Τους οφείλουμε βαθιά ευγνωμοσύνη, όλοι εμείς οι άλλοι, έστω κι αν δεν είμαστε ακραιφνείς καθαρόαιμοι ‘Μακεδόνες’, όπως εκείνοι που μιλούν μία βουλγαρική διάλεκτο, κατάγονται απ’ ευθείας, όπως ισχυρίζονται από τους Σλάβους εποίκους και επιδρομείς του μεσαίωνα και κατοικούν σε μέρη, τα οποία δεν ανήκαν ποτέ στην ιστορική ‘Μακεδονία’…
Έχω υπόψη μου μία ανέκδοτη μετάφραση του ογκώδες βιβλίου του Λαζάρ Σιμόνωφ, βουλευτή στη βουλή των Σκοπίων και την ομοσπονδιακή του Βελιγραδίου, μέλους της ένωσης δημοσιογράφων και νομικών της Γιουγκοσλαβίας , του εκτελεστικού συμβουλίου του Κ.Κ. Μακεδονίας, ταγματάρχου, πρώην εισαγγελέα κλπ. κλπ.
Για την ιστορία, ας σημειωθεί ότι είναι τιμημένος και με το παράσημο Α΄ τάξεως της εργασίας, Β΄ τάξεως της αδελφοσύνης και της ενότητας.
Στις κομμουνιστικές χώρες έχουν αφάνταστη ιδιαίτερη βαρύτητα τα παράσημα και λιλιά…
ηλώνει ευθύς εξ αρχής ότι είναι υπέρ της ελληνογιουγκοσλαβικής φιλίας και συμμαχίας χάρη της οποίας πρέπει να κατασκευαστεί η ‘μακεδονική’ εθνότητα και στην αποκαλούμενη ‘Μακεδονία του Αιγαίου’, δηλαδή την Ελλάδα. Για να αποδείξει ακριβώς την ύπαρξη αυτής, συνέγραψε το πολυσέλιδο έργο του.
Αφορμή του έδωσε η ψήφιση από την επιτροπή εξουσιοδότησης της ελληνικής βουλής του νόμου 2536 ‘περί παραμεθορίων’. Δεν αμφιβάλλει πως αυτός στρεφόταν κυρίως κατά των δεινοπαθούντων ‘μακεδονικών πληθυσμών’ αν και καταχωρεί άρθρα τουρκικών εφημερίδων της Κωνσταντινούπολης που διαμαρτύρονται δριμύτατα κατά του νόμου αυτού και αγορεύσεις των βουλευτών Αλαμανή, Ζορμπά, Κοθρή που είχαν ζητήσει πληρέστερη μελέτη και διασκευή του νόμου.
Παιδομάζωμα και ...καπιταλισμός
Δεν μας εξηγεί όμως που γης ήταν ο πόνος και το ενδιαφέρον του όταν κομμουνιστές όπως αυτός άρπαζαν και έσερναν εκτός των ελληνικών ορίων και μάλιστα στο γιουγκοσλαβικό έδαφος μυριάδες μικρά παιδιά και αργότερα στη φυγή τους ολόκληρους πληθυσμούς;
Πως τότε δεν επενέβησαν ούτε και διαμαρτυρήθηκαν οι κοπτόμενοι σήμερα «Μακεδόνες των Σκοπίων» που τόσο ενεργά και έκθυμα ενίσχυαν τους απαγωγείς;
Δυσκολεύεται και μπερδεύεται κάποιος όταν επιχειρεί να αποδείξει ότι η ‘μακεδονική’ γενικά εθνότης υπήρξε ανέκαθεν. Εμφανίζονταν οι ‘Μακεδόνες’ του, κυρίως, ως Βούλγαροι. Αλλά και για αυτό φταίει ο καπιταλισμός! Άργησε να φθάσει στη Μακεδονία. Αν υπήρχαν νωρίτερα υψικάμινοι και χαλυβουργεία στο Τέτοβο και το Κουμάνοβο, θα είχαν ανανήψει έγκαιρα οι κάτοικοί των και δεν θα περίμεναν να κλίνει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος σε βάρος της Γερμανίας και της Βουλγαρίας για να καταλάβουν ότι είναι «Μακεδόνες» και όχι Βούλγαροι!...
Η παραποίηση της απογραφής και η ανυπαρξία ‘Μακεδόνων’
Με θαυμαστή όμως επιμέλεια αξία καλύτερης τύχης, αναζήτησε παντού επιχειρήματα και στοιχεία. Ανασκάλισε και όλες τις εφημερίδες των Αθηνών της Θεσσαλονίκης, μεγάλες και μικρές. Ό, τι έχει γραφεί υπ’ αυτών σχετικά με την Μακεδονία βρίσκεται καταχωρημένο στο βιβλίο του.
Προσέφυγε σε Ρώσους συγγραφείς. Τσέχους, Βουλγάρους, Ιταλούς, Γερμανούς, Σέρβους και Έλληνες και στις εντυπώσεις ξένων περιηγητών και ταξιδιωτών από του Τούρκου Εβλιγιά Τσελεμπή μέχρι του Πουκεβίλ, Λήκ και νεωτέρων.
Επικαλέσθηκε και όλες τις στατιστικές τουρκικές, βουλγαρικές, ρωσικές, και άλλες και ακόμη και ελληνικές. Δεν έχει εμπιστοσύνη στην απογραφή των πληθυσμών της Μακεδονίας επί Χιλμή Πασά και των βοηθών και συμβούλων του, Ρώσων και Αυστριακών ( είχαν επιβληθεί ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις) για το λόγο ότι ο γνωστός φιλοβούλγαρος Γάλλος ταγματάρχης Λαμπούς την χαρακτήρισε μεροληπτική. Επίσης και ο Σέρβος ζωγράφος Τσβίϊτς αποφάνθηκε ότι το τουρκικό ‘Μιλέτ’ σημαίνει περισσότερο θρησκεία παρά έθνος, πράγμα ανακριβέστατο.
Πράγματι οι Τούρκοι κατέγραφαν στα ληξιαρχικά τους βιβλία και στα ‘Νοφούζια’ (είδος ταυτότητος) όλους τους μουσουλμάνους, αδιακρίτως γλώσσας και γένους ως ‘Ισλιάμ’.
Τους χριστιανούς, όμως, ξεχώριζαν απαραίτητα κατά εθνικότητα (Μιλέτ), αφού αυτό υπαγόρευε το συμφέρον τους. Πάντως, δεν έφταιγαν οι Τούρκοι, γιατί δεν υπήρξε ούτε ένα νοφούζι με εθνικότητα ‘μακεδονική’. Έφταιγε όμως το Οικουμενικό Πατριαρχείο που πέτυχε την κατάργηση των πατριαρχείων Ιπέκ και Αχρίδος πριν από 200 έτη τα οποία ξεσπάθωναν, φαίνεται, υπέρ της ‘Μακεδονικής’ Εθνικότητας.
Η επιτροπή Κάρνετζι και οι Έλληνες
Δεν λησμόνησε και την περιβόητη επιτροπή Κάρνετζι του 1913, κατά την οποία ο ελληνικός στρατός πυρπόλησε χιλιάδες οικίες ‘μακεδονικές’, όπως τις χαρακτηρίζει ο Σιμόνωφ, κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης του Κιλκίς του 1913.
Όπως με διαβεβαίωσαν αξιωματικοί που παραβρέθηκαν εκεί, οι πυρκαγιές εξερράγησαν τυχαία και μοιραία, χωρίς διαταγή, γιατί ο πληθυσμός, καθαρά ‘βουλγαρικός’, είχε εγκαταλείψει τα πάντα και παρακολουθούσε σύσσωμος τον υποχωρούντα βουλγαρικό στρατό, μαζί με τον οποίο ετοιμαζότανε πριν λίγες ημέρες να παρελάσει θριαμβευτής στη Θεσσαλονίκη.
Ανέφερε επίσης ότι πυρπολήθηκαν τότε στις Σέρρες 4000 οικίες, κατά πλείστον ‘μακεδονικές’. Δεν τονίζει ρητώς ότι οι Έλληνες τις πυρπόλησαν. Αφήνει όμως να εννοηθεί αυτό. Έλληνες προφανώς κατάσφαξαν τον τότε γυμνασιάρχη Σερρών Παπαπαύλου και άλλους προκρίτους, τον Έλληνα Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου και πάνω από εκατό Έλληνες της μικρής πόλης, μερικές εκατοντάδες του μαρτυρικού Δοξάτου και λοιπά. Κατηγορηματικά όμως βεβαιώνει ότι οι Έλληνες τον πολεμικό Ιούνιο του 1913 έκαψαν και όλες τις ‘μακεδονικές’ συνοικίες της Θεσσαλονίκης!!!
Δεν παρέλειψε και τη συμφωνία Πολίτη– Κάλφωφ, του 1924 με την οποία αποφασίζονταν η ίδρυση βουλγαρικών μειονοτικών σχολείων στην Ελλάδα. Ανομολογεί, όμως, ότι κατά αυτής σφοδρότατα η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση, η οποία και κατήγγειλε την ελληνοσερβική συμμαχία του 1913 και εξαπέλυσε βιαία ανθελληνική εκστρατεία. Τότε ανακάλυψαν οι ‘εν Βελιγραδίω’ ότι υπήρχαν στην Ελλάδα 300.000 καθαροί ‘παλαιοί Σέρβοι’.
Ούτε Βούλγαροι, ούτε Μακεδόνες - οι οποίοι υπέφεραν τα πάνδεινα από τον ελληνικό ζυγό, συγκρότησαν συλλαλητήρια κλπ.κλπ.
Η θορυβώδης όσο και ανόητη εκείνη μεγαλομανής τυμπανοκρουσία πήρε τέλος τον Ιούλιο του 1926 όταν μια ‘τρόϊκα’ (τριάς) ‘παλαιών Σέρβων’ αλλά κομιτατζήδων που είχαν έρθει από τη Σόφια δολοφόνησαν στο Μοναστήρι τον διευθυντή της κατ’ εξοχήν ανθελληνικής εφημερίδας ‘Νότιος Αστήρ’ για να διαταράξει περισσότερο τις αρκετά ήδη τεταμένες ελληνοσερβικές σχέσεις.
‘Μακεδόνες’ Σκοπίων και οι Βούλγαροι
Δι’ όλων αυτών και πολλών άλλων απέδειξε τετραγωνικότατα ότι υπήρχαν ανέκαθεν στην Ελληνική Μακεδονία (Μακεδονία του Αιγαίου) και πολυάριθμοι ‘Μακεδόνες’ διότι υπήρχαν ...Βούλγαροι (!).
Παρέτρεξε τη διάταξη της συνθήκης της Νεϊγί περί αμοιβαίας μετανάστευσης των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, ενώ εκτάκτως ασχολείται με όλες τις συνθήκες.
Φρονεί φαίνεται ότι δεν υπαγόντουσαν σε αυτήν οι Βούλγαροι της Ελλάδας, εφ’ όσο ήσαν γνήσιοι ‘Μακεδόνες’…
Ανέφερε, όμως, παρεπιπτόντως ότι η Βουλγαρία δέχθηκε τότε σκόπιμα από την Ελλάδα ‘Μακεδόνες’ για να τονίσει τον βουλγαρικό τους χαρακτήρα. Λυπάται δε βαθύτατα γιατί με την ελληνοτουρκική ανταλλαγή ανεχώρησαν από τη Μακεδονία και πολλές χιλιάδες καθαρόαιμοι ‘Μακεδόνες’ που ήσαν ...Μουσουλμάνοι και Τούρκοι και ήλθαν σε αντικατάστασή τους από τη Μικρά Ασία, Λαζοί, Κούρδοι (!), και Καραμανλίδες κάθε άλλο παρά Έλληνες όλοι τους!!
Επικαλείται τα στατιστικά στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στο γαλλικό βιβλίο του 1905 του Μπράγκωφ, πού πίσω από το όνομα αυτό κρυβόταν ο γενικός γραμματέας της εξαρχίας Μίτσεφ.
Αναγράφει έτσι εξογκωμένο αριθμό Βουλγάρων αλλά έχει την ειλικρίνεια να προσθέτει ότι από αυτούς μεγάλο μέρος ή όλο ήταν με το πατριαρχείο και στην ελληνική ‘πλευρά’.
Έτσι χωρίζονταν οι ‘Βούλγαροι’ αυτοί στην Έδεσσα και Πτολεμαΐδα και εν μέρει στη Φλώρινα κατά το ήμισυ.
Στο Λαγκαδά, Σέρρες, Ζίχνη και Θεσσαλονίκη το ασύγκριτο μεγαλύτερο μέρος ήταν με την ‘ελληνική πλευρά’.
...Πάντως τα πραγματικά σύνορα του ελληνισμού βρίσκονται στον Αλιάκμονα και νοτίως αυτού!...
Αντιπαρέρχεται ο Σιμόνωφ την περίδο του 1903-1912, την κρισιμότερη για τη Μακεδονία. Τότε έδρασε το βουλγαρικό κομιτάτο. Επηκολούθησε η δική μας αντίδραση με το μακεδονικό αγώνα. Χιλιάδες από εκείνους που ο γραμματέας της βουλγαρικής εξαρχίας κατατάσσει στην ελληνική πλευρά και το πατριαρχείο σφαγιάστηκαν γιατί δεν ήθελαν να γίνουν Βούλγαροι. Πολλούς από τους σφαγείς κομιτατζήδες ανακήρυξαν τώρα τα Σκόπια μεγάλους ήρωες της «Μακεδονίας”.
Αλλά τα θύματά τους σε ποια κατηγορία τα κατατάσσουν; Όλους αυτούς καθώς και τους άλλους που κατά τον Μπράγκωφ παρέμειναν πιστοί στην ελληνική ιδέα παρά την έντονο δράση των κομιτατζήδων, τους χαρακτηρίζει ‘Μακεδόνες’ πρώτου βουλγαρικού τύπου;
Και είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχθούμε και εμείς παρόμοιους εξωφρενισμούς;
Οι χιτλερικοί που έγιναν ‘δημοκράτες μακεδόνες’
Αφιερώνει επίσης ελάχιστες γραμμές στην περίοδο του πολέμου 1940-1944. Λέγει απλώς ότι κατά τον ιταλικό πόλεμο οι ‘Μακεδόνες’ της Ελλάδας πολέμησαν γενναία κατά του φασισμού, που είναι ακριβέστατο γιατί πράγματι όλα τα μακεδονικά συντάγματα, σε αντίθεση εκείνων της Γιουγκοσλαβίας αναδείχθηκαν ηρωϊκά και ότι κατά την κατοχή οι ‘Μακεδόνες’ τάχθηκαν σύσσωμοι στις ανταρτικές ομάδες κατά των Γερμανοϊταλών και του Κάλτσεφ, που είναι, όμως, ανακριβέστατο.
Έπρεπε να βρίσκεται κανείς στο νότιο πόλο ή άλλο πλανήτη για να μη ξέρει τι πραγματικά συνέβη.
Πολλοί από τους φυγάδες στα Σκόπια που παριστάνουν σήμερα το ‘δημοκράτη’ και ‘Μακεδόνα’ θα σας έδερναν τότε αν μιλούσατε για την Μακεδονία!...
Έστησαν αψίδες προς τιμήν του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του βασιλιά Μπόρι της Βουλγαρίας, τους οποίους ανακήρυξαν ‘ελευθερωτές’, ξελαρυγγίστηκαν υπέρ αυτών, ασχημονούσαν και τίποτε δεν παρέλειψαν για να εμφανιστούν φανατικότεροι φασίστες Βούλγαροι.
Εξοπλίστηκαν και πολλοί από τους Ιταλοβουλγαρογερμανούς. Αλλά μήπως και στη λαϊκή δημοκρατία της Μακεδονίας δεν συνέβησαν τα ίδια και χειρότερα;
Ζητούν τώρα και ρέστα;
...Ο Σιμόνωφ ανεδίφησε και τα αρχεία του υπουργείου εξωτερικών του Βελιγραδίου, παρουσίασε τις ελληνοσερβικές διαπραγματεύσεις προς σύναψη συμμαχίας από του 1861 μέχρι και του 1893.
Οι ελληνικές αξιώσεις περιορίστηκαν πάντοτε στη γραμμή Στρώμνιτσα-Δεμίρ Καπού, βόρεια Γευγελής, Μπαμπούνα Κρούσοβο. Για τους Έλληνες αντιπροσώπους το Μοναστήρι ήταν αδιάλειπτος και απαρέγκλιτος όρος, απαράβατος Sine qua non.
Δεν υπήρξαν άλλωστε εκεί Σέρβοι περισσότεροι από τα δάχτυλα ενός χεριού.
Κατέχουν τώρα το Μοναστήρι, τη Στρώμνιτσα, Γευγελή, Κρούσοβο και άλλα μέρη.
Βαπτίζουν όλους τους Έλληνες ‘Μακεδόνες’ του δικού τους τύπου, δηλαδή, Βουλγαρομακεδόνες.
Ποδοπάτησαν την ιστορία, καταξέσχισαν τις παραδόσεις. Ακόμη και το Βασίλειο το Βουλγαροκτόνο μετέτρεψαν σε Μακεδονοκτόνο!
Διέγραψαν και το Μέγα Αλέξανδρο.
Ζητούν τώρα και ρέστα;
+ Γιώργος Μόδης
Σημείωση Γ.Ε.: Τη γλώσσα του δημοσιεύματος της εφημ. ‘Μακεδονίας’ της 26ης Απριλίου του 1962, προσπάθησα να τη φέρω στην εποχή μας, δίχως να παραποιηθεί ή αλλοιωθεί το παραμικρό.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου