ΠΛΕΙΑΔΕΣ

Η Πλειάς ή Πλειάδες ή Μ45 στην αστρονομία ονομάζεται μια ανοικτή συστροφή αστέρων ή αστρικό σμήνος που ανήκει στον αστερισμό του Ταύρου.

Από τους αστέρες του σμήνους των Πλειάδων είναι ορατοί μόνο έξι αστέρες ενώ με το τηλεσκόπιο αποκαλύπτεται ότι το σμήνος αυτό αποτελείται από 2.500 περίπου αστέρες μέχρι του 17ου βαθμού. Οι λαμπρότεροι εξ αυτών φέρουν ιδιαίτερα ονόματα και είναι η Αλκυόνη, Η Μαία, η Μερόπη, η Ηλέκτρα, η Πλειόνη, η Κελαινώ, η Ταϋγέτη και ο Άτλας.

Όλοι οι αστέρες των Πλειάδων παρουσιάζουν την αυτή "ιδία κίνηση" που καταμαρτυρεί τη φυσική καταγωγή και ύπαρξη και άλλων φυσικών δεσμών μεταξύ τους. Οι αστέρες επίσης αυτοί περιβάλλονται από διάχυτη νεφελώδη ύλη που καλείται στο σύνολο "νεφέλωμα των Πλειάδων".

Οι Πλειάδες απέχουν από τη Γη περίπου 325 έτη φωτός.

Τα ονόματά τους δόθηκαν από τις επτά Πλειάδες από την Ελληνική μυθολογία


Λαογραφία
Οι από της αρχαιότητας παρατηρήσεις των Πλειάδων δεν ξέφυγαν της προσοχής του νεο-ελληνικού λαού που τις ονόμασαν κοινώς Πούλια ή Πλειά ή Πιλειά ή Απλειά ή Οπλειά ιδιωματικά και πως ήταν επτά αδελφές γι΄ αυτό και τις αποκαλούν και Εφτάστερο ή Εξάστερο (λόγω του ότι η Μερόπη είναι δυσδιάκριτη) εξ ου και ο λαϊκός στίχος από τα "Εκατολόγια της Αγάπης"

Έξι άστρα σέρνει η Πούλια
.Επίσης από τις παρατηρήσεις γεωργών και ποιμένων δόθηκε συνάφεια με τις εποχές εξ ου και η γνωστή παροιμία: "Όντας η Πούλια βασιλεύει ο καλός ο ζευγολάτης αποσπέρνει, κι ούτε τσοπάνος στα βουνά, κι ούτε ζευγάς στους κάμπους".

Χαρακτηριστικές και οι εκφράσεις: "Άμα σκάσει η Πούλια" ή "μέχρι να πέσει η Πούλια στη θάλασσα".

Κατά τη νεοελληνική παράδοση η Πούλια ήταν "Κλώσα με εφτά κλωσσόπουλα" από τα οποία επέζησε το ένα ενώ τα άλλα γίνανε αστέρια. Εξ ου και το όνομα "Κλωσσαριά".

Στους ανατολικούς λαούς οι Πλειάδες συνδέθηκαν με την Αστρολατρεία, έτσι οι Πέρσες γιόρταζαν κατά το μεσονύκτιο της 17ης Νοεμβρίου τη μεσουράνησή τους. Τότε ο Βασιλεύς των Περσών δεν αρνιόταν καμία χάρη που ζητούσαν οι υπήκοοί του. Αλλά και οι Αιγύπτιοι από αυτή την ημέρα άρχιζαν τις προς τιμή της Ίσιδος θρησκευτικές εορτές. Άλλοι λαοί συνδύασαν τις Πλειάδες με τα επτά αγαθά πνεύματα των Βέντα και της Ζενταβέστα.

Σήμερα ακόμη για πολλές φυλές στην Πολυνησία οι Πλειάδες αποτελούν αντικείμενο λατρείας



Οι Πλειάδες κατά τη μυθολογία ήταν κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της Πλειώνης, αδελφές των Υάδων. Την ύπαρξή τους οι αρχαίοι Έλληνες εμπνεύσθηκαν απ' τον ομώνυμο αστερισμό, που στα νεώτερα χρόνια έγινε γνωστός σαν Πούλια. Γεννήθηκαν στο όρος Κυλλήνη και θεωρούνταν θεότητες του βουνού. Από την ένωσή τους με το Δία γεννήθηκαν θεοί και ήρωες. Οι Πλειάδες ήταν εφτά, όπως και τα αστέρια του αστερισμού που είναι ορατά με γυμνό μάτι:

Η Μαία, η πρώτη και ομορφότερη, μητέρα του Ερμή
Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα
Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δάρδανου, γενάρχη των Τρώων και τον Ημαθίωνα, βασιλιά της Σαμοθράκης
Η Στερόπη, σύζυγος του ήρωα Οινόμαου
Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου
Η Αλκυόνη, που μεταμορφώθηκε σε πουλί από το Δία, και
Η Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου
Σχετικά με το πως οι Πλειάδες έγιναν αστερισμός, υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Η επικρατέστερη είναι πως αυτοκτόνησαν απ' τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους Άτλαντα να σηκώνει στους ώμους τον άξονα του κόσμου, ή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων. Η Βοιωτική παραλλαγή του μύθου λέει πως ο γίγαντας Ωρίωνας τις ερωτεύτηκε και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει. Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες κατέφυγαν στο Δία, που τις έκανε αστερισμό για να τις γλιτώσει. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός, κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν.


ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ , Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ