Στις 10 Φεβρουαρίου επισκέπτεται επίσημα την Γαλλία ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε μία επίσκεψη που αν και μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινωθεί, εν τούτοις η ατζέντα της έχει πολλά κρίσιμα θέματα προς συζήτηση, με κυριότερο τα εξοπλιστικά ζητήματα.
Την επίσκεψη Παπανδρέου στο Παρίσι θα ακολουθήσει η επίσκεψη του Ε.Βενιζέλου, πιθανότατα εντός του Φεβρουαρίου. Οι δύο επισκέψεις θα προηγηθούν εκείνης στην Ρωσία, ένα ταξίδι επίσης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το χώρο της Άμυνας. Στο Παρίσι και στις συναντήσεις με τον Νικολά Σαρκοζί, η ελληνική πλευρά θα παίξει το ισχυρό χαρτί που ακούσει στο όνομα «αμυντικές επενδύσεις». Η Ελλάδα θα είναι ο μεγαλύτερος πελάτης εκτός της Γαλλίας και της Ιταλίας, που είναι και χώρες-ναυπηγοί της κλάσης, των φρεγατών FREMM παγκοσμίως με ένα συμβόλαιο που θα αφορά το ολιγότερο τέσσερα σκάφη και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα δέκα σε ορίζοντα δέκα ετών.
Το 2020, βάσει τις ισχύουσας δομής δυνάμεων 14 φρεγάτες θα αποτελούν τον στόλο των κύριων σκαφών επιφανείας του Π.Ν. και από αυτά τα τέσσερα θα είναι οι ΜΕΚΟ-200ΗΝ και τα δύο οι παλαιές, εκσυγχρονισμένες “S”, που διαθέτουν δορυφορικό σύστημα επικοινωνιών.
Τα υπόλοιπα οκτώ σκάφη αναγκαστικά θα ανήκουν στην κλάση που θα επιλεγεί τώρα, δηλαδή τις FREMM, ενώ υπάρχει και η προοπτική και οι άλλες δύο “S”, να αποσυρθούν και την θέση τους να λάβουν επίσης FREMM. Άλλωστε 12 χρόνια για ναυπηγήσεις δέκα κύριων σκαφών επιφανείας είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για τα ελληνικά δεδομένα (τόσο διήρκεσαν οι ναυπηγήσεις των MEKO-200HN), αλλά εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Μην ξεχνάμε ότι οι αποφάσεις για το νέο κύριο σκάφος επιφανείας έχουν καθυστερήσει περισσότερο από έξι χρόνια και η ηλικία των κύριων σκαφών ήδη κάνει αισθητή την εμφάνισή του με τις εξαιρετικά μειωμένες διαθεσιμότητες. Από τον Αύγουστο του 2003 με την επιλογή από το τότε ΚΥΣΕΑ του «θολού» σχεδίου της φρεγατοκορβέτας (σχεδίαση Vosper και ναυπήγηση Ελευσίνας) εκκρεμεί η υπογραφή σύμβασης για κύριο σκάφος επιφανείας.
Εκείνη η απόφαση ακυρώθηκε, ελήφθη νέα απόφαση για έναρξη διαπραγματεύσεων για τις FREMM τον Νοέμβριο του 2008, αλλά έκτοτε οι διαπραγματεύσεις απλώς…συνεχίζονται. Έτσι φτάσαμε «μόλις» δέκα χρόνια πριν από το 2020 που υποτίθεται ότι θα έχει καταλήξει η νέα δομή και ακόμα συζητάμε για το νέο σκάφος…
Και αν οι FREMM, εν πάση περιπτώσει, μπορεί μέσα στη χρονιά να έχουν ολοκληρωθεί, τα ΝΗ-90 και κατά δεύτερο λόγο τα 15 SAR Super Puma, έχουν κολλήσει για τα καλά. Στα πρώτα η διαφορά που χωρίζει το ελληνικό δημόσιο και την EADS International είναι κάπου 100 εκατ. ευρώ ( 80 δίνει η EADS μαζί με τις ρήτρες, 180 απαιτεί μέχρι σήμερα το δημόσιο για τις ρήτρες) και δεν δείχνει εύκολο να επιλυθεί.
Διότι δεν είναι μόνο το νομικό μέρος από τις ρήτρες ημερημερίας, είναι και το…πρακτικό: Αν ξεκινήσει η παράδοση των ΝΗ-90 υπάρχουν κάπου 400 εκατ. ευρώ υπόλοιπα που θα πρέπει να καταβληθούν. Βέβαια αυτή την στιγμή η Αεροπορία Στρατού υφίσταται τύποις (οι διαθεσιμότητες προκαλούν ίλιγγο), αλλά τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.
Το «Και ποιος ενδιαφέρεται;» είναι ένα καλό ερώτημα, αλλά πολύ δύσκολο να απαντηθεί.
Από εκεί και πέρα και από την στιγμή που ο Ε.Βενιζέλος έχει συναρτήσει τις δύο προμήθειες, θα πρέπει να λυθεί το ΝΗ-90 για να πάμε στα Super Puma. Στην πρόσφατη ομιλία του στο υπουργικό, εξαίρεσε τα SAR από τις προτεραιότητες της χρονιάς, άρα πάμε για 2011 και αν και εφ’όσον.
Βέβαια εδώ να σημειώσουμε τις (πολλές…) γκρίνιες της Πολεμικής Αεροπορίας που ενώ δεν βλέπει άμεσο χρονικό ορίζοντα για μαχητικό και εκπαιδευτικό («στο δ’τρίμηνο αρχίζει η αξιολόγηση» λένε από τα υπουργικά γραφεία, αλλά όχι και τόσο πειστικά) τους «κόβουν» και τα εργαλεία για ένα θέμα «πολιτικής αιχμής» στο Αιγαίο που είναι η έρευνα και διάσωση. «Περισσότερο φρεγάτες χρειάζεται η χώρα ή μαχητικά αεροσκάφη;» είναι το ερώτημα που θέτουν από το ΓΕΑ.
Οπωσδήποτε τα εξοπλιστικά θέματα θα αποτελέσουν το μοναδικό δυνατό «χαρτί» του Γιώργου Παπανδρέου στο Παρίσι, προκειμένου να αποσπάσει όχι απλώς την γαλλική συναίνεση, αλλά και την ενεργό γαλλική βοήθεια στην έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση. Άλλωστε σήμερα πόσοι αγοράζουν φρεγάτες στην Ευρώπη;
Από Defencenet
Το 2020, βάσει τις ισχύουσας δομής δυνάμεων 14 φρεγάτες θα αποτελούν τον στόλο των κύριων σκαφών επιφανείας του Π.Ν. και από αυτά τα τέσσερα θα είναι οι ΜΕΚΟ-200ΗΝ και τα δύο οι παλαιές, εκσυγχρονισμένες “S”, που διαθέτουν δορυφορικό σύστημα επικοινωνιών.
Τα υπόλοιπα οκτώ σκάφη αναγκαστικά θα ανήκουν στην κλάση που θα επιλεγεί τώρα, δηλαδή τις FREMM, ενώ υπάρχει και η προοπτική και οι άλλες δύο “S”, να αποσυρθούν και την θέση τους να λάβουν επίσης FREMM. Άλλωστε 12 χρόνια για ναυπηγήσεις δέκα κύριων σκαφών επιφανείας είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για τα ελληνικά δεδομένα (τόσο διήρκεσαν οι ναυπηγήσεις των MEKO-200HN), αλλά εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Μην ξεχνάμε ότι οι αποφάσεις για το νέο κύριο σκάφος επιφανείας έχουν καθυστερήσει περισσότερο από έξι χρόνια και η ηλικία των κύριων σκαφών ήδη κάνει αισθητή την εμφάνισή του με τις εξαιρετικά μειωμένες διαθεσιμότητες. Από τον Αύγουστο του 2003 με την επιλογή από το τότε ΚΥΣΕΑ του «θολού» σχεδίου της φρεγατοκορβέτας (σχεδίαση Vosper και ναυπήγηση Ελευσίνας) εκκρεμεί η υπογραφή σύμβασης για κύριο σκάφος επιφανείας.
Εκείνη η απόφαση ακυρώθηκε, ελήφθη νέα απόφαση για έναρξη διαπραγματεύσεων για τις FREMM τον Νοέμβριο του 2008, αλλά έκτοτε οι διαπραγματεύσεις απλώς…συνεχίζονται. Έτσι φτάσαμε «μόλις» δέκα χρόνια πριν από το 2020 που υποτίθεται ότι θα έχει καταλήξει η νέα δομή και ακόμα συζητάμε για το νέο σκάφος…
Και αν οι FREMM, εν πάση περιπτώσει, μπορεί μέσα στη χρονιά να έχουν ολοκληρωθεί, τα ΝΗ-90 και κατά δεύτερο λόγο τα 15 SAR Super Puma, έχουν κολλήσει για τα καλά. Στα πρώτα η διαφορά που χωρίζει το ελληνικό δημόσιο και την EADS International είναι κάπου 100 εκατ. ευρώ ( 80 δίνει η EADS μαζί με τις ρήτρες, 180 απαιτεί μέχρι σήμερα το δημόσιο για τις ρήτρες) και δεν δείχνει εύκολο να επιλυθεί.
Διότι δεν είναι μόνο το νομικό μέρος από τις ρήτρες ημερημερίας, είναι και το…πρακτικό: Αν ξεκινήσει η παράδοση των ΝΗ-90 υπάρχουν κάπου 400 εκατ. ευρώ υπόλοιπα που θα πρέπει να καταβληθούν. Βέβαια αυτή την στιγμή η Αεροπορία Στρατού υφίσταται τύποις (οι διαθεσιμότητες προκαλούν ίλιγγο), αλλά τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.
Το «Και ποιος ενδιαφέρεται;» είναι ένα καλό ερώτημα, αλλά πολύ δύσκολο να απαντηθεί.
Από εκεί και πέρα και από την στιγμή που ο Ε.Βενιζέλος έχει συναρτήσει τις δύο προμήθειες, θα πρέπει να λυθεί το ΝΗ-90 για να πάμε στα Super Puma. Στην πρόσφατη ομιλία του στο υπουργικό, εξαίρεσε τα SAR από τις προτεραιότητες της χρονιάς, άρα πάμε για 2011 και αν και εφ’όσον.
Βέβαια εδώ να σημειώσουμε τις (πολλές…) γκρίνιες της Πολεμικής Αεροπορίας που ενώ δεν βλέπει άμεσο χρονικό ορίζοντα για μαχητικό και εκπαιδευτικό («στο δ’τρίμηνο αρχίζει η αξιολόγηση» λένε από τα υπουργικά γραφεία, αλλά όχι και τόσο πειστικά) τους «κόβουν» και τα εργαλεία για ένα θέμα «πολιτικής αιχμής» στο Αιγαίο που είναι η έρευνα και διάσωση. «Περισσότερο φρεγάτες χρειάζεται η χώρα ή μαχητικά αεροσκάφη;» είναι το ερώτημα που θέτουν από το ΓΕΑ.
Οπωσδήποτε τα εξοπλιστικά θέματα θα αποτελέσουν το μοναδικό δυνατό «χαρτί» του Γιώργου Παπανδρέου στο Παρίσι, προκειμένου να αποσπάσει όχι απλώς την γαλλική συναίνεση, αλλά και την ενεργό γαλλική βοήθεια στην έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση. Άλλωστε σήμερα πόσοι αγοράζουν φρεγάτες στην Ευρώπη;
Από Defencenet
1 σχόλιο:
10 sto Parisi, 16 sth Mosxa!!!
Δημοσίευση σχολίου