ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΤΩΝ ΥΜΝΩΝ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ

πανομφαίος ΟΡΦΕΥΣ, μέγιστος μύστης του πανυπείροχου έθνους των (πρώτο) Ελλήνων καταδικάστηκε από τους ορφναίους θρησκο-ψευδολογίους των μεταλεξανδρινών και κυρίως μεταρωμαιοαυτοκρατορικών χρόνων, σε αφάνεια. Οι πασίγνωστοι, περιπόνηροι ελληνοδιώκτες του πρώτου κυρίως ημίσεως της νέας χιλιετίας, εστόχευσαν ιδιαιτέρως κατά των κυρίων και περισέπτων αντιπροσώπων του φαεσιμβρότου μοναδικού ελληνικού πολιτισμού με αποτέλεσμα κελαινεφής ουρανός να αντικαταστήσει το παμφαές Απολλώνιον "στερέωμα". Η αινολαμπής Ελλάς λεηλατείται από δυσχάριστους λυμαντήρας και η οικουμένη σύρεται απο φανατικους ποινάτορας προς την φθισίφρονα εποχή του μεσαίωνος. Ο Ελληνικός Λόγος, γραπτός και προφορικός, λεηλατείται απο "ρωμαΐζοντες" και "ανατολίζοντες" χαυνο-συνείδητους πλαγκτήρες ψευδοΐστορας οι οποίοι ευνοούμενοι από την χαλιφροσύνη της "εποχής" συμβάλλουν εις την καθήλωσιν της Ελληνικής Νοήσεως εις το ενδιάμεσον των συνδρομάδων πετρών, της Ανατολής και της Δύσεως. Ο σελασφόρος ελληνισμός καταδικάζεται με την κατηγορία της σκοτώδους ειδωλολατρείας. Η παναλκής Ελλάς μεταμορφώνεται σε πτωκάδα "Αχαΐα". Οι ολοόφρρονες θεοκάπηλοι δεσπότες, μονάρχες θεοκοίρανοι. Η βραδυβουλία επιβάλλεται εις την τότε ταλαπενθή ανθρωπότητα και επιτίθεται βαναύσως και δολίως εναντίον των αγανοφρόνων. Οι ολβιότυφοι έκτοτε θριαμβεύουν. Η επίσημος ιστορία δεν είναι βεβαίως πάντοτε η συλλογή των πλέον κραυγαλέων ψευδών διότι τότε θα την αντιμετώπιζαν οι πάντες σαν παραμυθολογία. Κατόρθωσαν όμως οι μίσθαρνοι ιστοριογράφοι να παρουσιάζουν την παραμυθολογία ως ιστορία με την εξειδικευμένη και διερευνητική επιλογή των καταλλήλων ψευδών, των νοθοαληθειών και των επουσιωδών αληθειών που "ψευδορκούν" υπέρ της εγκυρότητος της μυθιστορίας. 'Αλλωστε η πραγματική ιστορική αλήθεια έχει πυρποληθή και πυρπολήται απο επιτηδείους λαθροβόλους, ώστε να καταστή ευκολότερο και πειστικό το έργο των ιστοριοφενάκων. Η ιστορική καταγραφή βρίθει από κραυγαλέας αναληθείας αι οποίαι δεν είναι αποτέλεσμα αδυναμιών διερευνήσεων αλλά ενσυνειδήτου παρερμηνείας, παραχαράξεως, αποσιωπήσεως, αποφυγής ανερευνήσεως, φυλετικών διακρίσεων και προστριβών και πολυποίκιλων συμφερόντων, των θρησκευτικών μη εξαιρουμένων. Αι ιστορικαί ασάφειαι και η απουσία ιστορικής συνοχής είναι δυνατόν να οφείλεται και εις αδυναμίας διερευνήσεως της "αληθείας" αλλά δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτής της αδυναμίας οφείλεται εις απόκρυψιν, καταστροφήν και παραποίησην στοιχείων, εσκεμμένως, σε χρόνο παρελθόντα (καθώς και εις τον χρόνο τον παρόντα). Το επιστημονικόν λοιπόν κύρος της ιστορίας τελεί διαρκώς υπό αμφισβήτησιν και κυρίως εφ' όσον η αλήθεια διαφαίνεται μακράν μετόπισθεν ή παραπλεύρως της επισήμου ιστορίας.

Όλοι οι ποικιλόμυθοι, οι οποίοι τους μεγαλυτέρους 'Ελληνας μύστας και σοφούς τους ήθελον και τους θέλουν μυημένους εις την αιγυπτιακήν ή οποιανδήποτε άλλη σοφία, αποφέυγουν περιτέχνως να αιτιολογήσουν, διατί τούτοι οι μύσται και σοφοί δεν εδίδαξον τον "αιγυπτιακόν λόγον" εις την Ελλάδα, αλλά αποκλειστικώς και μόνον τον "ελληνικόν Λόγον", καθώς και διατί δεν έχει διασωθεί ουδέν το αξιόλογον εκ του μή ελληνικού Λόγου, εφ' όσον ήτο εξόχου σπουδαιότητος. Δεν μας λέγουν επίσης διατί δεν "συνυπήρχε" η ίδια σοφία και επιστήμη στην Ελλάδα και στις χώρες "προελεύσεώς των". Επί πλέον αρνούνται να σχολιάσουν την μη αναφορά των εν λόγω προσωπικοτήτων εις τας χώρας μυήσεώς των όπως και την διαβεβαίωσιν από ορισμένους (μύστας) οτι "διεκήρυξαν εις την Αίγυπτον τον Ιερόν Λόγον". Επιμένουν ακόμα να εκθειάζουν "νεομύστας" και επιστήμονας οι οποίοι απροκαλύπτως ή και πανούργως έχουν οικειοποιηθή θεωρίας και γνώσεις αρχαίων Ελλήνων (π.χ. Γαλιλαίος-Αρίσταρχος). Προσέτι ενώ τα φιλοσοφικά και επιστημονικά συγγράμματα των νεωτέρων χρόνων ανάγονται πάντα εις την αρχαίαν Ελληνικήν Γνώσιν, ουδέποτε αναφέρονται εις φιλοσοφικήν ή επιστημονικήν πηγήν μη Ελληνικής προελεύσεως. Επί πλέον επιχειρηματολογία δεν απαιτεί ένας κοινός νοήμων. Η προσέσπερος όμως χιλιετία επιμένει, όπως η προγενεστέρα, να επιζητή το συμβύθισμα του εναπομείναντος Ελληνίου Φωτός. Δεν είναι όμως η χιλιετία, αλλά η "ανθρωπότης" της προσεσπέρου χιλιετίας που θέλει τούτη την καταβύθισιν. Ο χρόνος όμως θα κληροδοτήση τούτο το αείγνητον Φως εις την αγχίτοκον θυγάτηρ του. Η οικτρά παραμόρφωσις που έχουν υποστεί οι νεοέλληνες δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε ιδιαίτερα διά την χρησιμοποίησιν υπ' αυτών της των προγόνων των "φαεσφορίας". Άλλωστε ο χορος των δημοπίθηκων, των δημηγόρων και των δημοκόπων συνεχίζεται με τέτοιο ρυθμό που φαίνεται ιδιαίτερα δύσκολο να μπορέση ο νεοέλλην να αντιληφθή την πολύμορφον εθνοφθορίαν η οποία πανδημεί πλέον εις την βαρύτλητον Ελλάδα.

Ψευδο-ελληνομαθείς και ελληνοκάπηλοι οι πολέμιοι των Ελλήνων. Ο ονομακλυτός Ορφεύς, κύριος εκπρόσωπος της εξόχου ψυχοπνευματικής αρμονικής συμμετρίας της Ελληνικής Φυλής, ενώ θα έπρεπε να αποτελέση φάσμα μελέτης των επιστημόνων, των φιλοσόφων, των λογοτεχνών, των μουσουργών και των θεολόγων, έχει "συστηματικώς" αγνοηθή. Η ιερόσυλος όμως διαρπαγή του έργου του και η δυσχάριστος ερμηνεία των Λόγων του από επιτηδείους λογοστρόφους, λογοκλόπους και αγκυλογνώμονας, δικαίως προκαλεί την αγανάκτησίν μου και την αγανάκτησιν των αληθών Ελλήνων. Με την έναρξιν της πρώτης μαΧχ χιλιετίας και κατά την διάκρειαν των αρχικών αιώνων της, (ψευδο)ελληνομαθείς και ελληνοκάπηλοι ήταν αυτοί οι οποίοι διεξήγαγον αμείλικτον πόλεμον κατά της Ελληνικής Νοήσεως. Είναι σε όλους γνωστή η ζοφερά εκείνη περίοδος της Ελληνικής Φυλής και εντόνως αποτυπωμένα τα αποτελέσματα του ζόφου και στους Έλληνας του παρόντος κάθοτι μέχρι και σήμερον ο Έλλην αποτελεί το αποπομπαίον φώς και το μοναδικόν της εν γένει ανθρωπότητος. Πρώτοι ηνιοχείς οι Έλληνες του "ιστορικού" (γαίο) πλανητικού άρματος, το "ανέσυρον" από το ακίνητον σκότος σταθμοδών ενιαυτών και "παραπλέοντες" τας παρυφάς του Φωτός διασπούν πρώτοι το Φράγμα, Αργώοι, και κατευθύνονται Φαέθοντες εις τροχιάν πέριξ του Φωτοτόκου πυρήνος, πρώτοι Φαεσίμβροτοι. Και ιδού το ανταπόδωμα... Ιδού η "αντεπέλασις" πασών των φυλών και η των σκοταρχών αντεφόρμησις. Οι λογοδεείς έγιναν λογοπράται κα οι λογοτόκοι, υπόδικοι, κατάγνωτοι και τρισάρνητοι. Η ηλιθιώνη πανεξουσία της σήμερον οδηγεί την πάνδωρον, πανεμφαή και πανεύνοον "Ελλάδα" εις το θυσιαστήριον των πανεπικλόπων αργυροπρατών, ώστε λιμοφορείς και λοιμοφόροι λυμάντορες να αναλάβουν διά παντός πλέον τα "ηνία" της ταλαπενθούς ήδη ανθρωπότητος, σήμερον. (Διάφοροι ολιγοφρενείς, χαύνακες, λαθίφρονες, ραδιούργοι, ειδωλοποιοί, παρασεβόμενοι, βώμακες και βαρβαρόθυμοι, δημοκόλακες και δημοπίθηκοι, όψιμοι "νεοδιδάσκαλοι", εμφανίζονται συχνότατα προσπαθώντας να πείσουν τους Έλληνας οτι οποιαδήποτε απαίτησις και προσπάθεια σεβασμού της φυλετικής μας αξιοπρεπείας, αποτελεί πράξιν "ρατσισμού" και επί πλέον οτι οι πρόγονοί μας ήσαν μίας ευτελούς ποιότητος "φύτρα", Θα πρέπει να είμεθα ιδιαιτέρως εγρήγοροι εις την αντιμετώπισιν αυτών των αφθιτόμισων, μισθάρνων εθνοφθόρων).

Ποίησις είναι η "εμφάνεια" του (ιερού) Λόγου, και της επιγείου εμφανείας του Λόγου τελέστορες μοναδικοί υπήρξαν οι Ελληνες. Φαντασθείτε τις φυλές δίχως την ύπαρξιν των Ελλήνων.... φαντασθείτε την ανθρωπότητα δίχως κάποια από τις άλλες φυλές.... φαντασθείτε την ανθρωπότητα "ελληνοκεντρική"... Ας την παρατηρήσουμε όμως όπως έχει διαμορφωθή και διαμορφώνεται δηλαδή, ανθελληνικήν. Ηλυγαίος, αβιοτοποιός, θνητόφρων, ανθρωπότης! Θρίαμβος της αλογίας! Απορνέωσις των κρατούντων απορνίθωσις των πολιτών. Χοοποίησις του Λόγου. Ο Πανυπερούσιος Λόγος ενεφανίσθη εις την Τιτανίδα Γαίαν με "αγωγόν" του την αναρχοφωτόμιστον Ελληνικήν Νόησιν-Ποίησιν. Οι κελαινόφρονες βροτοί βαπτίζονται με Ελλήνιον φως άνθρωποι. Και ιδού το τελεσιούργημα των κληρονόμων και ηγεμόνων της σήμερον: Κελαινοφαής Πανώλεια. Σε χρόνους πανάρχαιους υπήρξαν οι ελάχιστοι εις τους οποίους τα "ένστικτα" ταχέως υπεχώρησαν σε σημείο που υπερβαίνοντας τον ουδό ισορροπιών έθεσαν εις ταχυτάτην όσιον ενεργοποίησιν την ανάπτυξιν των λογικών διεργασιών της εξελικτικής αντιλήψεως και της υψηλής νοήσεως. Υπήρξαν (και υπάρχουν) οι πάμπολλοι οι οποίοι, βασικώς "ενστικτότυποι" παρέλαβον τα νοητικά επιτεύγματα έτοιμα εκ των προηγουμένων και τα έθεσαν εις την υπηρεσίαν των αλλοτριωμένων μεν, αλλά ακμαίων ενστίκτων των. Το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατο σήμερον. Ο ενστικτότυπος νοημοκάπηλος έγινε η μεγαλύτερη απειλή της φύσεως και της νοήσεως, του εαυτού του και φυσικά και αυτών που ανέπτυξαν την νόησιν. Η νόησις οδηγεί εις την γνώσιν, εις την πρόβλεψιν, εις την πρόνοιαν, εις την ευσέβειαν. Εις τον Προμηθέα. Και τέκνα του Προμηθέως ήσαν οι Έλληνες. Η γέννησις και ανάπτυξις ομως της νοήσεως προυποθέτει μίαν επάξιον γλώσσα. Ούτως η μοναδική νοητική γλώσσα, η ελληνική, σύνορθρος της νοήσεως, φωτάδελφος, είναι η μόνη η οποία δύναται να θεωρηθή νοότοκος και νοοτόκος συγχρόνως, εν αντιθέσει πρός τάς ενστικτότοκους υπολοίπους. Η ανθρωποφανής αρχέγονος ανθρωπότης άρχισε να μεταμορφώνεται σε αληθή ανθρωπότητα, χάριν της ενεργοποιού δυναμικής της ελληνίου νοοσυνθέσεως. Η ποικιλότροπος όμως καταστροφή του ελληνικού Λόγου καί της ελληνικής γραμματείας από αλλοφύλους από ελληνοφανείς καί από το "αναλογούν" ποσοστό αυτομισελλήνων, το οποίο λόγω ειδικών συνθηκών, ανεπτύχθη κατά περιόδους σε βαθμό επικινδύνως αυτοκαταστραφικό, καθώς καί το πολλάκις επιπόλαιο, εσκεμμένως υποτιμητικό και χείριστο έργο πολλών (μέχρι και σήμερα) "επισήμων" καί μή, φιλολόγων, δεν ήτο δυνατόν να καλύψη εντελώς το φως του όπισθεν των σκοτωδών νεφών Νοητικού Ηλίου. Είναι αυτό το φως το οποίον φωτίζει καί αενάως θα φωτίζει την ανθρωπότητα, όσο χρόνο αυτή θα παραμένει ανθρωπότης. Ούτως, ένα από τα ουσιωδέστερα αναπάντητα ερωτήματα που εξακολουθούν να διατρυπούν το παρόν και το μέλλον, μέ την πηγή του βαθειά στό παρελθον, είναι: τί είδους αρμονίαι συνέθεσαν την ελληνικην Νόησιν ώστε να εκτοξευθει πρός σφαίρας κοσμικάς εις εποχας που η "νοημοσύνη" της υπολοίπου ανθρωπότητας περιπλανάτω εις τα επίγεια και ατμοσφαιρικά επίπεδα ζοφερών ή "φαντασμαγορικών" δισειδαιμονιών;

Ορφεύς, αρχή, και πατήρ υπάρχων των ποιητών. Κανείς απολύτως Μύστης (και) Ποιητής δεν είναι δυνατόν να αντέξη ούτε εις τας πρώτας "στιγμάς" συγκριτικής διαδικασίας με τον (παρ) ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΟΡΦΕΑ. Είς τό κεφάλαιον αυτό θ' αναφερθώ ακροθιγώς είς τό "επιστημονικόν" περιεχόμενον των ιερών του λόγων, κάτι τό οποίον είς ουδένα άλλο μύστη υπάρχει. "ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΚΑΛΕΩ ΚΑΙ ΘΝΗΤΩΝ ΑΓΝΟΝ ΑΝΑΚΤΑ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΝΟΜΟΝ ΑΣΤΡΟΘΕΤΗΝ ΣΦΑΡΑΓΙΔΑ ΔΙΚΑΙΗΝ ΠΟΝΤΟΥ Τ ΕΙΝΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟ ΒΕΒΑΙΟΝ ΑΚΛΙΝΕΣ ΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΝ ΑΕΙ ΤΗΡΟΥΝΤΑ ΝΟΜΟΙΣΙΝ ΟΙΣΙΝ ΑΝΩΘΕ ΦΕΡΩΝ ΜΕΓΑΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΑΥΤΟΣ ΟΔΕΥΕΙ..." "... ΟΥΡΑΝΕ ΠΑΓΓΕΝΕΤΩΡ... ΚΡΟΝΟΤΕΚΝΕ..." Η Αυταρχή, ώς απαρχή της κοσμικής πρωτοφανείας ("προηγουμένη" της πρωτοφανείας) απορρέει από μία "προαιτία" ή όποια "ποιεί" αίτια είς τά όποια ποικιλοδυνάμως περιλαμβάνεται καί τά οποία "εμπεριλαμβάνει". Η αιώνιος τάξις καί ή αέναος παναρμονία απαιτούν την διαρκή πανδύναμον καί πανποίκιλον "πλήρωσιν" όλων τών αιτιών που την "συντεκτονούν" εντός της δυναμικής μίας αδηρίτου τεκτοναρχίας ή οποία "αχρόνως" ταυτίζεται μέν τήν αειγενή καί αείγνητον Παναρμονίαν. Όπως το αιώνιο διατηρεί ενδοσυνοχή "υφής" τοιουτοτρόπως και τό άπειρο διατηρεί ενδοσυνοχή "υφής." Τα "επιμέρους" αυτής της (διφυούς) ενδοσυνοχής παρουσιάζονται ώς "συγκεκριμένον" χρονοδιάστημα (όπως τό μεταποιεί ή "πρισματική" της εγκεφαλικής δυναμικής). Καθότι όμως τό αιώνιο και τό άπειρο συνταυτίζονται δία νά αποκτήσουν οντότητα, δέν είναι δυνατόν νά "λειτουργεί" το ένα άνευ του άλλου. Ο "διαχωρισμός" έχει μόνον αντιληπτικόν Κύρος [(όπως κάθε οριοθέτησις προς τους δύο (ή απείρους) αντίποδας του απείρου)]. Ο χρόνος, ή μάζα, ο χώρος, ή ενέργεια, οι σχέσεις όλων των παραμέτρων δεν είναι δυνατόν, παρά να "εμπεριλαμβάνοντε" είς τον" ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΝΟΜΟΝ" τον "ΑΕΙ ΤΗΡΟΥΝΤΑ ΝΟΜΟΙΣΙΝ ΟΙΣΙΝ ΑΝΩΘΕ ΦΕΡΩΝ..." τον "ΑΣΤΡΟΘΕΤΗΝ"

Η γνώσις, κατά τους τελευταίους είκοσι και πλέον αιώνας, απόρροια κυρίως αγκυλογνώμονος νοοκαπηλείας και αντιληπτικών λειτουργιών και τεχνασμάτων που αναπτύχθησαν κατ' αυτήν την μακραίωνον περίοδον των παντοίων "προκαταλήψεων" έχει εκπέσει εκ του νοητικού βάθρου της "υπεργνώσεως" εκ του οποίου επόπτευε και συνέθετε κατά την διάκρεια προγενεστέρων χιλιετιών και απώλεσε πλέον τη δυναμικήν της (ενδο)εναρμονίου (παν)νοητικής της "τελεστείας". Η εγκεφαλική έκπτωσις πρός τα "αριστερά" έχει αφαιρέσει από την σκέψιν-γνώσιν την δημιουργικήν-διερευνητικήν- αναλυτικοσυνθετικήν δυναμικήν και αρμονίαν της αρχετυπικώς "νοοργούσης" εγκεφαλικής εξισορρόπου παναρμονίας. Η σημερινή σκέψις-γνώσις όσον και αν φαίνεται πλήρης και "αυτό-νομος" (και τόσο αλαζών: "δεν ειμεθα πλέον τα θύματα της φύσεως, αλλά οι ηγεμόνες της!!!) εις την ουσίαν είναι "λελωβημένη" και μονό-πλευρος, μονοπρισματική, με τεράστια κενά τα οποία εμμέσως (ή και αμέσως) εμφανίζονται ως απρονόητα ακατανόητα κάθε φορά που η "αριστερόστροφος" γνώσις επιχειρεί άλματα εκεί που θεωρούσε οτι ήτο ασφαλής περιοχή και έκπληκτος διαπιστώνει το ανερμήνευτο λάθος-άγνοια. "Επιβάλλει" θεωρίας και αμφίβολα αξιώματα (π.χ. νόμος του Hubble) και οδηγεί επαγωγικά σε μεγάλα λάθη και τελικώς σε φράγματα, αναθεωρήσεις και ανατροπές, αλλά δεν εννοεί και πάλι να "συνετισθεί". Καταλήγει εις ακραίας αντιφάσεις: το σύμπαν συστέλλεται. Όχι μάλλον διαστέλλεται! Η ηλικία του είναι δώδεκα δισεκατομύρια έτη. Όχι ολιγώτερα Ή και περισσότερα! Καθορίζουμε, με νόμους και αξιώματα την κατά προσέγγισιν ηλικία του. Κι όμως ολίγον μετά, ανακαλύπτουμε (με τους ίδιους νόμους και αξιώματα) ότι οι αρχαιότεροι αστέρες του γαλαξία (μας) εχουν ήλικια αρκετά μεγαλύτερη απ' αυτήν του Σύμπαντος! (Hubble Ho parameter). Aστρικές συσωρεύσεις οπώς ο ωμεγα του Κενταύρου (cluster) δίνει μεγαλύτερη ηλικία στον γαλαξία απ' οτι στο σύμπαν! Μοριακα μεγανεφελώματα φαίνεται να περιέχουν περισσότερο απο ένα τρισεκατομύριο ηλιακάς μάζας σε μορφή μοριακού αερίου! Ανεξήγητο πως εδημιουργήθη αυτη ή ασυλλήπτου μεγέθους πρώτο-πολυγαλαξιακή πηγή! Σύμπτωσις ουρανίων σωμάτων με μεγάλη διαφορά είς την ερυθράν απόκλησιν διατάράσσει εντελώς την (αξιωματική) αξιοπιστία της "ερυθράς αποκλήσεως" δια τον καθορισμό των αποστασεων! Ραδιενεργόν αέριον το οποίον εκτοξεύεται από τον πυρήνα του γιγαντιαίου ελλειπτικού γαλαξία Μ87, φαίνεται να κινείται 2 1/2 φοράς ταχύτερον του φωτός!! (άλλη "αξιωματική" αμφισβήτησις). Όσο παλαιότερον ένα Pulsar τόσο περισσότερη ακτινοβολία γάμμα εκπέμπει (Geminga/Grab). Διαμετρικά αντίθετες απόψεις περί black holes καθώς και διά το "G-dwarf problem". Αγεφύρωτες ασάφειες όσον αφορά την 2,7 Κ. black body background radiation, την πρωτογενή πληθώρα του ήλιου στους παλαιότερους αστέρες του γαλαξία, την υπερίσχυσιν της ύλης έναντι της αντιύλης, τον σχηματισμό γαλαξιών, την ομοιογένεια-ανομοιογένεια, τις γαλαξιακές "ομαδοποιήσεις", το διαγαλακτικό πλάσμα, τις κβαντικές ιδιότητες της ύλης και της βαρύτητος, την ύπαρξιν ή μή και την φύσιν του αιθέρος, την έναρξιν της δημιουργίας κλπ. "Ω ΔΙΟΣ ΥΨΙΜΕΛΑΘΡΟΝ ΕΧΩΝ ΚΡΑΤΟΣ ΑΙΕΝ ΑΤΕΙΡΕΣ ΑΣΤΡΩΝ ΗΕΛΙΟΥ ΤΕ ΣΕΛΗΝΑΙΗΣ ΤΕ ΜΕΡΙΣΜΑ ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ ΠΥΡΙΠΝΟΥΣ ΠΑΣΙΝ ΖΩΟΙΣΙΝ ΕΝΑΥΣΜΑ ΥΨΙΦΑΝΗΣ ΑΙΘΗΡ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ ΑΓΛΑΟΝ Ω ΒΛΑΣΤΗΜΑ ΣΕΛΑΣΦΟΡΟΝ ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΕΣ..." "ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΝ... ΑΙΘΕΡΟΠΛΑΓΚΤΟΝ..." "...ΑΡΧΑΙΟΥ ΧΑΕΟΣ... ΩΣ ΕΠΑΜΕΙΨΕ ΦΥΣΕΩΣ ΩΣ Τ ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΣ ΠΕΡΑΣ ΗΛΘΕΝ...". Μερικάς χιλιετίας (πέντε έως δεκαπέντε;) μετά τον Ορφέα, η γνωστή και φημισμένη "θεωρία της σχετικότητος", δεν δέχεται την ύπαρξιν του αιθέρος. Ταχέως όμως απο-δεικνύεται διάτρυτος. Το λάθος της είναι "καίριο". Είναι αδύνατον να "αφαιρεθή" ο αιθήρ όσο κι αν επιθυμούν ορισμένοι να επιβάλλουν, διά λόγους διαφόρους, το ψεύδος, το λάθος ή το δόγμα σαν αλήθεια. Ο χρονοχώρος αποτελεί κοινή γνώσιν των αρχαίων Ελλήνων ("ουρανέ... κ(χ)ρονότεκνε...). Δεν υπάρχει κενό διάστημα (vacuum). Τα "ενεργειακά" κύματα, ή βαρυτική (επ)ενέργεια, οι εκδηλώσεις "αδρανείας" (inertia), τα πολυάριθμα "δομικά υποσωματίδια" (η "σύστασίς" των και ή συμπεριφορά των), ή χρωμοκβαντομηχανική κ.ά. καθιστούν απαραίτητον την ("αποδοχή") του αιθέρος την ύπαρξιν. Η συμπεριφορά του Φωτός είς τον αιθέρα, σύμφωνα με τας ισχύουσας (μη σχετικιστικάς) θεωρίας, εμφανίζει τον αιθέρα "ΣΕΛΑΣΦΟΡΟΝ". Το ότι ο αιθήρ πληρεί το σύμπαν και διαπερά όλα τα ουράνια σώματα και είναι αδιαχώριστος αυτών όπως υποστηρίζεται ύπο του Ορφέως, δεν ήτο "γνώσις" θρησκευτικού τύπου. Προϋποθέτει υπερνόησιν, εάν απουσιάζει ή κατάλληλος υπερανεπτυγμένη τεχνολογία ή την συνήθην νόησιν (του παρόντος τύπου) αλλά υψίστη τεχνολογίαν. Τι έκ τών δύο συνέθεσε την γνώσιν εκείνων των τηλίστων ορφικών εποχών; ή και τα δύο; Η "αιθεροκοσμία", θα τολμούσα να είπω (επαν)αποδεικνύεται σήμερον από πολλούς ερευνητάς και με πληθώρα πειραμάτων (Fresnel, Michelson, Gale, Stokes, Sokolow, Aspden, Sagnac, Centarholm-Townes, Kennedy-Thorndike, Jaseja-Javan-Murray-Townes, Troyton-Noble κ.ά). "ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΝ ΚΑΛΕΩ ΔΙΦΗ ΜΕΓΑΝ ΑΙΘΕΡΟΠΛΑΓΚΤΟΝ ΩΟΓΕΝΗ ΧΡΥΣΕΗΣΙΝ ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΟΝ ΠΤΕΡΥΓΕΣΣΙΝ... ΣΠΕΡΜΑ ΠΟΛΥΜΝΗΣΤΟΝ ΠΟΛΥΟΡΓΙΟΝ ΗΡΙΚΕΠΑΙΟΝ ΑΡΡΗΤΟΝ ΚΡΥΦΙΟΝ ΡΟΙΖΗΤΟΡΑ ΠΑΜΦΑΕΣ ΕΡΝΟΣ ΟΣΣΩΝ ΟΣ ΣΚΟΤΟΕΣΣΑΝ ΑΠΗΜΑΥΡΩΣΑΣ ΟΜΙΧΛΗΝ ΠΑΝΤΗ ΔΙΝΗΘΕΙΣ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΡΙΠΑΙΣ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ, ΛΑΜΠΡΟΝ ΑΓΩΝ ΦΑΟΣ ΑΓΝΟΝ ΑΦ ΟΥ ΣΕ ΦΑΝΗΤΑ ΚΙΚΛΗΣΚΩ... ΜΑΚΑΡ ΠΟΛΥΜΗΤΙ ΠΟΛΥΣΠΟΡΕ..." "...ΝΥΚΤΟΣ ΑΕΙΓΝΗΤΗΣ ΥΙΑ ΚΛΥΤΟΝ ΟΝ ΡΑ ΦΑΝΗΤΑ... ΠΡΩΤΟΣ ΓΑΡ ΕΦΑΝΘΗ..." Συμφώνως προς τας τελευταίας θεωρίας, το σύμπαν εδημιουργήθη από μία ασυλλήπτου δυναμικής αρχικήν έκρηξιν (big bang) "μετά" την οποίαν και σε απειροελαχίστως "μικρόν χρόνον", εδημιουργήθησαν ο χώρος, ο χρόνος, η ενέργεια, η ύλη και οτιδήποτε άλλο συμπεριλαμβάνει. (δυστυχώς, αναφέρονται και πολλά "ευτράπελα" όσον αφορά τα πρώτα τρισεκατομμυριοστά και δισεκατομμυριοστά του πρώτου δευτερολέπτου της "ζωής" του σύμπαντος!!!). Η θεωρία της μεγάλης εκρήξεως παρουσιάζει πολλά κενά, χάσματα και "μαύρες οπές", καθώς επίσεις και άλλες πολλές "μοντέρνες" θεωρίες και υποθέσεις όπως, theory of relativity, theory of Quanta, standard Model Theory κλπ, αι οποίαι, βασικώς αντικρουόμεναι οδηγούν διαρκώς εις αναθεωρήσεις και νέας θεωρίας και υποθέσεις ώστε να αποκτήσουν συνισχύουσαν και "συνεργάσιμον" σχέσιν. Παρ' όλας όμως τας προσπαθείας, τα κενά και αι απογοητεύσεις εμφανίζονται διαρκώς: Gravity, "infinities", symmetry principles, gauge symmetry, chiral symmetry, electromagnetic-"weak"-"strong" interactions, Higgs mechanism, magnetic monopoles, Horizon problem, smoothnes problem, the value Ω (omega), the flatness problem, grand unified theories, asymmetry of mater and antimater, Domain walls, "false vacuum", inflationary era, broken symmetry, chaotic state, cosmological constant... κλπ κλπ... και τελικώς TOE-theory of everything (θεωρία των πάντων) η οποία καταδεικνύει και την μεγάλην σύγχυσιν, την απογοήτευσιν, τα αδιέξοδα (των πάντων!) και συγχρόνως την ανάγκην αυστηράς και εν τω βάθει διερευνήσεως των διασωθέντων αρχαίων ελληνικών "γραπτών" (προσέξατε τας ελληνικάς λέξεις εις την Αγγλικήν επιστημονικήν ορολογίαν!). Εις τον Ορφικόν Λόγον, (ποιητικός με την αρχαίαν έννοιαν) η "μοντέρνα" (!) μεγάλη έκρηξις, παρουσιάζεται κατά άριστον τρόπον: "Πρωτόγονος.... αιθερόπλαγκτος.... σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ηρικεπαίον, άρρητο κρύφιον, ροιζήτορα, παμφαές... ριπαίς κατά κόσμον... λαμπρόν άγων φάος... Φάνητα... πολύμητι, πολύσπορε... νυκτός αειγνήτης... πρώτος γαρ εφάνθη..." Τα φερμιόνια, αι τρείς οικογένειαι των σωματιδίων της ύλης (electron family, muon family, tau family) τα μποζόνια, τα φωτόνια, αι μεταξύ των αλληλεπιδράσεις, αι βασικαί (τέσσαρες) δυνάμεις, κλπ, διατελλούν υπό το "επιστημονικόν κράτος" ασαφείας εις πείσμα των πυρετωδών προσπαθειών εις τα διάφορα υπερβολικά και πολυέξοδα CERN, BNL, SLAC, FERMILAB, LEP κλπ. Ο προσδιορισμός της συμπεριφοράς των όμως είναι εμφανέστατος εις τον Ορφικόν Λόγον: "... σπέρμα πολυόργιον... κρύφιον... πολύμητι..." (π.χ. "Feynman diagrams", "intermediate vector bosons", "infinities", "plasma"... ή απλoύστατα vμ+p-->μ-+π+ και vμ+p-->vμ+p+π0 ...κλπ) "...Φύσεως το βέβαιον ακλινές αστασίαστον αεί τηρούντα νόμοισιν...", "...πολύκτιτε δαΐμων... ατελής τε τελευτή... άφθιτε... πλοκίη... πολύμικτε... κράντειρα... αιθερίη... κινησιφόρος... αενά στροφάλλιγγι... δινεύουσα... μόνη το κριθέν τελέουσα... πεπρωμένη αίσα...", "...Φάνητα... πηγήν πηγών... μόνον απογεννήσαι τα πάντα... Ένθεν ά δην θρώσκει γένεσις πολυποικίλου ύλης... κόσμον ενθρώσκων κοιλώμασι...". Αυτό το σύμπαν, παρουσιάζεται ως αυτοτελής "μονάδα" εντός ενός κόσμου "αποτελουμένου" από αλλεπάλληλα σύμπαντα "... κόσμου μέρος αιέν ατειρές..." (Domain walls της σημερινής αστροφυσικής! κλπ) "...ΚΥΑΝΟΧΡΩΣ ...ΑΙΟΛΟΜΟΡΦΕ, ΠΑΝΔΕΡΚΕΣ Κ(Χ)ΡΟΝΟΤΕΚΝΕ...", σύμμεικτον (χρόνος-χώρος-ύλη-ενέργεια), δημιουργηθέν εντός της Νυκτός "...ΑΙΘΕΡΑ ΚΑΙ ΔΙΦΥΗ, ΠΥΡΣΩΠΕΣ, ΚΥΔΡΟΝ ΈΡΩΤΑ ΝΥΚΤΟΣ ΑΕΙΓΝΗΤΗΣ ΥΙΑ ΚΛΥΤΟΝ..." ως "...ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΝ ΑΙΘΕΡΟΠΛΑΓΚΤΟΝ ΣΠΕΡΜΑ..." "...ΤΗΚΩΝ ΑΙΘΕΡΑ ΘΕΙΟΝ, ΑΚΙΝΗΤΟΝ ΠΕΡ' ΕΟΝΤΑ..." και εντός (και εκ του) διασυμπαντικού-διακοσμικού αιθέρος. Το σημείον αυτό εμφανίζει υψίστην σπουδαιότηταν, ειδικώς εάν συνδυασθή με τας θεωρίας και τα προβλήματα της σημερινής αστροφυσικής. Μετά την γέννησίν του το σύμπαν γίνεται ο Ζεύς (Νύξ-Αιθήρ-Φάνης-Μήτις-Ουρανός-Κρόνος-Ζεύς. Ένα συναξίωμα του "απείρου" το οποίο γεννά και κατευθύνει την περαιτέρω δημιουργία) και συμπεριλαμβάνει τα πάντα "ΠΑΝΤΑ ΓΑΡ ΕΝ ΖΗΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑ ΔΕ ΣΩΜΑΤΙ ΚΕΙΤΑΙ...". Νούς δε του Διός είναι ο "ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΟΣ ΑΦΘΙΤΟΣ ΑΙΘΗΡ" "ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ... ΣΕΛΑΣΦΟΡΟΝ..." δια του οποίου " ... Ω ΔΗ ΠΑΝΤΑ ΚΛΥΕΙ ΚΑΙ ΦΡΑΖΕΤΑΙ ΟΥΔΕ ΤΙΣ ΕΣΤΙΝ ΑΥΔΗ ΟΥΤ ΕΝΟΠΗ ΟΥΤ ΑΥ ΚΤΥΠΟΣ ΟΥΔΕ ΜΕΝ ΟΣΣΑ Η ΛΗΘΕΙ ΔΙΟΣ..." (interstellar-intergalactic plasma, microware backround radiation, gravity, particles, photons, electromagnetic radiation κλπ). Το απόλυτον, άφθιτον συμπαντικόν παρόν και η πολυποίκιλος "άχρονος" διασυμπαντική "επικοινωνία" και "αυτογνωσία" μέσω του αιθέρος-νοός, όπως παρουσιάζεται εις τον Ορφικόν ύμνον ξεπερνά σε μεγαλείο και απόδωσιν κάθε περιγραφή και σύγχρονον επιστημονικήν απόδωσιν. Ο διαχωρισμός της ύλης και της ενεργείας ή των ενεργειακών πεδίων οποιασδήποτε συστάσεως δεν είναι παρά μία ανθρώπειος αντιληπτική διαδικασία. Η σωματιδιακή μεταμόρφωσις της ενεργείας και η ενεργειακή μεταμόρφωσις των σωματιδίων είναι αέναος. Το σύμπαν (και γενικώτερον ο κόσμος) δεν είναι δυνατόν να θεωρείται "πλήρες" και "υφιστάμενον" μόνον είς τας περιοχάς όπου υπάρχουν "εμφανή" ουράνια σώματα. Το (ανορίζον) σύμπαν είναι κυρίως ενέργεια, ηλεκτρομαγνητική, βαρυτική και άλλων "συστάσεων" και δεν προϋποθέτει τούτη η "κοσμενέργεια" απαραιτήτως την παρουσία "ορατών" ουρανίων σωμάτων. Δέν είναι δυνατόν να υφίσταται κοσμικό κενό, παρά μόνον ώς κένο σκέψεως και αντιλήψεως. Η αριθμητική ηλικία του σύμπαντος αποτελεί υποπολλαπλάσιον των "διαστάσεών του" και είναι αδύνατον, ακόμη και αν ισχύει ο υπολογισμός, να γνωρίζουμε τι συμβαίνει εις τον "ορίζοντά" του. Το πιθανώτερον είναι μιά αγνώστου "μορφής" και δυναμικής "διάχυσις" των οριζόντων ενός πολυσυμπαντικού Κόσμου (ώς ιδιόμορφον κυψελοειδές) "... ΓΕΝΕΣΙΣ ΠΟΛΥΠΟΙΚΙΛΟΥ ΥΛΗΣ... ΚΟΣΜΩΝ ΕΝΘΡΩΣΚΩΝ ΚΟΙΛΟΜΑΣΙ..." Αυτή η πολυποίκιλος ύλη είναι αποτέλεσμα διεργασιών [(πιστεύουμε σήμερα, λεπτονίων (neutrino, electron, muon) και χανδρονίων (mesons: pion, kaon, etc Baryons: proton, neutron, lamda hyperon, sigma hyperon, cascade hyperon, omega hyperon), φωτονίων κλπ)] γενέσεως της αι οποίαι τελούνται είς όλας τάς περιοχάς του Κόσμου, είς τά απειροστά χρονοσημεία και εις τα χρονοσύμπαντα και διεργασιών αενάων ενδομεταμορφώσεων, " ... ΠΑΣΑΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΡΧΑΣ ΩΣ ΕΦΗΝΕΝ. ΥΛΗΝ ΑΛΛΑΣΩΝ ΙΕΡΗΝ ΙΔΕΑΙΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΠΑΝΤΙΜΟΣ ΠΟΛΥΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΑ Τ' ΕΟΝΤΑ..." (γένεσις σωματιδίων από ενεργειακάς συμπυκνώσεις-κβάντα ενεργείας συμφώνως με απαραβάτους νόμους ("...Νόμος... αδιάστροφος αιεί..."). Μετά από όλα τα ανωτέρω φαίνονται "κοινή γνώσις" αι αναφοραί του Ορφέως εις άλλα ουράνια φαινόμενα ("...ΗΜΟΣ Δ' ΗΕΛΙΟΣ ΟΙ, ΑΠΕΙΡΙΤΟΝ ΑΙΘΕΡΑ ΤΕΜΝΩΝ...,") όπως η σύστασις και η κίνησις του Ηλίου, αι βαρυτικαί του επιδράσεις, η εκλειπτική, αι κινήσεις και η σύστασις των αστέρων και των πλανητών, οι αστερισμοί, ο νόμος της παγκοσμίου έλξεως κλπ ("... ΟΣ ΡΑ ΠΟΡΕΙΑΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΑΣΤΡΩΝ ΕΔΑΗ, ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΕ ΠΛΑΝΗΤΑΣ... ", "...ΠΥΡΟΕΙΣ...ΡΟΜΒΟΥ ΑΠΕΙΡΕΣΙΟΥ ΔΙΝΕΥΜΑΣΙΝ ΟΙΜΟΝ ΕΛΑΥΝΩΝ... ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΝ ΕΝΑΡΜΟΝΙΟΝ ΔΡΟΜΟΝ ΕΛΚΩΝ...", "ΣΕΛΗΝΗ... ΗΡΟΦΟΙΤΙ... ΗΛΕΚΤΡΙΣ... ΕΛΙΚΟΔΡΟΜΕ... ΟΦΡ ΕΝ ΜΗΝΙ ΤΡΕΠΗ...", "... (ΧΡΟΝΟΣ) ΑΕΙΘΑΛΗΣ... ΠΟΙΚΙΛΟΒΟΥΛ' ΑΜΙΑΝΤΕ ΜΕΓΑΣΘΕΝΕΣ ΑΛΚΙΜΕ ...ΟΣ ΔΑΠΑΝΑΣ ΜΕΝ ΑΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΥΞΕΙΣ ΕΜΠΑΛΙΝ ΑΥΤΟΣ. ΔΕΣΜΟΥΣ ΑΡΡΗΚΤΟΥΣ ΟΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤ' ΑΠΕΙΡΟΝΑ ΚΟΣΜΟΝ ...ΒΛΑΣΤΗΜΑ ΟΥΡΑΝΟΥ ΑΣΤΕΡΟΕΝΤΟΣ ΓΕΝΝΑ ΦΥΗΣ ΜΕΙΩΣΙ... ΓΕΝΑΡΧΑ...", "ΑΣΤΕΡΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟΥ... ΕΓΚΥΚΛΙΟΙΣ ΔΙΝΗΣΙ ΠΕΡΙΘΡΟΝΙΟΙ ΚΥΚΛΕΟΝΤΕΣ... ΠΥΡΟΕΝΤΕΣ... ΑΕΙ ΓΕΝΕΤΗΡΕΣ... ΗΕΡΟΠΛΑΓΚΤΟΙ... ΠΥΡΙΔΡΟΜΟΙ ΑΙΕΝ ΑΤΕΙΡΕΙΣ...", "... ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΑΙΔΑΛΟΣ ΑΣΤΡΩΝ ΕΙΛΕΙΤΑΙ ΦΥΣΕΙ ΑΕΝΑΩ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑΣΙ ΔΕΙΝΟΙΣ..." κλπ.

Εκτός του μεγα-μακρο-κόσμου και ενεργειο-σωματιδιακού "κόσμου", ο Ορφεύς, με τον άριστο ποιητικό του λόγο υμνεί και την βιολογικήν φύσιν και μας αφήνει έκπληκτους με τα εσωτερικά, χρησμωδικά του νοήματα; "... Ω ΦΥΣΙ ΠΑΜΜΗΤΕΙΡΑ ΘΕΑ ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΕ ΜΗΤΗΡ... ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ... ΠΟΛΥΠΕΙΡΕ... ΕΙΛΙΣΣΟΥΣΑ... ΑΤΕΛΗΣ ΤΕ ΤΕΛΕΥΤΗ ΚΟΙΝΗ ΜΕΝ ΠΑΝΤΕΣΣΙΝ... ΑΥΤΟΠΑΤΩΡ... ΠΟΛΥΜΗΤΙ... ΠΛΟΚΙΗ... ΠΟΛΥΜΙΚΤΕ ΔΑΗΜΩΝ... ΑΙΘΕΡΙΗ ΧΘΟΝΙΗ ΤΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΛΙΗ... ΠΑΝΣΟΦΕ... ΠΟΛΥΣΠΟΡΟΣ ΩΡΙΑΣ ΟΡΜΗ ΠΑΝΤΟΤΕΧΝΕΣ ΠΛΑΣΤΕΥΜΑ. ΑΙΔΙΗ ΚΙΝΗΣΙΦΟΡΟΣ ΠΟΛΥΠΕΙΡΕ... ΑΕΝΑΩ ΣΤΡΟΦΑΛΙΓΓΙ ΘΟΟΝ ΡΥΜΑ ΔΙΝΕΥΟΥΣΑ... ΑΛΛΟΤΡΙΟΜΟΡΦΟΔΙΑΙΤΕ... ΜΟΝΗ ΤΟ ΚΡΙΘΕΝ ΤΕΛΕΟΥΣΑ... ΠΕΠΡΩΜΕΝΗ ΑΙΣΑ ΠΥΡΙΠΝΟΥΣ ΑΙΔΙΟΣ ΖΩΗ ... " Μοριακά-βιολογικά συστήματα, συστήματα γενετικού ελέγχου και διαμορφώσεως των πλέον των δέκα εκατομμυρίων, γνωστών σήμερον διαφορετικών εμβίων ειδών, βιοχημικές "εξειδικευμένες" αντιδράσεις, διπλή έλιξ DNA, RNA και τρόπος λειτουργίας και "εκφράσεώς" της, κωδικοποιήσεις γονιδιακές και αποκωδικοποιήσεις, κοινά γονίδια των όντων (Homeo box), "πρωτοκύτταρα", αμυντικά βιολογικά συστήματα και συστήματα ελέγχου, λιγκάσαι, ενδονουκλεάσαι, πλασμίδια κλπ κλπ καθώς και ο υποβόσκων όλεθρος της άφρονος βιοτεχνολογίας και γενετικής μηχανικής "... ΛΥΓΡΟΝ ΕΚΜΑΞΑΝΤΟ... ΣΠΕΡΜΑ ΓΟΝΗΣ...", η άφατος ευσέβεια και σωφροσύνη, εις πλήρην αντίθεσιν με την αλαζονίαν του παρόντος ("we are no longer the victims of biology but the masters of it", R.A. Weinberg... δεν είμεθα πλέον τα θύματα της βιολογίας αλλά οι ηγεμόνες της!!!) η οποία οδηγεί εις γενετικούς ανασυνδυασμούς (της ζωής) διά να εξυπηρετηθούν "ανθρώπινες" ανάγκες!

Ο Θείος Ορφεύς διεκήρυξεν τον Ιερόν Λόγον εις όλην την απέραντον Γήν, εις τας πόλεις και εις την Αίγυπτον και την Λιβύην απεκάλυψε την αλήθειαν και την σοφίαν του "...ΗΔΗ ΓΑΡ ΜΟΙ ΑΛΙΣ ΚΑΜΑΤΩΝ ΑΛΙΣ ΕΠΛΕΤΟ ΜΟΧΘΩΝ ΩΝ ΙΚΟΜΗΝ ΕΠΙ ΓΑΙΑΝ ΑΠΕΙΡΙΤΟΝ ΗΔΗ ΠΟΛΗΑΣ ΑΙΓΥΠΤΩ ΛΙΒΥΗ ΤΕ ΒΡΟΤΟΙΣ ΑΝΑ ΘΕΣΦΑΤΑ ΦΑΙΝΩΝ... ", "... ΗΔ ΟΣΟΝ ΑΙΓΥΠΤΩ ΙΕΡΟΝ ΛΟΓΟΝ ΕΞΕΛΟΧΕΥΣΑ..." (διδάξας και όχι διδαχθείς). Οι Έλληνες απόγονοί του ήντλησαν από το έργο του σε κάθε τομέα, φιλοσοφικό, επιστημονικό, θρησκευτικό, τέχνης. Είναι εμφανέστατη εις τα έργα των η επίδρασις της Ορφικής σκέψεως [(Εμπεδοκλής (εξελικτική θεωρία των ειδών, ταχύτης φωτός), Ξενοφάνης (περί φύσεως, "Εις Θεός, εν τε Θεοίσι και ανθρώποισι μέγιστος, ούτι δέμας θνητοίσιν ομοιίος ουδέ νόημα"), Αναξίμανδρος (μαθηματική αστρονομία, κοσμολογία, εξέλιξις των όντων, περί απείρου θεωρία κλπ "Ούτος μεν ούν αρχήν και στοιχείον είρηκα των όντων το άπειρον πρώτος τούνομα καλέσας της αρχής"), Αναξιμένης (κυρίως περί αέρος και μετεωρολογίας και περί φύσεως εν γένει), Αναξαγόρας ("...το δε γίνεσθαι και απόλλυσθαι ουκ ορθώς νομίζουσιν... Και ούτως αν ορθώς καλοίεν το τε γίνεσθαι συμμίγεσθαι και το απόλλυσθαι διακρίνεσθαι", σπέρματα, Νους,Ύλη-Ενέργεια, αστρικά σώματα, ζωή άλλων πλανητικών συστημάτων. "...πάντα διεκόσμισε Νούς....") Πυθαγόρας, Παρμενίδης, Λεύκιππος, Δημόκριτος,Ηράκλειτος, Φιλόλαος, Πλάτων, Αρίσταρχος, Ζήνων... Όμηρος, Ησίοδος, Πίνδαρος, Σιμωνίδης, Αισχύλος, Ευριπίδης... μία ατελείωτη ακουλουθία Ελλήνων διανοουμένων των οποίων τό εργο έχει κατά τό μέγιστον μέρος καταστραφεί (το υπόλοιπον κλαπή) από τήν μήνιν τών σκοταδιστών πού κληρονόμισαν βιαίως τήν Ελληνικήν ( φωτάδελφον ) "αρχαιότητα". Οι νεοέλληνες όμως ΤΥΦΛΟΙ ΤΑ Τ' ΩΤΑ ΤΟΝ ΤΕ ΝΟΥΝ ΤΑ Τ' ΟΜΜΑΤ ΕΙΣΙ (εξαιρέσει ελαχίστων). Όσον αφορά τόν "θρησκευτικό" Ορφισμό, ο,τι ιερότερον έχει νά παρουσιάσει ή ανθρώπινη ηθική , η παγκόσμιος "θρησκευτικότης" και "θρησκευολογία", θά μπορούσα νά είπω: ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΟΡΦΕΟΚΑΠΗΛΟΙ. Δέν αποτελεί όμως "αντικείμενον" τού παρόντος άρθρου.