Υπόθεση "Σειρήνα": Πως ελληνικά σχέδια όπλων κατέληξαν στην Τουρκία

Αυτή είναι η εκπληκτική ιστορία μιας 100% εγχώριας ανάπτυξης πρωτοποριακών κατευθυνόμενων όπλων (για την ακρίβεια συλλογών κατεύθυνσης βομβών ή βλημάτων αέρος-εδάφους) ανάλογων των αμερικανικών JDAM που ενώ θα κόστιζαν σε τελική φάση παραγωγής το ένα τρίτο αυτών που εισάγονται από το εξωτερικό, εν τούτοις τα σχέδια ποτέ δεν έλαβαν κάποια παραγγελία.

Η εταιρεία σταμάτησε την ανάπτυξη των συστημάτων, αφού δεν υπήρχε ενδιαφέρον από την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι πέτυχε κάποιες εξαγωγές στο εξωτερικό.

Μερικά χρόνια μετά, τα συστήματα εμφανίστηκαν να παράγονται από την πολεμική βιομηχανία του ... Πακιστάν.

Πέρσι οι ελληνικές υπηρεσίες εντόπισαν τα πακιστανικά, πλέον συστήματα να περιλαμβάνονται στα υπό ανάπτυξη κατευθυνόμενα όπλα της ... τουρκικής Αεροπιορίας!  Η υπόθεση ξεκινά το 2000.

Η ελληνική εταιρεία Ordtech, µε εργοστάσιο στην Τρίπολη, όχι µόνο κατασκεύαζε κέλυφος για βόµβες Mk-82/Mk-83 και κελύφη κανίστρων βοµβιδίων, αλλά είχε και µια πολύ εξυπνότερη και εύχρηστη (σε σχέση µε το JDAM) βόµβα δορυφορικής/αδρανειακής καθοδήγησης, τη Σειρήνα.

Ενώ, σύµφωνα µε την εταιρεία, η Σειρήνα-1 κατάφερε να εξαχθεί, στην Πολεµική Αεροπορία, προσφέρθηκε η έκδοση Σειρήνα-2, µε βελτιωµένα στοιχεία αδρανειακής ναυτιλίας και δέκτη δορυφορικής ναυτιλίας που µπορεί να χρησιµοποιεί και εναλλακτικά δορυφορικά δίκτυα (σε αντίθεση µε το αµερικανικό όπλο) που ούτε αυτή έγινε δεκτή.

Το συγκεκριµένο όπλο µπορούσε να βληθεί από οποιοδήποτε αεροσκάφος της ΠΑ, αφού χρησιµοποιείται και ως δορυφορικός/αδρανειακός αισθητήρας, µπορεί να αποθηκεύσει δεδοµένα τεσσάρων στόχων και αναπτύσσει προηγµένους αλγόριθµους αυτόµατης επιλογής ενός εξ αυτών, χωρίς την επέµβαση του χειριστή.

Μια βελτιωµένη έκδοση, που είχε επίσης προταθεί, το Σειρήνα-3 θα είχε προωστικό σύστηµα πολύ µεγαλύτερης εµβέλειας, ξεπερνώντας την –τότε υπό ανάπτυξη– έκδοση ER (Extended Range) του JDAM, ενώ νέες σχεδιαστικές προσεγγίσεις θα προσέδιδαν µεγάλη ακρίβεια στο όπλο, υπό αδρανειακή µόνο καθοδήγηση.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η Ordech είχε αναπτύξει επίσης δυνατότητα παραγωγής βοµβών ναπάλµ, βολιδοφόρων βοµβών που έχουν δραµατικά αποτελέσµατα κατά προσωπικού, βοµβών ειδικού εκρηκτικού κατά «µαλακών» στόχων, βοµβών µε αισθητήρα αντι-ραντάρ και βοµβών εκποµπής ηλεκτροµαγνητικού παλµού, για τύφλωση ηλεκτρονικών συστηµάτων (µικρογραφία της παραγωγής ΗΜ παλµού πυρηνικής έκρηξης), αλλά και υλικού χωρίς τους περιορισµούς (π.χ. αυτοαπενεργοποιούµενος πυροσωλήνας, προβλήµατα διασποράς) των βοµβιδοφόρων βληµάτων.

Όλες αυτές οι εκδόσεις µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν ως πυρήνες των υποσυλλογών «Σειρήνα», αλλά και των άλλων υποσυλλογών καθοδήγησης (µε καταύγαση λέιζερ ή µε αισθητήρα αντιραντάρ) που είχε προτείνει η εταιρεία.

Τα παραπάνω, κατέληξαν, άγνωστο πως, στο Πακιστάν και απ'ότι φαίνεται στην Τουρκία. Ελλάδα: Μια χώρα με ταλέντο στον αυτοχειριασμό...

Τμήμα ειδήσεων defencennet.gr