραήλ – ΗΠΑ αλλά και όσοι έχουν μάθει να σωπαίνουν υπό τις πιέσεις. Αυτοί είναι οι ειδικοί σύμβουλοι της Ουάσινγκτον στην εξωτερική πολιτική των τελευταίων δεκαεπτά ετών, καταλήγει ο Walt. Και φέρουν μέρος της ευθύνης για τις αμερικανικές αποτυχίες στο εξωτερικό

Πηγή