Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Χρειάστηκε να συνέλθει το ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα για να θυμηθούμε ότι η Τουρκία – παρά τα σούρτα-φέρτα και τα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές – εξακολουθεί να εμποδίζει την συμμετοχή της Κύπρου στους διεθνείς οργανισμούς.
Κατά την συζήτηση του θέματος των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΝΑΤΟ, ο Τούρκος Πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ επανέλαβε την γνωστή και προκλητική θέση της Τουρκίας. Και τι ψέλλισε ο κ. Παπανδρέου; Ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να λυθεί το Κυπριακό – ζητώντας παράλληλα από όλους να βοηθήσουν να λυθεί το θέμα προς την κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και του κοινοτικού κεκτημένου.
Προφανώς, δεν επρόκειτο για συζήτηση επίλυσης του Κυπριακού. Αυτό το ξέραμε. Επρόκειτο για τη συζήτηση σχετικά με το δικαίωμα της Κύπρου, μιας ανεξάρτητης χώρας, μιας χώρας – μέλους της ΕΕ, να γίνεται μέλος σε όποιον οργανισμό επιθυμεί.
Κατόπιν τούτου, όπως πληροφορούμεθα, ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Γκιουλ έλαβαν μαζί εύσημα από τον πλανητάρχη Ομπάμα, που τους επαίνεσε ως ανθρώπους που θέλουν να λύσουν τα προβλήματα της περιοχής.
Δηλαδή, για να καταλάβουμε, υπό ποίαν έννοιαν ο κ. Γκιουλ είναι άνθρωπος που θέλει να λύσει τα προβλήματα της περιοχής, όταν η χώρα του διατηρεί στρατό κατοχής σε μια ανεξάρτητη χώρα και όταν εμποδίζει αυτήν την χώρα να εισέλθει σε διεθνείς οργανισμούς; Η απάντηση αποτελεί πραγματικό μυστήριο, στο οποίο ίσως μπορεί να μας δώσει κάποια απάντηση ο κ. Μπουτάρης.
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που η Τουρκία συμπεριφέρεται με αυτόν τον αλαζονικό τρόπο – επιβραβευόμενη μάλιστα γι’ αυτό. Ούτε είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα «κάνει το δικό της».
Τον Νοέμβριο του 2002, το κείμενο της Άγκυρας για τον Ευρωστρατό μετονομάσθηκε σε Κείμενο των Βρυξελλών και… ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Το 2003, με τον κ. Σημίτη πρωθυπουργό και τον κ. Παπανδρέου υπουργό των Εξωτερικών, η Ελλάδα, ως προεδρεύουσα της ΕΕ χώρα, είχε συγκαλέσει σύνοδο για το θέμα του επικείμενου πολέμου στο Ιράκ και σ’ αυτήν είχε καλέσει και τις δέκα προς ένταξη τότε χώρες, μεταξύ των οποίων και την Τουρκία.
Την ίδια περίοδο, η Τουρκία κάλεσε σε περιφερειακή διάσκεψη στην Κωνσταντινούπολη τα κράτη που έχουν σύνορα με το Ιράκ, μια μόλις εβδομάδα πριν την προγραμματισμένη επίσκεψη του κ. Παπανδρέου στην Άγκυρα.
Τότε, οι Τούρκοι απέτρεψαν την Αθήνα (αν και προεδρεύουσα στην ΕΕ) να συμμετάσχει ως παρατηρητής, ενώ όταν η ελληνική προεδρία ζήτησε συμμετοχή στις πρωτοβουλίες της Άγκυρας για το Ιράκ, συνάντησε τείχος.
Κι’ όταν τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στην Στοά του Αττάλου, η σύνοδος της διεύρυνσης, ο κ. Γκιουλ, υπουργός των Εξωτερικών τότε, έφθασε με καθυστέρηση για να μην παρίσταται στην είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ.
Επίσης, κάνουν όλοι πως ξεχνούν ότι η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ, αλλά εξαιρέθηκε από την συμμετοχή της στον ευρωστρατό. Έτσι, δεν λαμβάνει μέρος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ευρωστρατού στις οποίες γίνεται χρήση μέσω του ΝΑΤΟ και δεν λαμβάνει διαβαθμισμένες πληροφορίες που προέρχονται από το ΝΑΤΟ και δεν έχει πρόσβαση σε επιχειρησιακά κείμενα.
Ο κ. Παπανδρέου, που ως υπουργός των Εξωτερικών αποδέχθηκε την εξαίρεση της Κύπρου από την ευρωάμυνα και στην Λισαβόνα δεν αντέδρασε στην επιμονή του Γκιουλ να αποκλείει την Κύπρο από το ΝΑΤΟ και άλλους διεθνείς οργανισμούς, εμφανίζεται και πάλι ανακόλουθος.
Διότι στις 28 Νοεμβρίου του 2001, σχολιάζοντας δημοσιεύματα περί εξαίρεσης της Κύπρου από τον ευρωστρατό, είχε πει πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί εξαιρέσεις είτε κρατών-μελών, είτε υποψηφίων χωρών, είτε ακόμη και γεωγραφικών περιοχών κρατών μελών (Αιγαίου) από τις ζώνες επιχειρησιακής ευθύνης του ευρωστρατού.
Είχε μάλιστα επισημάνει ότι δεν είχε (τότε) υπάρξει επίσημη πρόταση της ΕΕ, ώστε να χρειασθεί η ελληνική πλευρά να ασκήσει το δικαίωμα το βέτο, σημειώνοντας ότι το βέτο «είναι δικαίωμά μας και θα το χρησιμοποιήσουμε».
Δεν το έπραξε ποτέ. Η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ – και μάλιστα επί ελληνικής προεδρίας - αφού εξαιρέθηκε η συμμετοχή της στον ευρωστρατό και δεν άνοιξε ρουθούνι. Ούτε ανοίγει ρουθούνι ακόμη και σήμερα, που η Τουρκία επιμένει να αποκλείει την Κύπρο από το ΝΑΤΟ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Αλλά πλέον η συνεργασία ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι πολύ στενή. Από αυτήν, όμως, εξαιρείται ένα μέλος της ΕΕ. Όταν μάλιστα οργανώθηκε μια αμιγώς ευρωπαϊκή επιχείρηση στην ΠΓΔΜ, η Τουρκία απαίτησε να μην κοινοποιηθούν στην Κύπρο βασικά επιχειρησιακά κείμενα με το επιχείρημα ότι στις βιβλιογραφικές παραπομπές γίνεται αναφορά σε νατοϊκά κείμενα!
Τον Μάρτιο του 2008, έγινε δεκτό το αίτημα της Μάλτας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και έτσι η Κύπρος έγινε η μοναδική χώρα – μέλος της ΕΕ εκτός Συμμαχίας.
Δεν περιμέναμε από τον κ. Παπανδρέου να λύσει στην Λισαβόνα και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ το Κυπριακό. Όφειλε, όμως, να θέσει το θέμα με την απαίτηση να λυθεί εδώ και τώρα. Και όχι να υποστούμε πάλι τους τούρκικους τσαμπουκάδες!
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ"
Χρειάστηκε να συνέλθει το ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα για να θυμηθούμε ότι η Τουρκία – παρά τα σούρτα-φέρτα και τα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές – εξακολουθεί να εμποδίζει την συμμετοχή της Κύπρου στους διεθνείς οργανισμούς.
Κατά την συζήτηση του θέματος των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης – ΝΑΤΟ, ο Τούρκος Πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ επανέλαβε την γνωστή και προκλητική θέση της Τουρκίας. Και τι ψέλλισε ο κ. Παπανδρέου; Ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να λυθεί το Κυπριακό – ζητώντας παράλληλα από όλους να βοηθήσουν να λυθεί το θέμα προς την κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και του κοινοτικού κεκτημένου.
Προφανώς, δεν επρόκειτο για συζήτηση επίλυσης του Κυπριακού. Αυτό το ξέραμε. Επρόκειτο για τη συζήτηση σχετικά με το δικαίωμα της Κύπρου, μιας ανεξάρτητης χώρας, μιας χώρας – μέλους της ΕΕ, να γίνεται μέλος σε όποιον οργανισμό επιθυμεί.
Κατόπιν τούτου, όπως πληροφορούμεθα, ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Γκιουλ έλαβαν μαζί εύσημα από τον πλανητάρχη Ομπάμα, που τους επαίνεσε ως ανθρώπους που θέλουν να λύσουν τα προβλήματα της περιοχής.
Δηλαδή, για να καταλάβουμε, υπό ποίαν έννοιαν ο κ. Γκιουλ είναι άνθρωπος που θέλει να λύσει τα προβλήματα της περιοχής, όταν η χώρα του διατηρεί στρατό κατοχής σε μια ανεξάρτητη χώρα και όταν εμποδίζει αυτήν την χώρα να εισέλθει σε διεθνείς οργανισμούς; Η απάντηση αποτελεί πραγματικό μυστήριο, στο οποίο ίσως μπορεί να μας δώσει κάποια απάντηση ο κ. Μπουτάρης.
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που η Τουρκία συμπεριφέρεται με αυτόν τον αλαζονικό τρόπο – επιβραβευόμενη μάλιστα γι’ αυτό. Ούτε είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα «κάνει το δικό της».
Τον Νοέμβριο του 2002, το κείμενο της Άγκυρας για τον Ευρωστρατό μετονομάσθηκε σε Κείμενο των Βρυξελλών και… ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Το 2003, με τον κ. Σημίτη πρωθυπουργό και τον κ. Παπανδρέου υπουργό των Εξωτερικών, η Ελλάδα, ως προεδρεύουσα της ΕΕ χώρα, είχε συγκαλέσει σύνοδο για το θέμα του επικείμενου πολέμου στο Ιράκ και σ’ αυτήν είχε καλέσει και τις δέκα προς ένταξη τότε χώρες, μεταξύ των οποίων και την Τουρκία.
Την ίδια περίοδο, η Τουρκία κάλεσε σε περιφερειακή διάσκεψη στην Κωνσταντινούπολη τα κράτη που έχουν σύνορα με το Ιράκ, μια μόλις εβδομάδα πριν την προγραμματισμένη επίσκεψη του κ. Παπανδρέου στην Άγκυρα.
Τότε, οι Τούρκοι απέτρεψαν την Αθήνα (αν και προεδρεύουσα στην ΕΕ) να συμμετάσχει ως παρατηρητής, ενώ όταν η ελληνική προεδρία ζήτησε συμμετοχή στις πρωτοβουλίες της Άγκυρας για το Ιράκ, συνάντησε τείχος.
Κι’ όταν τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στην Στοά του Αττάλου, η σύνοδος της διεύρυνσης, ο κ. Γκιουλ, υπουργός των Εξωτερικών τότε, έφθασε με καθυστέρηση για να μην παρίσταται στην είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ.
Επίσης, κάνουν όλοι πως ξεχνούν ότι η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ, αλλά εξαιρέθηκε από την συμμετοχή της στον ευρωστρατό. Έτσι, δεν λαμβάνει μέρος σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ευρωστρατού στις οποίες γίνεται χρήση μέσω του ΝΑΤΟ και δεν λαμβάνει διαβαθμισμένες πληροφορίες που προέρχονται από το ΝΑΤΟ και δεν έχει πρόσβαση σε επιχειρησιακά κείμενα.
Ο κ. Παπανδρέου, που ως υπουργός των Εξωτερικών αποδέχθηκε την εξαίρεση της Κύπρου από την ευρωάμυνα και στην Λισαβόνα δεν αντέδρασε στην επιμονή του Γκιουλ να αποκλείει την Κύπρο από το ΝΑΤΟ και άλλους διεθνείς οργανισμούς, εμφανίζεται και πάλι ανακόλουθος.
Διότι στις 28 Νοεμβρίου του 2001, σχολιάζοντας δημοσιεύματα περί εξαίρεσης της Κύπρου από τον ευρωστρατό, είχε πει πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί εξαιρέσεις είτε κρατών-μελών, είτε υποψηφίων χωρών, είτε ακόμη και γεωγραφικών περιοχών κρατών μελών (Αιγαίου) από τις ζώνες επιχειρησιακής ευθύνης του ευρωστρατού.
Είχε μάλιστα επισημάνει ότι δεν είχε (τότε) υπάρξει επίσημη πρόταση της ΕΕ, ώστε να χρειασθεί η ελληνική πλευρά να ασκήσει το δικαίωμα το βέτο, σημειώνοντας ότι το βέτο «είναι δικαίωμά μας και θα το χρησιμοποιήσουμε».
Δεν το έπραξε ποτέ. Η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ – και μάλιστα επί ελληνικής προεδρίας - αφού εξαιρέθηκε η συμμετοχή της στον ευρωστρατό και δεν άνοιξε ρουθούνι. Ούτε ανοίγει ρουθούνι ακόμη και σήμερα, που η Τουρκία επιμένει να αποκλείει την Κύπρο από το ΝΑΤΟ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Αλλά πλέον η συνεργασία ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι πολύ στενή. Από αυτήν, όμως, εξαιρείται ένα μέλος της ΕΕ. Όταν μάλιστα οργανώθηκε μια αμιγώς ευρωπαϊκή επιχείρηση στην ΠΓΔΜ, η Τουρκία απαίτησε να μην κοινοποιηθούν στην Κύπρο βασικά επιχειρησιακά κείμενα με το επιχείρημα ότι στις βιβλιογραφικές παραπομπές γίνεται αναφορά σε νατοϊκά κείμενα!
Τον Μάρτιο του 2008, έγινε δεκτό το αίτημα της Μάλτας για ένταξη στο ΝΑΤΟ και έτσι η Κύπρος έγινε η μοναδική χώρα – μέλος της ΕΕ εκτός Συμμαχίας.
Δεν περιμέναμε από τον κ. Παπανδρέου να λύσει στην Λισαβόνα και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ το Κυπριακό. Όφειλε, όμως, να θέσει το θέμα με την απαίτηση να λυθεί εδώ και τώρα. Και όχι να υποστούμε πάλι τους τούρκικους τσαμπουκάδες!
Από "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου